31.1.13

Stel u in hun plaats!

Men denkt hier aan onbehaarde vrouwen. Onbehaarde vrouwen? Hoe kan men dat nu weten? Zoiets onalledaags!
Maar ze hebben gelijk, men denkt hier inderdaad aan onbehaarde vrouwen. Dat weet ik nu toevallig.
Vroeger dacht men hier ook wel aan andere dingen, maar gaandeweg vernauwde zich de belangstelling. Van kortgeknipt naar geschoren. En nu volkomen onbehaard.
Dat is de situatie, nu de dag van vandaag. Morgen zal het wel weer wat anders zijn. Maar voorlopig onbehaarde vrouwen dus. Stel u in hun plaats!


_____

30.1.13

Een uitleg dringt zich op

Ik ben mijn penis kwijt. Ik kan mij helemaal niet herinneren waar ik hem heb gelaten, en het is uiteraard niet evident om zomaar her en der navraag te doen op de plaatsen waarvan ik mij herinner dat ik hem het laatst had.
Maar bovendien dringt de tijd. Ik moet dra weer naar huis.
Iedereen is vriendelijk en zegt wel mijn probleem te begrijpen, maar niemand weet mij te helpen.
Waarschijnlijk zal ik thuis een verhaal moeten opdissen om het verlies geloofwaardig te maken, maar hoe ik dat aan boord moet leggen weet ik nog niet. Zoiets leg je niet zo maar even uit, dat weet u ook wel.


_____

29.1.13

Waarvoor schaduwen dienen

Na de allerlaatste van de Grote Schaduwen opstanden werden de schaduwen finaal voor de keuze gesteld:

"... blijven bestaan als volk indien zij aanvaarden, stuk voor stuk, voortaan geen enkel geluid - talig of anderzijds - meer te maken en zich alleen nog, en de éérste keuze is definitief, te hechten aan slechts één voorwerp, dier, mens of gedachte, in absolute onderwerping, en zich nimmer nog daarvan los te maken (tenzij voor momenten van persoonlijke hygiëne) voor zover er ook maar enige lichtbron in de buurt zou zijn."

Het was dat of de totale uitroeiing en schrapping uit alle annalen van de wereldgeschiedenis.
Na enig beraad kozen zij voor het eerste en het dient gezegd: zij hielden zich aan de afspraak. Sinds mensenheugenis zijn er geen noemenswaardige incidenten met schaduwen meer geweest. Wij kunnen ons nu zelfs niet meer voorstellen hoe de wereld er heeft uitgezien met vrije schaduwen.
Dus neen, mijn kind, het heeft geen zin om nog te vragen waarvoor een schaduw eigenlijk dient. Die dient voor niks. Tenzij als 'lichtend' voorbeeld van hoe het een bloeddorstig en eerzuchtig volk kan vergaan als het onderworpen wordt door een dat geen enkele vorm van schaamte kent.


_____

28.1.13

Oefening

"Goed, ik ga mee," zei ik tegen de man die mij een ander dan het rechte pad wilde tonen. En zonder dralen, enigszins resoluut zelfs, beende ik achter hem aan.
Het zal u niet verbazen dat mijn leven al vrij snel veel bevolkter, spannender en interessanter werd.
Het lijkt mij evenwel niet nodig om in detail te treden want ik acht u bekwaam u zulke dingen helemaal zelf voor te stellen.
Die oefening wil ik u dus niet onthouden.
Veel plezier ermee.


_____

27.1.13

Het is zinvoller om dit morgen te lezen

Twee heren die het leven hoogst zinvol vonden ontmoetten elkaar in de stad. Maar omdat de ene dringend naar de bakker moest en de ander naar de schoenmaker en de wasserette, hadden zij geen tijd om meer te zeggen dan :
"Goedendag" (wederzijds)
Kort daarna reeds vergaten zij dit kleine iets of wat vrolijke oponthoud, druk als zij waren met de zinvolle dingen des levens. Neen, zij dachten vooralsnog niet aan zelfmoord.


_____

25.1.13

Zinvol gesprek



Als geen ander wist zij hoe zij een man kon doen lijden onder een zinvol gesprek, terwijl hij eigenlijk totaal wat anders wou.


_____

24.1.13

Hem die men nu pervers heet te zijn



In een bucolische omgeving,
achter de muren van een eenvoudig huis
met zicht op jonge vrouwen en
enkele dartele geiten,
ontstonden in alle rust en stilte
de eerste pornografische gedachten
van hem die men nu pervers heet te zijn.


_____

23.1.13

5 voor 12

Het moment was rijp om in opstand te komen tegen 5 voor 12.
"Maken we eindelijk komaf met 5 voor 12?" riepen mijn zoons uitzinnig, want ik heb hen volledig in mijn opstandige geest opgevoed. Zo zorgde ik er bijvoorbeeld eigenhandig voor dat er regelmatig iets voor hen onaangenaams voorviel rond dit tijdstip.
"Ja, nooit hebben wij ook maar één keer iets fijn mogen beleven op dat vermaledijde moment dat ons door een gewiekste horlogemaker ooit is opgedrongen. Twee keer per dag zelfs! Terwijl er toch zoveel andere momenten zijn waarmee wij best hadden kunnen leven, toch!?"
"O ja?"
"Zeker, kijk maar," en ik duwde de wijzer van de pendule enkele streepjes verder.
"Inderdaad, het is zo klaar als pompwater. NU is het moment van de opstand! Of straks als we de wijzer nog wat verder duwen."
Maar net wanneer wij in real time in opstand zouden komen (symbolisch om 5 voor 12 zodat wij nog een marge van twaalf uren hadden om onze strategische doelen te veroveren) viel een commando van de anti-terrorismebrigade via het dakvenster ons huis binnen. Ik had dat altijd al de zwakke plek in onze defensie gevonden, maar we hadden ergens daglicht nodig voor onze zonnewijzer.
"Iedereen op de grond of wij draaien de klok een kwartier terug!" klonk het spookachtig van achter een masker.
Voor wij het beseften waren we gekneveld en gemondpropt en werden al onze klokken vooralsnog toch nog op 5 voor 12 gezet.
Jaren later, na de herijking van het winteruur, kregen wij amnestie en emigreerden naar Zwitserland waar 5 voor 12 een veel minder dwingende rol speelt in het bestaan van de bergbewoners. Hier zal men ons nooit meer zien.


_____

20.1.13

Revolutie!

Toen ik
net als Eisenstein
kinderwagengewijs
de stofzuiger van de trap liet rollen
brak ook thuis de revolutie uit!


_____

Metamorfose

Vòòr de verdronkene 
zich ging verdrinken
heette hij schuw 
en altijd beleefd.


_____

19.1.13

Over de afstamming van de mens



Het ligt geheel voor de hand dat de mens afstamt van de banaan. Dat zou perfect verklaren waarom velen na verloop van tijd krom gaan lopen, en vooral ook waarom de meesten krom denken!


_____



18.1.13

De oorzaak



Naar verluidt liet hij zich meenemen in een raket van superieure buitenaardse makelij. Geheel uit vrije wil.
Na enkele maanden was hij alweer terug en bleek hij gezonder dan voordien!
Men kwam hem werkelijk overal tegen, soms zelfs op twee plaatsen tegelijk en hij bleek heel openhartig in zijn uitlatingen. Zo toonde hij ons zijn derde oorschelp achter op zijn schedel, die er aangehecht was om vooral niets te missen. Zij was jong en rozig van textuur en miste inderdaad niets!
Alzo kwamen wij uiteindelijk tot onze algehele zwijgzaamheid en onze neiging om over belangrijke zaken schriftelijk of niet te communiceren.


_____

17.1.13

Waterpret



Aangezien de volksopstand pas om vijf voor zes was voorzien was er nog tijd voor waterpret.


_____

15.1.13

Vachje

ik heb een heel zacht
vachtje
maar in onze streek
spreekt men dat uit als
vachje

en telkens ik dat zeg dan
lach je!


_____

13.1.13

Waarom de wereld in twee gezaagd moest worden

Op het toestel stonden behalve tal van wijzers en vloeistofregelaars, twee knoppen heel prominent in het midden.
"TURBO" en "FINE".
De technici wisten eigenlijk niet precies welke van de twee het nu moest zijn.
De man opteerde voor TURBO omdat de klus dan waarschijnlijk vlugger achter de rug zou zijn.
De vrouw argumenteerde voor FINE omdat kwaliteit en zekerheid van uitvoering toch ook belangrijk zijn.
Uiteraard koos ook de wereldpers kamp, zij het bij lange niet alleen omwille van de breuklijn man/vrouw. Platte commerciële en nationale belangen wogen ook in deze alweer zwaar mee.
Finaal besloten de technici dan maar een munt op te gooien, op de overeenkomstige knop te duwen en dan naar huis te gaan. Elk zijn kant op, waar ook nog klussen lagen te wachten.
Op die manier werd de wereld in twee gezaagd, maar niemand die vroeg waarom eigenlijk?


_____

12.1.13

Pleinvrees

Er was eens een man met pleinvrees. Dat had hij sedert de dag dat hij zich eens nietsvermoedend midden op een plein bevond en dat dat plein zich uit ballorigheid om het een of ander tweedubbel opvouwde, met hem er nog tussenin. Dat kostte hem vrij ernstige en blijvende kreupelheid aan het rechterbeen.
Zo vreesde hij ook de hand van zijn moeder.


_____

10.1.13

Het zou mooi zijn als ook mijn naam wordt vermeld.

Mijn opdrachtgever neemt elke dag contact met mij op. Om te vragen hoe ver het onderzoek staat, wat de perspectieven zijn. Elke vooruitgang stemt hem blij, geen resultaat maakt hem kregelig.
Alsof het allemaal zo simpel is!
Meestal, vaak eigenlijk, heb ik wel informatie voor hem, maar die is niet conclusief. Niets wijst er op dat het ene vrouwenbeen steevast dikker is dan het andere en als ik hem vertel dat de meeste vrouwen, in alle leeftijdscategorieën, weze de oudere iets minder, zulke opmetingen raar vinden, dan wordt hij lastig. Alsof ik het zou verzinnen!
Ik kan er toch ook niet aan doen. Het zicht van een lintmeter is nu ook weer niet zo alledaags, en dan begint het nog maar pas!!
Hij moet gewoon meer vertrouwen hebben. Binnenkort zal ik genoeg (statistisch bekeken) metingen hebben verricht en dan kan hij al mijn gegevens gebruiken voor het grotere geheel waarbinnen, dat hoop ik toch, deze haast dagelijkse verrichtingen passen. Het zou mooi zijn als dan ook mijn naam wordt vermeld.


_____

9.1.13

Hoe het begon!

"Wilt u even naar mij luisteren?" vroeg de engel die mij vanuit het portaal van de Finis Terrae kerk in de Nieuwstraat aanklampte.
"Goed, even dan," antwoordde ik. Vooral om indruk te maken op mijn gezellin met het feit dat ik toch maar aandacht geniet van engelen.
"Ik hou het kort," zei hij, haar zijdelings monsterend.
"Graag ja."
"Wel, …"
Maar toen hij begon over een openbaring snoerde ik hem onmiddellijk de mond.
"Met openbaringen moet je niet bij mij zijn."
Ik wilde absoluut niet dat mijn gezellin zou denken dat ik een zweverig type ben en niet met beide voeten op de grond sta.
Het is later niets geworden met die gezellin. Het begon al met het verwijt dat je engelen niet op die manier afscheept.


_____

8.1.13

7.1.13

Mijn dromen

Ik heb àltijd dromen bij. Op dit ogenblik bijvoorbeeld zit er een in mijn rechterbroekzak. Maar evengoed verplaatsen zij zich naar mijn jas, of naar mijn linker broekspijp. Vaak naar daar eigenlijk. Maar heel soms ook onder mijn pet. Al zijn dat meestal heel vluchtige.
Nog nooit evenwel heb ik er een kunnen grijpen. Wel al eens aangeraakt. Ze leken mij heel zacht, en vaak ook wat nat. Maar dat kan ook van mijn eigen zweet zijn geweest.
Zij reageren altijd bliksemsnel en eens ze doorhebben dat ik weer op ze aan het jagen ben verschuilen ze zich tussen mijn schouderbladen. Of helemaal voorin de tippen van mijn schoenen.
Als ze snoep zouden eten, of af en toe eens willen drinken van mijn bier, dan zou ik ze kunnen tonen zoals ze zijn, en dan zou u misschien iets begrijpen van wat ik met mijn leven wil.
Maar ze blijven schuw en nemen niks aan.


_____

6.1.13

In het Engels

Na een kwartier wauwelen hoopte ik dat men door zou hebben dat ik niets te vertellen heb, maar neen, men vroeg of ik het in het Engels wilde herhalen.


_____

De goochelaar (2)

Met razendsnelle handbewegingen herschikte de goochelaar - een magiër dacht ik haast - de drie bekers om mij te laten kiezen onder welke God zich deze keer bevond. Eender wat ik aanwees, God zat er onder!
Tot een toeschouwer mij toebeet:
"Domkop, God is overal of wist je dat niet!"


_____

5.1.13

De goochelaar (1)



Met razendsnelle handbewegingen herschikte de goochelaar - een magiër haast - de drie bekers om mij te laten kiezen onder welke God zich deze keer bevond. Uiteraard zat ik er telkens naast. Maar zolang ik bleef betalen kreeg ik ook telkens weer een nieuwe kans.


_____

2.1.13

Het kasteel

Ik behoorde inderdaad tot het koppel dat via de aaneengebonden lakens die nog uit het torenraam van het kasteel hingen naar binnen klom omdat daar beslist een monster zou wonen dat wij met ons twee wel aankonden!
Het viel echter tegen. Nadat ik eerst door de boze en niet zo mooie koningin gedwongen werd om mijn geliefde eigenhandig in te metselen, in een diepe kerker opdat zij daar van kou, honger en verdriet onhoorbaar zou sterven, nam zij mij tot gemaal om in haar schaduw, letterlijk, het miserabel leven van een ander te leiden.
Ik verzeker u, nooit klim ik nog via een laken een mij onbekend kasteel binnen om er in een onbestaand sprookje te belanden, terwijl ik een volkomen normaal leven had kunnen hebben, een leven dat van hieruit zelfs iets sprookjesachtig heeft.


_____