Het was (en is) eten wat de pot schaft.
Vooral als het kan op andermans kosten.
Antwoorden met ja of nee
Ik was als kind een hardnekkige duimzuiger. Hoewel ik dikwijls denk dat mijn meningen echt wel verstandig zijn merk ik dat ik het steeds vaker opgeef om er nog voor uit te komen. Ook met de hoge mi-snaar van een gitaar kan je zeker iemand pijnlijk wurgen. Gekko's en salamanders zijn wonderlijke beestjes, maar ik had nooit de kans ze van dichtbij te bewonderen. Ik begrijp niet helemaal hoe de aandelenmarkt precies werkt omdat ik ervan uitga dat ze niet helemaal eerlijk verloopt en al zeker niet "werkt". Een zee of oceaan oversteken met een zeilboot is niet aan mij besteed. De kennis van fraktalen lijkt mij in het dagelijks leven even nuttig als kennis van de kerkgeschiedenis in de negentiende eeuw. Ik voel mij hoogst ongemakkelijk op feestjes waar taart gegeten wordt met een eetbare foto van het feestvarken erop. Uit mijn jeugd herinner ik mij nog Donald kauwgum. Ik was er dol op. Ze waren de beste om bellen te blazen. Aan mijn tv zitten snufjes die mij helemaal niet interesseren. Ja, ik vind natuur heel belangrijk, alleen weet ik niet precies wat ik ermee bedoel of hoe u dat begrijpt. Een clown die figuren vouwt met ballonnen zou mij heel erg opvrolijken. Ik ben te eenzaam om een hond te nemen.
'Wij, van de Shashinka-kai vereniging hebben ons tot doel gesteld om in de lage landen alles te fotograferen wat met Japan en de Japanse cultuur te maken heeft! Dit volledig in overeenstemming met de aloude Nikon traditie die in de harten van menige Japanner leeft. Ook vandaag de dag nog.'
Bel iemand nooit meer dan twee keer achter elkaar op. Wie niet opneemt zal wel iets belangrijks te doen hebben. (Bovendien kan u tegenwoordig makkelijk een bericht inspreken).
Elke wolk heeft een zilveren randje, dat zag ze nu wel in. Hij was verre van perfect, dat bleek keer op keer, maar goed, hij had ook het lef niet om haar te verlaten. Dat biedt altijd zekerheid.
Al bij zijn eerste experiment zag professor Paracelsus zijn theorie bewezen: een tijd en ruimtemachine zou nooit op één enkele plaats alleen in het heelal worden ontdekt. Precies op dat ogenblik kwamen ook het salamandervolk van de planeet Rednamalas in het 17de kwadrant tot dezelfde bevinding. Daar waar de wederzijdse tijd en ruimtestralen elkaar raakten onstond een zwart gat. Een bijwerking die niemand die aan het experiment had deelgenomen had voorzien.
'Kwatongen zullen anders beweren, maar ik zweer u, ik heb het glazen oog alleen gebruikt om het stemgedrag van onbesliste vrouwen te beïnvloeden.'
Al werd mevrouw Nosková honderdvijftig, dan nog zou ze die allerzwartste vrijdag van eind februari 1946 nooit vergeten. Er overkwam haar iets waarover je beter niet hardop kunt praten, en het overkwam haar zonder dat er vooraf alarmbellen waren gaan rinkelen.
Je gaat je eigen weg, je kent hier elke mijlpaal, elke bocht, je tred is vast en je hoofd helder en opeens - potjandosie nog aan toe - weet je niet waar je bent, je bent verdwaald, je liep over je vertrouwde weg - nou, ammehoela! Nee, nee, zoiets is mevrouw Nosková nog nooit overkomen! Ze kan immers iedereen binnen vijf minuten compleet doorzien. Niemand heeft haar er ooit op betrapt dat ze ernaast zat. En nu opeens zo'n kapitale blunder!
Ze had die uitgemergelde, onbeschofte nietsnut in huis genomen. Ze had hem in huis genomen op voorspraak van Zajíček van het consulaat en omdat ze nog nooit iemand hulp had geweigerd. Maar hij had zich hier nog niet genesteld of ze wist dat ze zich om de tuin had laten leiden. Dit was geen intelligent, als hij zijn mond opendeed, kon je geen touw vastknopen aan wat eruit kwam. En hij was niet berooid, hij had best geld, maar geen waardering voor haar, op iets van dankbaarheid van hem kon je lang wachten, hij was zeker geen dokter, want hij weigerde te geloven wat elk kind in haar geboortedorp wist, namelijk dat het beste middeltje tegen wonden verse koeienpis is. Een bedrieger was het, een klaploper en vermoedelijk een jatmoos.
Heden ten dage is het ritueel helemaal getransformeerd en bestaat het uit het drinken van één of meerdere Duvels, want zo bezweert de lagere landeling nu haast elke dag zijn duivels. Maar waarlangs de duivel in een geur van sulfer en methaan het hazenpad kiest was lange tijd niet duidelijk. Gelukkig dook er een vijftiende eeuwse illustratie op waar in de rechterbenedenhoek het tipje van de sluier wordt opgelicht.
Voor zover ik weet heb ik geen oom die ballistisch deskundig is. Anderzijds, geef ik toe dat ik me de laatste weken interesseer voor de diverse soorten smeeroliën op de markt. Kanalen ademen tragiek, zo ervaar ik dat. Ik geloof niet spontaan dat dinosaurussen konden vliegen, maar een wetenschappelijk artikel hierover kan mij natuurlijk op andere gedachten brengen. Ook denk ik niet spontaan dat topmodellen op de catwalk carrières hebben die meer dan dertig jaar duren.