31.12.14
De conclusie
Het was bij gindse oever dat de conclusie zich opdrong. Niet eens zo lang geleden.
Wat daar precies aan voorafging, de details dus, doet er niet toe: bij die gindse oever kwam alles bij elkaar en drong de conclusie zich op. Alsof het zo moest zijn.
De conclusie had zich uiteraard ook elders kunnen opdringen. In het kerkportaal bijvoorbeeld. Maar in dat geval was ik met een andere zin begonnen.
30.12.14
Afspiegelend gedrag
Eens kreeg ik bezoek van een mij onbekende heer.
Hij vertelde mij dat hij zo een en ander over mij was te weten gekomen, meer in het bijzonder: over mijn afspiegelend gedrag.
Ik zei hem dat ik mij daar zelf helemaal niet van bewust was. Bedoelde hij misschien: het conformerende?
"Neen, afspiegelend.” herhaalde hij, zeker van zijn stuk.
Daarop hield ik hem voor dat hij mij waarschijnlijk met iemand anders verwisselde, wat bij afspiegelingen zeker tot de mogelijkheden moest behoren.
Waarna hij, niet meer helemaal overtuigd toch, afscheid van mij nam.
29.12.14
Glenn Miller
28.12.14
Het Ça Va gevoel
27.12.14
De wens van de wreker
“Aha, U bent dus de wreker?"
“Pardon?"
“Dat U dus de wreker bent?"
“Neen hoor."
“Maar men heeft U toch aangegeven als de wreker?"
“Deed men dat?"
“Jazeker: Wij geven de wreker aan, zo zei men dat."
“Dan heeft men mij verkeerd begrepen."
“Ja, dat kan niet anders natuurlijk. Wordt U wel vaker verkeerd begrepen?"
“Eigenlijk wel, het zou aan mijn uitspraak kunnen liggen."
“Maar waarmee kunnen wij U dan helpen?"
“Ik wil ten hemel stijgen."
"In dàt pak?"
26.12.14
Pornografische lectuur
25.12.14
Het geluk van de gebroeders G.
24.12.14
De ervaren koopman
Ik ontmoette eens een gewone sterveling.
Omdat ik het moment geschikt meende wilde ik hem informeren
over het al of niet en onvervangbare van
een goed gegraven graf.
“Verdorie zeg, waar kom jij mee aanzetten,"
Ja, waar kwam ik mee aanzetten?
“Alsof ik met zulke dingen in mijn kop zit."
Ik besloot niet aan te dringen, per slot verkoopt mijn product vanzelf.
Ik ben een ervaren koopman.
23.12.14
Giovanni di Parma, de man met de drie armen
Nadat Giovanni di Parma zijn derde arm verbrijzelde tussen de deur van de leeuwenkooi zag hij zich genoodzaakt zijn hele act te herwerken, waarvoor hij zichzelf helemaal alleen aanleerde om met zijn mond te doen wat hij daarvoor met zijn derde arm deed. Het feit dat hij op deze nieuwe manier Una lagrima furtiva niet meer kon zingen droeg zelfs bij tot de verdubbeling van zijn succes.
22.12.14
Meerlagige poëzie en proza
21.12.14
Wat daarna?
20.12.14
Diepmenselijke waarden
“Men schrijft U heel wat diepmenselijke waarden toe!"
“Wie dan?"
“Ach, die en die…"
“Larie, ik heb helemaal geen diepmenselijke waarden, waar zou ik die steken?"
“Mogen wij even in uw zakken kijken?"
“Natuurlijk."
“En wat is dit?"
“Dat is geen diepmenselijke waarde, dat is een schijnheilig lachje. Zeg eens, weten jullie eigenlijk wel wat diepmenselijke waarden zijn?"
“Heu…. niet echt, nee."
“Dat dacht ik al. Wat minder voortvarendheid zou jullie sieren."
“Wie dan?"
“Ach, die en die…"
“Larie, ik heb helemaal geen diepmenselijke waarden, waar zou ik die steken?"
“Mogen wij even in uw zakken kijken?"
“Natuurlijk."
“En wat is dit?"
“Dat is geen diepmenselijke waarde, dat is een schijnheilig lachje. Zeg eens, weten jullie eigenlijk wel wat diepmenselijke waarden zijn?"
“Heu…. niet echt, nee."
“Dat dacht ik al. Wat minder voortvarendheid zou jullie sieren."
19.12.14
De synchrone mannen
"God allemachtig!"
“Wat zie je?"
“Ik zie synchrone mannen."
“Synchrone mannen?"
“Ja, synchrone mannen."
“Zijn ze perfect synchroon?"
“Nee, niet helemaal."
“O, gelukkig."
“Waarom gelukkig?"
“Vanwege het volmaakte dat onbereikbaar zou zijn."
“Wees gerust, het is net niet volmaakt."
“Mag ik ook eens kijken?"
“Waarom? Geloof je mij niet?"
“Natuurlijk wel."
“Wel dan?"
"Ik had willen weten of zij er gelukkig uitzagen."
"Dat is er niet aan af te zien."
"Ach, dat was te verwachten natuurlijk."
18.12.14
De man van eer
Er was eens een vrouw die zich maar wat graag met een treintje liet geselen door een gepensioneerd kaartjesknipper.
“Mevrouw, u bevindt zich in een eerste klasse coupé en u heeft geen geldig vervoerbewijs!"
“Edelachtbare,” zo antwoordde zij hem dan,
“Misschien kunnen wij dit anders regelen”,
waarop hij nog verbetener geselde:
“Ik ben een man van eer!"
Na een poosje blies hij dan op zijn oude spoorwegfluitje en zei steevast:
“Zo, de werkdag zit er op."
Dan gingen zij samen nog een kopje koffie drinken zodat de vrouw wat bij kon komen van de lichamelijke verrichtingen.
Vaak nodigde zij hem dan uit:
“Komt u niet eens bij mij langs, ik heb een prachtige miniatuurspoorweg die ik u wil laten zien."
Maar hij was een man van eer.
17.12.14
De kansarmsten
16.12.14
Moeilijkheden zijn er om te worden overwonnen
Ik leerde Rudolf de Nadenkende en zijn kleine vrouw kennen toen ik per ongeluk de verkeerde deur open deed.
“Dit is mijn vrouw,” zei hij op een toon als wilde hij zich voor iets verontschuldigen.
“O! Aangenaam,” antwoordde ik dan weer alsof ik precies was waar ik wezen moest.
“Wij stonden net te overleggen of wij wel bij elkaar passen."
Ik zei dat ik hen best wel bij elkaar vond passen en dat moeilijkheden er altijd zijn om overwonnen te worden.
“Ja, dat zegt men wel meer,” stemde hij aarzelend in, “maar het voelt soms echt wel hachelijk aan."
Dat kon ik mij inbeelden, zei ik, waarna ik mij verontschuldigde. Per slot bevond ik mij niet waar ik had willen zijn en is de problematiek waarin hij mij - hield hij mij voor iemand anders? - betrok niet iets waar je als buitenstaander meteen raad mee weet.
15.12.14
Gezien de omstandigheden
Ik bevond mij eens omcirkeld door haaien. Een van hen sprak mij aan:
“Zou jij onze taal willen leren?"
Gezien de omstandigheden nam ik dat aanbod met beide handen aan.
Haaien spreken onder elkaar een taal die in niets op de onze lijkt.
Om haaien te begrijpen kan je beter ook alles vergeten wat je van haaien denkt te weten.
En er is de uitspraak, die valt niet mee. Onze mond en lippen staan er ook helemaal niet naar, is het minste wat ik daarvan kan zeggen.
Eén ding wordt naarmate de studie vordert wel duidelijk: haaien bekijken de wereld heel anders dan wij en dat kan je hen ook niet kwalijk nemen, eens je de taal spreekt.
14.12.14
Hart van goud
“Stil, ik hoor iets tikken."
“Dat zal mijn hart zijn."
“Je hart? Zo regelmatig en fijn?"
“Het is van goud."
“Van goud, heb jij een gouden hart?"
“Ja."
“Kan dat wel, een hart van goud?"
“Zeker, maar het is heel zeldzaam, dat weet ik onderhand wel. De meeste zijn van steen."
“Ja."
“Maar het werkt prima hoor."
“Ben je ermee geboren?"
“Natuurlijk niet. Ik ben toch ook maar een mens."
13.12.14
Hond
12.12.14
Een diagonaal lezer
11.12.14
De oude Grrok
10.12.14
Object van fotografie
9.12.14
Kaluinen
8.12.14
Jürgen de jonge badmeester
7.12.14
Eendjes
6.12.14
Transparantie
5.12.14
Uit de duizend
4.12.14
3.12.14
Basisdemocratie
2.12.14
Meelworm
1.12.14
De verbeteraars van liefdesbrieven
De bijdrage van de verbeteraars van liefdesbrieven aan het maatschappelijk en individueel geluk kan niet genoeg worden geprezen. Al was hun werk uiteindelijk toch aan regels gebonden:
“Kijk hier, deze is volmaakt!"
“Allemachtig, je hebt gelijk, ik krijg er tranen van in mijn ogen. Die moeten wij houden voor de archieven."
30.11.14
Sociale conflicten
29.11.14
Optrekken
28.11.14
Theologie
27.11.14
Hoe het in zijn werk gaat
26.11.14
Tax Shift
25.11.14
De pareldenker
24.11.14
Navenante handelwijzen
22.11.14
Apparaat met opties
Wie ik ben
Er zijn dingen die je natuurlijk nooit of nooit aan iemand vertellen moet, zèlfs al zou je het antwoord weten.
Zeker niet wanneer die iemand op een nacht onaangekondigd naast je bed staat en je niet eens de kans geeft je eerst deftig aan te kleden.
Dus op de vraag:
“Wie ben jij?” antwoordde ik
“Dat weet ik niet."
En op de vraag waar ik mijn goud en sieraden verborgen houd, antwoordde ik dat ik geen goud en sieraden heb en niet eens weet wat dat wel is!
Nu ben ik allang weer helemaal alleen en ik weet nog steeds niet wie ik ben.
21.11.14
De kans dat je de lotto wint!
“Ze zei het nog…"
“Ja…, Laat mij met rust of ik verander jullie in een kat..."
“… en je zult de rest van je leven blijven manken!"
“Maar jij kon je weer niet beheersen natuurlijk."
“Voor de honderdste keer sorry, zoiets geloof je toch niet als normaal mens?"
“Neen, de kans dat je de lotto wint is reëler."
De plooibare mannetjes
20.11.14
In het licht van het recht op informatie
Of ik “weer gesproken had met de meest bedroefde vrouw ter wereld?”
“Neen natuurlijk,” beweerde ik ferm.
Zulke vragen worden mij nu keer op keer gesteld, en dat in het licht van het recht op informatie!
"Welke informatie?" vroeg ik.
Hoe komen ze daar bij?
Kan men zich dan werkelijk op zulke dingen beroepen in zulke gevallen?
19.11.14
Ik ga met je mee
18.11.14
Het stof
17.11.14
Mijn rechtschapenheid
16.11.14
Grote natte gladde bal
De eerste keer al toen ik hem zag liep hij rond met een grote natte gladde bal. Wat hij daarmee wilde was mij toen een raadsel. Later is gebleken dat hij dat deed om zijn leven op orde te brengen. Wat die bal uitmaakte is iets wat niemand snapte. Hijzelf, indien gevraagd, had het misschien ook niet echt geweten. Het was ook maar een bal, en daarover ben je snel uitgepraat, indien je daarover dan per se wil praten.
15.11.14
De ronde
Toen ik nog rond was rolde ik overal gemakkelijk doorheen. En eigenlijk doe ik dat nu nog altijd. U bent uiteraard heel benieuwd hoe dat is, zo overal doorheen kunnen rollen als ronde. Dat is moeilijk te beschrijven, een beetje als dansen, zo helemaal vanzelf gaat dat.
Of neen, eigenlijk mag ik niet beweren dat ik overal doorheen rol. Dat is niet zo. Zo rond ben ik eigenlijk niet. Dat mag u wel weten.
14.11.14
13.11.14
12.11.14
Daarna
“Hier, als we hier op dit plekje even dèze houding aannemen ten opzichte van elkaar, dan bestaan wij voor eventjes niet meer.”
“Gaat dat zo gemakkelijk?”
“Jazeker.”
“Maar doe ik je daarbij dan geen pijn?”
“Helemaal niet, omdat wij op dat moment dus ook niet voor elkaar bestaan.”
“En daarna, wordt alles dan weer normaal? Of nog beter?”
“Neen, dat niet."
Abonneren op:
Posts (Atom)