Blind date

 

 

 

 

 

 

 

"Jou leren kennen beschouw ik eerder als een interessant experiment, omdat het mij confronteert met mijn opvoeding en met hoe ik eigenlijk nog denk over bepaalde traditionele waarden."

De ware liefde (2)

- Kijk, daar heb je jullie vader, hij snuift van zijn ware liefde.

De ware liefde

- Maar… wat denk je eigenlijk te vinden?
- De geur van de ware liefde.
- Hier?
- Ja, het was vroeger de gewoonte dat je de geur van je eerste geliefde op een stil plekje begroef, en als die liefde ook je ware liefde zou blijken, dan zou die geur blijven bestaan.
- Heb jij dat gedaan?
- Nee, dat is van lang voor mijn tijd.
- Misschien moeten we die gewoonte weer nieuw leven inblazen.
- Eerst verder zoeken.

- Vroeger hadden wij hier een klein meisje dat de bomen kwam gieten, maar dat heb ik al een hele tijd niet meer gezien...
- Zij zal er uitgegroeid zijn.
- Ja, dat groeit maar door hé.

Gezwollen voeten

Ik ging naast haar zitten op de bank.
“Wat heb ik last van gezwollen voeten.”
“O,” antwoordde zij, “daar kan ik niet van meespreken.”
“Heb jij dan niet zoiets?”
“Nee, ik zwem overal doorheen.”
“Machtig.”
“Ach, je wordt er mee geboren.”
“Wat? Met gezwollen voeten?”

Op de tast (2)

"Ach mallerd,
Het is niet omdat je nu op de tast leeft,
dat je nu zomaar overal mag aankomen."
"O! Sorry."

Op de tast

Sinds ik op de tast leef,
nog niet zo lang dus,
heb ik één ding al wel geleerd:
Net zoals ik vroeger niet alles te zien kreeg,
mag ik nu niet overal aan komen.

 

Het liefdespeleton

Bij zo'n liefdespeleton is er altijd één met een tuiltje kunstbloemen. Daarmee wordt het achteraf moeilijker om uit te maken wie de meest rechtschapene van de aanbidders is.

Contact tracing

Aangezien wij allebei onze maskers ophielden kon ik de contact tracer later met de beste wil van de wereld niet meer zeggen met wie ik daar nu eigenlijk had samen gezeten. Het was een van die ontmoetingen die je op voorhand niet voorziet.

Tarkovski

- Misschien moeten wij de naam Tarkovski nog eens gebruiken!
- Tarkovski?
- Ja, die hoorde je vroeger wel eens meer vallen.
- Het zegt mij inderdaad iets.
- Google hem eens.
- Ja hoor, hier heb ik hem.
- Okee, hij bestaat, Tarkovski dan maar.

 

Boodschap van Godot

- Godot? Die is hier zopas vertrokken!
- Maar we hadden een afspraak!!
- Hij had iets dringends te doen ineens, denk ik.
- Ik wacht al ééuwen om hem te spreken.
- Wacht even, hij heeft een boodschap nagelaten... Scháát... waar ligt dat briefje van Godot?
- ...
- Die vent met zijn bòlhòed!
- ...
- Hoezo, je vindt het niet? Jij nam het toch aan?
- ...
- Zij vindt het niet.
- En hij heeft verder niets gezegd?
- Waarom zou hij? Dat zal toch op dat briefje staan?

 

 

De gehanteerde criteria

 - Volgens de criteria die ik voor anderen hanteer hoor ik mijzelf op staande voet te ontslaan jongen.
- En wat let je dan om het te doen papa?

 

 

Het uitgangspunt

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De vertrekkers hebben een voorkeur voor de sterkste en de hoogste bomen. Daarvoor moet je naar de allereerste boomgaard. Uiteraard, er wordt ook gekweekt (doorgaans met zorgvuldig gekozen enten), want het uitgangspunt blijft alsnog dat iedereen vertrekt.

Oog

Verwacht niet van mij dat
ik in alles een even goed
oog zou hebben, want
ik zal u alweer teleurstellen.

 

Het dringen van de drang

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- Sorry, de drang drong
- Geeft niet, ik ken dat, het dringen van de drang, hé. Zo ken ik er wel meer.

De drang

"Dringt de drang mijn jongen?"

 

 

Weer zo'n antwoord

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

- Mag ik boven komen?
- Nee, ik ben pas thuis en wil eigenlijk wat rusten.
- Ja, je was op reis.
- Ja.
- Hoe was het onderweg?
- Kalm.
- Kalm?
- Lekker gegeten?
- Dat viel wel mee.
- En nog iemand ontmoet.
- Misschien.

Misschien? Wat was dat nu voor een antwoord.

Huidhongersnood!

 

- Huidhonger, huidhonger! Iedereen lijkt het er wel over te hebben tegenwoordig.
- Het kan iedereen treffen.
- Zolang we maar geen huidhongersnood krijgen, denk ik dan maar.
- Ja, waar moeten wij dan heen?

- Vreemd dat er nog geen acties zijn.

 

 

Mien Zwart en het boontje om te doppen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Net als haar moeder had Mien Zwart een
boontje voor mannen die hun leed in stilte verwerken
en was zij eveneens dikwijls geneigd hen dat
boontje te laten doppen.

"Maar meelij is geen liefde Mien,"
was de les die haar moeder spelde.

Wat Mien na vele jaren zou beamen!

Ter zake

- Wat zit ik hier eigenlijk te doen?
- Wat?
- Wat ik hier eigenlijk zit te doen?
- Wat bedoel je?
- Ik zit hier al heel de tijd.
- Ik begrijp niet waar je het over hebt, je zegt maar wat toch?
- Ik wil nu eindelijk wel eens weten wat… ach, laat maar zitten.

Illustratie: Mernet Larsen