Snider Jim was een welopgevoede intelligente man met een wat exotische naam. Hij werkte als woordvoerder van een conglomeraat dat liever niet zelf het woord voerde. 's Avonds evenwel, was hij veelal alleen. Hij woonde in een oude flat aan de rand van de stad. Waar hij vooral trots op was, dat was zijn wasmachine met centrifuge. Die gebruikte hij haast elke dag. Hij beschouwde de werking ervan als een metafoor voor het werk dat hij deed voor het conglomeraat. Verder was Snider Jim een rustige, gedisciplineerde man die hield van orde en regelmaat. Zijn collega’s waardeerden zijn inzet en betrouwbaarheid, maar u raadt het al: zijn sociale leven was beperkt en eenzaamheid was zijn stille metgezel.
Op een druilerige dinsdagavond – hij had de was al te drogen gehangen – controleerde hij nog eens zijn wasmachine en programmeerde haar voor de volgende dag. Terug in de keuken hoorde hij plots een zacht gekreun dat vanuit zijn wasmachine leek te komen. Verbaasd en enigszins ongerust opende hij snel de deur van het apparaat, waarin hij tot zijn verbijstering een jonge maar toch volwassen vrouw aantrof.
Ze was gekleed in een eenvoudig rood jurkje dat fel contrasteerde met de grijze, nogal steriele omgeving van zijn washok. Haar haren, donker en golvend, vielen over haar schouders en haar ogen, helder en diep, keken hem nieuwsgierig aan.
"Goedenavond," zei ze kalm, alsof het de normaalste zaak van de wereld was om vanuit een wasmachine mannen aan te spreken. "Mijn naam is Canaria."
Snider Jim stond sprakeloos. Hij had nog nooit zo'n mooie vrouw in zijn washok gezien, en de situatie was zo surrealistisch dat hij even dacht dat hij droomde. Maar Canaria leek echt, en haar stem klonk warm en geruststellend.
"Hoe kom jij hier?" vroeg hij uiteindelijk, zijn stem trillerig van de verwarring.
Canaria glimlachte mysterieus. "Dat is echt een lang verhaal, Snider Jim, en ik weet niet of je het wel interessant zal vinden. En dit is niet het belangrijkste op dit moment. Wat wel belangrijk is, is dat jij een vraag voor mij moet beantwoorden."
Snider Jim voelde zijn hart sneller kloppen. De charme van Canaria was onweerstaanbaar en hij was al vanaf het eerste moment dat hun blikken kruisten, tot over zijn oren verliefd geworden.
"Wat is die vraag?" vroeg hij met een mengeling van hoop en angst.
Canaria stapte uit de wasmachine en kwam dichter bij hem staan. Misschien wel te dicht.
"Ik heb gezien hoe zorgvuldig en toegewijd jij je werk doet, Jim. Je bent een bijzondere man. Maar als je wilt dat ik al jouw dromen waar maak moet je eerst volgende vraag beantwoorden."
Snider Jim knikte, vastberaden om te doen wat nodig was om deze betoverende vrouw voor zich te winnen. "Vraag maar," zei hij.
Canaria keek hem diep in de ogen en vroeg: "Wat is de ware essentie van liefde?"
Als woordvoerder van een conglomeraat was antwoorden op zulke vragen een kolfje naar zijn hand!:
'Loop even mee naar de huiskamer,' fluisterde hij, 'dan leg ik het je uit.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten