31.3.06

An en Jan


- O Jan, wat hoor ik daar. Je hoest als een amechtige zeehond!
- Ja An, ik heb het flink te pakken, maar wat wil je, in mijn functie kan ik niet zomaar ziek worden. Dat zou rampzalig zijn want ik ben moeilijk te vervangen! Er zijn zovéél zaken die ik nooit uit het oog mag verliezen! De kleinste vergetelheid kan ons fataal zijn. Mijn opdrachten vergen tact en diplomatie.
- Overdrijf je nu niet een beetje?
- Ik dacht van niet An, zou jij mij kunnen vervangen?
- Als ik dan ook jou loon zou krijgen? Zeker, zo moeilijk lijkt het mij allemaal niet te zijn.
- Overschat jezelf niet An!
- Neen hoor, a propos je vrouw verjaart vandaag. Je hebt toch wel een kleine attentie voor haar?
- Shit! Glad vergeten, haal jij even een bos bloemen om de hoek?
- Goed dan, voor één keer, want zulk een vergetelheid kan inderdaad fataal zijn.
- ???

30.3.06

Mobilofoongesprek

(PLONS)
- Wat was dat?
- Ik zit op het toilet.
- ...

Faxman!!!


Net toen Jake The Butcher de wanhopige Velma zeventien dodelijke dolksteken zou toebrengen in haar romp en onderbuik kwam daar Faxman uit het faxapparaat gefloept.

Agiel en dodelijk efficiënt schakelde hij Jake uit door met zijn scherpe randen diens rechterpols door te snijden!

"Oh Faxman, you are my hero!" snikte Velma alvorens in katzwijm te vallen.

Vroeger, toen er nog geen faxapparaten bestonden, kwam de vader van Faxman via spoedbrief doorgaans rijkelijk te laat!

29.3.06

De leegte

Er was eens een man die enorm goed zijn geest kon leeg maken.
Hij was daar formidabel goed in!

De leegte in zijn hoofd was zo massief dat hij er daarna niets anders meer bij kon steken.

Althans, niet onmiddellijk. Het duurde doorgaans een dag of drie voor de massieve leegte in zijn hoofd vervluchtigde en er weer ruimte kwam voor alledaagse kennis.

Maar zulk een uitzonderlijk talent is niet bepaald waar de arbeidsmarkt op zit te wachten.
Op een dag besloot hij dan maar om zijn hoofd voor goed leeg te maken.

En ongelooflijk maar waar: sedertdien hij heeft hij zich nog geen dag ongelukkig gevoeld!

Mobilofoongesprek afgeluisterd in het bedrijfsrestaurant

- ...
- Ja, ik ben het.
- ...
- Wanneer?
- ...
- Kan het niet wat later? Om negen uur?
- ...
- Neen, ik kan niet vroeger, ik laat mij die dag steriliseren!
- ...
- Nee hoor. Drie kinderen dat volstaat. Wij hebben het gezamenlijk beslist hoor.
- ...
- Ja, als je het zo bekijkt kan ik je geen ongelijk geven, maar in ons geval hebben wij het héél duidelijk uitgepraat. Zeg, over iets anders nu, wat vind jij van die vraag van de dienst HR over die enquète die moet ingevuld worden? Laat jij je op die manier dwingen?
- ...
- Ben jij helemaal gek geworden? Dat is toch een inbreuk op onze privacy!

28.3.06

Mobilofoongesprek

- Hallo?
- Hallo ja?
- Je had mij gebeld?
- Ik gebeld? Nee hoor.
- Jawel, ik zag je nummer in de lijst gemiste oproepen, maar je liet geen boodschap na.
- O dat! Laat maar, dat was niet belangrijk.
- O!? Okee dan, nog een prettige dag.
- Yep, nog een prettige dag.

27.3.06

Jan en Ingrid


- Jan?
- Ja?
- Heu... neen, laat maar.
- ?
- Zeg Jan!?
- Wat is er Ingrid?
- Wat zou jij er van vinden als ik op iemand anders verliefd zou zijn?
- Tja, ik weet het eigenlijk niet.
- Zou je boos op me zijn?
- N-nee..., ik denk het niet.
- Jij bent écht een lieve jongen!
- Moet ik mij zorgen maken?
- Neen, waarom zou je?
- Als je dat soort vragen begint te stellen?
- Nee hoor, ik vroeg het mij gewoon af.

26.3.06

Oom Floris repliceert: Zijn wij niet beschaamd?

Geachte heer Floris,

Sinds enkele dagen maakt onze nationale pers er een sport van om de persoon van onze troonopvolger, zijne prinselijke majesteit Prins Filip, op een weerzinwekkende manier door het slijk te halen. Daar waar in alle andere gevallen met opgestoken vingertje wordt aangemaand om "de bal te spelen en niet de persoon" lijkt deze regel in het geval van Prins Filip plots niet meer van tel!

Wat denkt U daarvan? Ben ik dan de enige die zich dit aantrekt?

Met de meeste hoogachting,

L. Van Sacksen-Coburg


Geachte heer Van Sacksen-Coburg
(indien u werkelijk zo heet uiteraard!)

U raakt hier een snaar die lang blijft natrillen. In mij treft u een geestesverwant en het is daarom dat ik uw vraag gaarne wens te beantwoorden.

Inderdaad: foei mensen van de pers! Driewerf schande heren en dames werkgevers.
Als de eerste de beste kleine neringdoende komt u steevast voor het daglicht met uw kleine klachten en kwalen en eigent u zich het recht toe te poneren dat u het altijd beter weet en beter voor heeft met mijn medemens dan toch wel uit uw praktijk blijkt.

U zoekt aandacht voor uw nering? Vuurwerk bij uw product? Humor in uw contacten met vreemde landen en rassen? Zoek dan toch andere paljassen om uw waren te slijten:

Vlaanderen barst van de windbuilen die eens hun de kans wordt gegeven om open te barsten (kans die u hen kunt geven), op stormwind gedragen commercieel succes voor u kunnen bewerkstelligen. Ik denk hierbij in de eerste plaats aan de pleiade van quizmasters, stand-up komedianten, op non-actief gestelde wielrenners, charmezangers, welbespraakte politici, enz ... Kortom aan al wat in deze dagen op onze beeldbuis passeert. U kent dat slag Vlamingen waarschijnlijk beter dan ikzelf en tóch, tóch wil u per cé met Prins Filip op reis.

Dat kan er bij mij niet in!

En waarom kan dat er bij mij niet in? Omdat u onze Prins met een onmogelijke opdracht opzadelt. Een opdracht die alleen een schizofrene schurk tot een goed einde kan brengen, maar zeker geen doordeweekse Prins.

Wat doet u dan fout zult u denken? Want luidop vragen durft u dat niet meer nadat u in allerlei Warandes antikoningshuizige pamfletten ondertekende. Ik heb het nu eigenlijk al verraden, maar wat u verkeerd doet is alsmaar meer opruiende praat verkopen tégen onze Prins zijn toekomstige broodwinning, u neemt humoristen mee op reis zoals die Van Kwikkelborne die LUIDOP en te pas en te onpas uitbazuint dat hij óók al tegen het koningshuis is, en toch verwacht u dat onze Prins met een glimlach en een lading nooit eerder vertelde moppen UW nering verkoopt!?
Vergeet dat toch, dat werkt niet. Onze Prins is van goede wil, maar tegelijkertijd ook maar een gewoon mens. Een typische Belg zou ik zeggen, maar dat woord hoort u niet graag meer hé?

U kunt daar nog allerlei theorieën over dotatie en zo aan vast knopen, maar in de grond hoort u te weten dat uw aanpak fundamenteel verkeerd is. Wees nu voor één keer eens eerlijk meneer de KMO baas: werft u in uw eigen bedrijf verkopers aan die open en bloot vierkant tégen uw product zijn en er ook geen verstand van hebben? Neen, u doet dat niet. Maar Prins Filip, ho maar, die moet dat wél kunnen!

Hou daar mee op, ik vraag het maar één keer: hou daar in hemelsnaam mee op! Het zal zich tegen u keren indien u halsstarrig volhoudt. Onze Prins is namelijk populair, heel populair. Ook bij de Vlamingen, wat zeg ik, vooral bij de Vlamingen, die in uw bedrijven geen werk vinden. En dat zijn er meer dan al die wél bij u werken, dat zal u wel toegeven, niet? Die modale Vlaming herkent zich namelijk in Prins Filip: hij is namelijk even slim (in haast alle gevallen), even charismatisch, even menselijk.

Prins Filip, zijn familiale afkomst niet te na gesproken, is een van de onzen. Uw patserige stoerdoenerij, meneer de KMO baas, of meneer de intellectuele journalist, is dat niet! U mag dat wel denken, maar u misrekent zich deerlijk. De modale Vlaming hoort liever het onhandige Nederlands van een Prins die toch maar moeite deed om onze taal te leren dan het dialectisch geblaf van al uw soortgenoten die zich de moeite niet getroosten om zelfs maar correct Nederlands te spreken. En dan zwijg ik nog over hun Frans!

Jaloersheid is het, jaloersheid en afgunst!

Er is maar één manier om deze vuilspuiterij te overstemmen:
Vlamingen, mannen en vrouwen met het hart op de juiste plaats, roept allen samen met mij:

LEVE PRINS FILIP! (3X)

Met "royale" sympathie

Oom Floris

24.3.06

In Viewmasterperspectief (24.03.06)


Mijn lichaam krijgt zoetjesaan geweldige atletische aspecten. Ik ben het personeel van Sportopolis héél dankbaar voor hun inzet en geduld.

Het is ook prachtig om te zien hoe mannen en vrouwen zich gezamenlijk in het zweet werken om zichzelve van een betere gezondheid en een mooier uiterlijk te verzekeren.

Tot in de kleedkamers toe kunnen heren het niet laten de onmogelijke contorsies van hun lenige lijven te demonstreren. Soms met nog meer inzet, en minder vestimentaire omkleding, dan in de eigenlijke fitnessruimte!



Axel accepteert zijn lot!


Ida verwierp zijn avances en Axel accepteerde dit harde lot.

Hij nam zich voor om alles te vergeten en een konijnenbordeel te openen, onwetend van het feit dat er een wetsvoorstel tegen seks met dieren werd neergelegd.

Hoeveel tegenslag kan een jongenshart verwerken?

23.3.06

Woon/werkverkeer


elke dag roei ik
met strakke slagen
naar mijn werk

onderweg groet ik
heel joviaal
de ontroostbare mannen en de cowboys
en hun weldoensters

dag mannen
dag cowboys
dag weldoensters

lachend wuiven zij mij na

van een vriendelijk woord
is nog niemand gestorven

blijgezind meer ik aan

22.3.06

An en Jan



- An?
- Ja Jan.
- Ik ken een leuk spel!
- Ja? Is het moeilijk?
- Neen hoor, en je kan het overal spelen.
- Leg uit!
- Wel, iedereen die meedoet heeft het recht om twee vragen te stellen per dag: vragen waarop de ander dan eerlijk moet antwoorden.
- Eerlijk antwoorden? Is dat een spel?
- Ja, maar de eerste die op een leugen betrapt wordt betaalt een diner aan alle andere deelnemers.
- Nou...!?
- Ben je misschien bang om mee te spelen? Je bent toch een eerlijk mens?
- Ja Jan, dat probeer ik toch te zijn. ... Okee dan, om jou een plezier te doen zal ik meespelen.
- Dan mag jij NU beginnen.
- Even denken hoor... hier komt de eerste vraag: Vindt je mij een mooie vrouw Jan?
- Ja An, maar dat is wel een gemakkelijke vraag hoor.
- En wat vind je van de koffie die ik zet?
- Die is altijd zááálig!
- Nu ben jij aan de beurt.
- Nu ik? Welleuh... Vind je mij een mooie man?
- Neen.
- Neen?
- Inderdaad: neen. Het moest toch een eerlijk antwoord zijn?
- Ha, je zegt dat dus om te tonen dat je het spel eerlijk speelt, maar je meent het eigenlijk niet?
- Hoe kan ik daar nu op antwoorden Jan? Het spel gaat er om eerlijk te antwoorden. Dus moet ik het toch ook wel menen, niet?
- ....
- Je hebt nog maar één vraag gesteld Jan.
- Ik vind het geen leuk spel meer An.

21.3.06

De dansende muis

Toen ik klein was vierden we thuis ieder jaar uitgebreid oudjaar. Het was de enige dag van het jaar dat ik de broers en de zus van mijn moeder zag. Mijn ooms en tante dus. Oom Karel, oom Floris en tante Miep: de Hollandse tak van de familie, uit Breda.

Het oudjaarfeest was pas afgelopen wanneer iedereen sliep en dat kon makkelijk achtenveertig uur duren. Wij kinderen hielden het gewoonlijk tot een uur of drie vier in de ochtend uit. De volwassenen iets langer.

Het is vooral over tante Miep dat in de weken na het feest het meest werd nagepraat. In de meest bedekte termen en mijn vader schoot dan meestal nog eens in een lach. Op die manier kon hij nog weken nagenieten van oudjaar met tante Miep.

Mijn ouders hebben mij nooit verteld wat er zo bijzonder was met tante Miep. Telkens ik er naar vroeg keken zij elkaar eens aan en brachten het gesprek op een ander onderwerp of zij bleven vaag in hun omschrijvingen: tante Miep was een vrije vrouw. Tante Miep was danseres in de Moulin Rouge in Parijs.

Op die manier kreeg ik in de loop der jaren een bepaald beeld van tante Miep maar wat dat met het succes van ons oudjaar te maken had is mij altijd ontgaan.

Tot ik volgende foto vond:















Tante Miep en haar dansende muis (1972)

Jan en Ingrid


- Jan, die bontjas die ik van mijn moeder kreeg, vind je mij daar mooi mee?
- Los van alle politiek correcte antwoorden, ja! Sexy zelfs!
- Doe niet zo stom, hij is van in de vroege jaren zestig en véél te lang.
- Laat hem dan verkorten, het is écht bont!
- Ben je gek! Een erfenis van mijn moeder laten verknippen? Wat zal zij niet van mij denken?
- Sorry hoor, het was maar een voorstel.

- Weet je wat, ik laat die van jouw moeder verkorten!
- Maar hoe zit dat dan met het respect voor de erfenis van mijn moeder? Wat zal die dan niet denken?
- Hou toch op, het is toch maar een jas!
- Ja , Ingrid.

19.3.06

In Viewmasterperspectief 19.03.06

wegens technische probemen zonder foto van mijn Viewmaster

Ziezo. Hier zit ik dan weer voor een leeg scherm.

Een frequent bezoeker van 't Vliegend Eiland schreef dat hij de laatste tijd de Viewmasterperspectiefjes miste. Die andere dingen zijn ook wel leuk zei hij, maar niet zo aan hem besteed.

Ik begrijp die opmerking wel, maar ik ben nu eenmaal niet zo'n groot observator en mijn meningen vind ik ook al niet zo relevant dat ik ze te pas en te onpas in cyberspace hoef te slingeren.

Bovendien merk ik, terugblikkend op de Viewmaster teksten die ik tot nu toe schreef, dat die veelal ontstaan vanuit een negatieve reflex. Het zijn commentaren op. Kritiekjes hier, opmerkinkjes daar. Gratuit gelul eigenlijk. Voor een rubriek waarvan de bedoeling is dat die enigzins bij de realiteit aansluit lijkt mij dat niet voldoende.

Maar ja, wat wil je? Ik stoor mij nu eenmaal aan een aantal dingen en als miljoenen internetgebruikers zich het recht toeëigenen om porno te publiceren of te downloaden, dan lijkt het mij dat mijn hobby toch veel minder schadelijk is. Ook al omdat het forum open staat voor iedereen. Wie zich misdeeld acht kan steeds reageren.

Misschien dat ik mijn probleem zelf eens aan Oom Floris moet voorleggen.

Blogger

Blogger is gratis. Of het belangeloos is durf ik niet zeggen.

Blogger is gratis en dat maakt het moeilijk om er kwaad op te zijn. Te klagen. Te fulmineren of wat ook geschikt mag lijken.

Het is nu al de tweede keer op een maand tijd dat er iets scheelt met de upload service van tekstjes en foto's.

Stilaan krijgt bij mij de idee ingang om van provider te veranderen. Met alle sympathie voor Steve Stevaert, maar ik hoef niet alles gratis te krijgen.

18.3.06

Viewmasterperspectieven



Ziezo. Ook deze week zit er weer op. Ik heb mij weer over heel wat druk kunnen maken, maar al bij al - de winterzon zit daar voor veel tussen - voel ik mij een stuk opgewekter. Zeker omdat ik ook zopas de voorlaatste aflevering van Inspecteur Börner heb afgewerkt. Daaraan werken is heel leuk. Alleen spijtig dat ik niet de tijd heb het gegeven beter uit te werken en ook wat couleur locale aan het verhaal te geven.

Wat is er zoal positiefs te melden over mijn afgelopen week? Niet veel meen ik. Of toch, een ijzig koude stadswandeling door Brussel met twee Japanse dames. Er zijn ergere dingen in het leven.

Vanochtend las ik weer een van die gratuite opmerkingen van mensen die zich belangrijker vinden dan ze zijn:
"Ik ben een moeilijke mens voor mijn omgeving" zei iemand wiens naam ik achterwege laat. Kwestie van hem niet nog belangrijker te laten lijken. Vooral dat toontje, het air van "ik heb het recht om moeilijk te zijn want ik ben o zo relevant" vind ik zo walgelijk.

Waarom zou pakweg een journalist of een columnist dat recht hebben? Hoe belangrijk is een persmuskiet? NUL op NUL toch! En zeker in de context waarin de hedendaagse Vlaamse pers bestaat. Verkoop is het enige wat telt. Eender welke nonsens wordt breed uitgesponnen. Stel dat Hugo Camps morgen doodvalt (ik wens het hem niet toe) of beter nog, vermoord wordt door een fanatieke katholiek (wat ik hem ook niet toe wens). Zou de wereld dan stilstaan en De Morgen ophouden met verschijnen? ("Sorry, zonder onze Hugo gaat het niet meer!"). Helemaal niet.

Tientallen staan klaar om Hugo te vervangen. Tientallen would-be's die maar wat graag ook hun culinaire voorkeuren, hun seksuele prestaties, hun filosofische inzichten, hun sociale recepten in "de boekskes" kwijt willen en daar ontegensprekelijk even ijverig mee bezig zullen zijn als Hugo Camps nu!

Mensen toch, voor mij mag het gerust allemaal veel minder zijn.

17.3.06

Oom Floris repliceert: Een verscheurende keuze!

Ik heb sinds tien jaar een vriend met wie ik samenwoon. Sinds enkele maanden ben ik verliefd op een collega en ik heb één keer met hem gevrijd. Ik lig nu in de knoop met mezelf. Ik wil mijn leven geen andere wending geven, want ik hou heel veel van mijn vriend. Maar die verliefde gevoelens zijn zo sterk...

Geachte Mejuffrouw,

Niettegenstaande u uw brief onlangs ook in Flair magazine liet publiceren, wat beslist geen teken van vertrouwen in mij is, ben ik bereid om zulks voor deze ene keer door de vingers te zien aangezien het probleem dat u beschrijft zo universeel is dat u wel degelijk recht hebt op een hedendaags en tevens in de dagelijkse praktijk bruikbaar antwoord.

Ik wil hiermee geenszins insinueren dat het antwoord van mijn Flaircollega naast de kwestie zou zijn of niet aan de deontologische voorwaarden voldoet. Als ervaringsdeskundige moet ik evenwel met beslistheid stellen dat haar voorstel van oplossing er in feite geen is. Om eerlijk te zijn meen ik er zelfs een vleugje krasse Jezuïetenmoraal uit de jaren vijftig in te herkennen en daar wordt ik kribbig van.

Welaan, U ligt in de knoop met uzelve, zoals u het in zeemanstaal uitdrukt

Nu kan ik u kwansuis Godfried Bomans' Dokter Dralle's haarlotion voorschrijven als prompte remedie, maar ik weet dat daarmee alleen de symptomen en niet de oorzaken van uw probleem zullen verdwijnen. Dat is geen ernstige oplossing. Uw knoop zit dieper. U hebt last van een goed of slecht geweten, van uw opvoeding, enz. Dat is triest, dat is zielig, maar het maakt ook een ding duidelijk: u bent een eerlijk mens.

Om te beginnen moet u één iets van mij aannemen: het feit dat verliefd zijn geen zonde is en al helemaal geen schande. Verlies dat nooit uit het oog! Het is het fundament waarop u de oplossing van uw probleem hoort te bouwen, want het gaat om wat U voelt, om waar U zich goed bij voelt. Het is zaak om daar héél eerlijk in te zijn. Maak uzelve niks wijs om anderen niet te kwetsen!

Uit Flair kon U leren dat U uw gevoelens van liefde op bepaalde momenten veel intenser beleefd dan op andere. Ja, dat staat er bijna letterlijk, maar wees nu eerlijk: is dat nieuws voor U? Is dat nu niet net wat u kwelt? Loop a.u.b. niet in die oude journalistentruc: het vullen van het lege blad door het probleem voor te stellen als de oplossing!

Wetende dat U erin zou trappen spiegelt Flair u dan meteen een oplossing voor die even makkelijk lijkt als de keuze tussen een taxi nemen of met de bus gaan: het doornemen van vakantiebrochures bij de kapper zou u moeten beschouwen als (onwenselijke) piekmomenten, en het invullen van uw belastingbrief daarentegen zou u dankbaar moeten interpreteren als een (meer dan wenselijk) dalmoment. Eenvoudig niet? Vooral als de Flair-adviseuse dan in uw plaats concludeert dat de oplossing voor U er in zou bestaan dat U uw leven zo veel mogelijk met dalmomentactiviteiten dient te vullen!

Mijn God! Juffrouw!? Al bent u nog zo verliefd (en dus in zekere zin anders bij zinnen), dat gelooft U toch zelf niet?

Laten wij even aannemen dat U die lulkoek slikt en in alle ernst uw dagen met dalmoment activiteiten vult: belastingbrieven invullen voor uw vrienden en aangetrouwden, geraniums snoeien, een cursus autotechniek volgen, Esperanto leren, enz. Welaan, dan ben ik er nog van overtuigd dat u nog steeds (op meest onverwachte ogenblikken van naakte argeloosheid, terwijl u een bad neemt bijvoorbeeld) met die ene brandende vraag geconfronteerd zal blijven worden:

WAT ALS...?

De vraag die de individuele mens al eeuwen kwelt.

In uw situatie vertaald:

"Wat zou er gebeuren als ik mijn vriend dump en toch met mijn collega in zee ga?"

Aangezien u hoogstwaarschijnlijk in bad ligt is de uitdrukking "in zee gaan" een eenvoudige associatieve redenering. Dat schrijf ik niet omdat ik met U gekscheer maar om er U op te wijzen dat een verkwikkend bad in uw situatie eigenlijk een piekmoment zou zijn en U dat dus in de Flairlogica ten allen prijze dient te vermijden!

Op die manier, lieve juffrouw, komt U er niet en U beseft dat ook wel. Geld uitgeven aan de Flair is geld weggooien, neem het van mij aan!

Gehoorzaam Flair en U zal het nooit weten:

"Is mijn vriend de ware en is mijn collega waarachtiger? Of omgekeerd...?"

Bovendien verwordt uw leven tot een dor ritueel van activiteiten waar u in feite een hekel aan hebt! Hoe zou dat U gelukkig moeten maken?

Ik vrees dat uw probleem slechts op te lossen is als u een duidelijke keuze maakt, en die keuze dan in uw daden laat blijken!

Dringt de tijd? Helemaal niet! U voelt het wellicht wel zo aan, maar u kan gerust nog een poosje schipperen. Meer zelfs: ik raad U aan niet over één nacht ijs te gaan! Anderzijds raad ik u toch af te blijven treuzelen tot u zestig bent, uiteindelijk moet u toch de knoop doorhakken. Laat ons afspreken dat u nog een jaartje de tijd kan nemen. Gebruik die tijd nuttig. Hij dient om te vergelijken, om uw keuze te maken, en om te beslissen. Leg dan een point of no return vast! Dat is zéér belangrijk! Voor uw vriend, voor uw collega en voor uzelf!

Het zal U al wel duidelijk zijn dat ik U beslist niet aanraadt om bij uw vriend te blijven. Maar evenmin wil ik U in de armen van uw collega drijven (Al vermoed ik dat U op korte termijn daar de gelukzaligheid kunt vinden waarnaar uw lichaam verlangt).

De opdracht is dat U moet uitvissen wat U op lange termijn het meest bevalt:

Van uw vriend weet U wat U aan hem hebt en ook wat u niet aan hem hebt. Na tien jaar hoort dat toch zo te zijn. Praat met hem, vooral over wat u niet aan hem hebt. Dat lijkt U uiteraard niet evident, maar als uw vriend evenveel van u houdt als de twijfels die u bekruipen groot zijn, dan zal hij wel naar U luisteren en, ik ken de mannelijke trots maar al te goed, dan is het nog maar een kwestie van een week of twee en hij zal U het leven nóg aangenamer en nóg gezelliger maken.

Ja, maar wat als dat NIET gebeurd hoor ik U luidop denken?

Tja dan..., wel, waarom dan niet de optie "collega" ernstig onder ogen zien. Zonder overhaast te werk te gaan, wat heeft uw collega te bieden? Dat is uiteraard uiterst onzeker. Tien jaar vriend tegenover een verliefdheid van enkele maanden op een collega, één vrijpartij incluis. De balans lijkt verre van in evenwicht, maar wie zal het zeggen? Ik in elk geval niet.

Het is zoals ik in het begin al zei: de sleutel zit hem in het feit dat verliefd zijn geen zonde is. Wees dus eerlijk met uzelve. Accepteer uw gevoelens! Maar ga er correct mee om!!!

Als U die raad goed voor ogen houdt, dan geloof ik niet dat het echt mis kan gaan.

U moet het eenvoudig bekijken: dit probleem maakt deel uit van uw volwassenwording. Van uw functioneren in onze moderne maatschappij. U hoeft niet alles te ondergaan. U hoeft niet alles te slikken omwille van deze of gene moraal! U hoeft geen schuld te voelen. U hebt het recht om te genieten. U kan zonder schaamte kiezen voor uw huidige relatie, die toch ook al tien jaar bestaat, of voor uw collega. U kan zelfs van twee walletjes eten, al is dat een riskante optie. Het laatste zou niet MIJN keuze zijn.

Kortom, juffrouw, mijn advies in tegenstelling tot dat van Flair luidt:

verdring dit niet. Kijk het recht in de ogen, koester het, en wees eerlijk met jezelf: daar zijn uw vriend en uw collega het meest mee geholpen.

Met oprecht medeleven

Floris

Elisabeth Buekens

Mijn naam is Elisabeth Buekens. Tot gisteravond leidde een onopgemerkt en alledaags bestaan, te situeren tussen Eeklo en Brussel. Na het bezoek dat ik gisteren kreeg van twee heren met - naar zij verklaarden - banden met onze nationale staatsveiligheid meen ik echter te mogen zeggen dat mijn leven radicaal zal veranderen.

Waar slaagden deze heren dan in, waarin zovelen die hen voorgingen faalden?

Wel, hun voorstel was even eenvoudig als origineel zodat het onmiddellijk tot mijn verbeelding sprak:

Na het debacle Erdal, gezien de onmacht van onze reguliere politiemacht, rekening houdende met het feit dat België, om niet te zeggen Brussel, rustig de draaischijf van zwaar internationaal banditisme mag worden genoemd, enzovoort enzoverder..., zijn er nu eindelijk mensen die daaraan een einde willen maken. Niet door te leuteren over een politiestaat of mensenrechten, maar daadwerkelijk met daden.

Wat zij mij vroegen was even klaar als duidelijk: of ik voor hen - uiteraard op basis van duidelijke gerechtelijke dossiers, ongewenste individuen in onze maatschappij wil elimineren!

Mijn antwoord was even duidelijk: JA!

JAAA!

Onmiddellijk kreeg ik de beschikking over een PDW HK-MP7 en een korte lijst namen van sujetten wiens voetsporen de bodem van onze maatschappij ontsieren. De namen moet ik u voorlopig onthouden, maar u leest dat wel in de krant. Pittig om weten is echter dat ik zelf de volgorde mag bepalen.

Uiteraard besef ik dat ik een delicate opdracht heb aanvaard, maar ik zal mijn uiterste best doen om niet te falen. Ik dank mijn ouders, mijn vriend, en vooral mijn lerares godsdienst voor de beginselvastheid die zij mij hebben meegegeven en beloof plechtig om mij in te zetten voor de burgers van dit land, mijn medemensen!

15.3.06

Het Viewmasterperspectief: het VRT nieuws


Is het u ook al opgevallen? Het VRT nieuws? De nieuwste truc?

U kon het voor het eerst merken ten tijde van de verdwijning van Fehrye Erdal, en al een tweede keer bij de dood van Milosevic!

Het café-interview! Werkt zeer efficiënt als het nieuws zelf te maken heeft met een allochtoon en wanneer er in feite niks te zeggen valt! Betaal een groepje allochtonen van dezelfde ethnie als de persoon die in de belangstelling van het journaille staat een pint (of een slivovitsj als het om Serviërs gaat) en laat ze hun gedacht eens zeggen.

Schitterende televisie, verbazende bijdragen tot de kennis van het algemeen. U hoeft er nu zelfs niet meer zelf voor naar een café te gaan. Dat doen de mensen van het nieuws nu voor U!

De man van Atlantis



Mijn contacten met de man van Atlantis zijn eerder sporadisch, maar zeer vriendschappelijk!
Wij tutoyeren elkaar.

" Man," zeg ik soms, "hoe gaat het ermee op de bodem van de zee?"

Meestal gaat het daar goed. Zo nu en dan wordt er een verdwaalde walvis de weg gewezen, maar je mag zeker niet spreken van grote problemen. Ingesloten zeeën of binnenzeeën daarentegen vormen een acuut probleem, maar daar kan de man van Atlantis niet veel aan verhelpen. Hij staat er alleen voor. Integendeel, daarvoor doet hij een beroep op mij.

"Jan," zegt hij soms, "hoe staat het ermee daar op het land?"

En dan moet ik toegeven dat zijn dossier niet de grootste prioriteit geniet.

Onder ons tweeën betreuren wij dat.

14.3.06

Ludmilla, de onbereikbare



Liefdesdronken
danste Jean door de
uitgeregende straten
van Brussel

zijn sjaal...
een wimpel in de nacht

Uiteraard kende hij toen
het karakter van Ludmilla
nog niet

13.3.06

Axel en de kathedraal

Axel kon maar niet begrijpen waarom
Ida hem negeerde.
Stelde zij hem op de proef?
Ja, dat moest het zijn!

Maar hij zou de proef doorstaan,
dat stond als een paal boven water!
Hij zou een kathedraal voor haar bouwen en wijden.
Hij had ook al een idee van waar het zou kunnen....


11.3.06

In de Viewmaster: terugblik op een moeilijke week!


Weer een zware week achter de rug binnen de partij.

De affaire Erdal, de corruptie in West-Vlaanderen, Batibouw, Freya Van Den Bossche met weer wat goed nieuws - hoe staat het trouwens met die faktuur die de oliesector moet betalen? -, Imbev, enz...

Ik heb ook een professionele aanval moeten pareren, wat niet gemakkelijk was omdat ik het de eerste dagen van deze week ook niet helemaal meer zag zitten en de opmerkingen zeker niet ongegrond waren.

Maar sinds woensdag gaat het beter. Ik besef ook dat kritiek alleen niet volstaat. Eerst en vooral moet ik mijn eigen manier van werken eens grondig evalueren.

Eergisteren en gisteren leek alles dan min of meer tot rust te komen en dacht ik rustig het week-end tegemoet te kunnen gaan. Tot P. en ik gisteren nog even met G. praatten.

Heb ik, of hebben wij iets verkeerd gezegd? We weten het niet.

Misschien heeft zij een kwinkslag die op óns sloeg verkeerd geïnterpreteerd, maar plots begon zij te wenen.

Een ding is duidelijk, G. zit volkomen op haar tandvlees. Ik denk dat zij heel eenzaam is, maar ik zie ook niet goed hoe dat moet worden doorbroken. Eigenlijk kent niemand G. goed. Wel hebben we een kapitale fout begaan door in groep te gaan eten zonder haar er in te betrekken. Dat was zeker niet zo bedoeld. Door niemand, maar het is wel gebeurd.

Ik zal proberen daar aan te denken in de toekomst.

En zo voel ik mij dit week-end toch niet zo opgewekt.

An en Jan (8)




- O Jan, je bent zo Jersey Bounce vandaag!
- Touché An! Ik ben blij dat je je klassiekers kent: Chet Baker!
- Ja Jan, Chet Baker is een van mijn favorieten. Alleen spijtig hoe hij aan zijn einde is gekomen.

- Ja, dat klopt, maar wat een oeuvre liet hij ons na. Echt waar An, ik ben in mijn nopjes met de manier waarop je zo treffend mijn humeur wist te omschrijven, daarom zal ik vandaag voor jou koffie zetten!
- Dank je Jan, ik hoop dat het mij zal smaken en ik wens jou nog vele malen Jersey Bounce!




(Dank zij De Morgen kwam dit gesprek tot stand)

10.3.06

Oom Floris repliceert: Ik wijs uw aanbod af meneer De Decker!

Beste Floris,

Hierbij feliciteer ik je met je initiatief om lezerbrieven te beantwoorden in het kader van de hedendaagse ouderwetsheid, zo sprekend vertolkt op de weblog "'t Vliegend Eiland".

Misschien kan mijn recente bestseller "Rechts voor de raap" (hier in bijlage) u een leiddraad zijn. Ik zal niet nalaten om ook regelmatig mijn eigen visie op tal van interessante problematieken in te sturen!

Veel succes,

Je vriend Jean-Marie De Decker.





Geachte heer De Decker

Laat ik maar onmiddellijk de koe bij de horens vatten en zeggen dat ik niet van uw hulp gediend ben en dat om velerlei redenen.

Zo bevalt mij uw lompe, onbehouwen, manipulerende stijl helemaal niet. U permitteert zich nogal wat in uw schrijven. U tutoyeert mij, U maakt reclame voor uw schrijvelarij en U noemt zich mijn vriend.

Welaan, U bent mijn vriend niet. Wij hebben elkaar nog nooit ontmoet.
Op (s)linkse wijze - u ziet het, u bent niet de enige die met woorden kan spelen - tracht u de nobele geest van de hedendaagse ouderwetsheid van 't Vliegend Eiland, die mij en de blogbaas zo dierbaar zijn, te usurperen en te liëren aan uw blauw liberalisme.

Maar u vergist zich deerlijk, wat u voor liberalisme wil verkopen draait in dit geval om ongewenste liberaliteiten. Hebt u nog niet genoeg airplay in andere media, dat u ook nog eens mijn forum meent te moeten enteren?

Vergeet dat meneer De Decker. Ik vind u allesbehalve sympathiek, al wens ik u desalniettemin nog veel succes in uw verdere carrière.

Met de hoogste hoogachting,


Uw afstandelijke

Floris

8.3.06

Ludmilla Vulchev



Hallo, ik ben Ludmilla Vulchef uit Bulgarije.

Enkele weken geleden ontmoette ik in Brussel een zeer aardige man!

Hij heette Jan of Jean.
Zijn familienaam is voor mij zeer moeilijk om uit te spreken.

Ik was zeer onder de indruk van zijn eruditie en elegante voorkomen!
Zijn scherpe oogopslag en licht agressieve humor bevielen mij zeer.

Ik denk dat hij op mij viel en ben er zeker van dat ik hem heel wat kan bieden.
Daarom sta ik open voor nieuwe ervaringen en zou ik hem graag opnieuw ontmoeten.

Hij zag er wat eenzaam uit, maar op een beschaafde manier! Daar hou ik wel van.

Als u hem kent, laat u het mij dan weten langs deze weg?

Hij werkt voor een politieke partij denk ik, maar dat is geen bezwaar.

Ludmilla

7.3.06

Jan en Ingrid onofficieel!


- Jan, zie je mij nog graag?
- Natuurlijk Ingrid
- Omdat je het nooit toont.
- Hoezo ik toon het nooit?
- Ja, je legt nooit eens je arm om me heen als er mensen bij zijn.
- Waarom moeten er altijd mensen bij zijn?
- Dan zien zij dat jij me écht graag ziet!
- Zij hebben daar toch geen zaken mee
- Ja, maar ik vind dat voor mezelf heel belangrijk.
- Oké, ik zal er aan denken.
- Laat maar, dat is toch niet spontaan.


- Niet spontaan?
- Neen, omdat ik het altijd moet vragen.
- Maar Ingrid toch!
- Zwijg maar Jan, je bent een lieve man, maar niet volmaakt.
- Dat vreesde ik al Ingrid, maar ik zal mijn best doen.
- Dank je, maar ik heb liever dat je geen dingen beloofd die je toch niet nakomt.
- Sorry Ingrid, dan beloof ik je niks.
- Zie je wel, je ziet mij niet graag.

6.3.06

An en Jan (7)


- Jan, heb je het gehoord? Elza is dood!
- Elza? Toch niet Elza van Human Resources?
- Ja. Eergisteren doodgeslagen door drie skinheads!... Of mag ik dat niet zeggen: skinheads.
- Zeker wel An, dat mag je zeggen. Een accurate woordkeuze is zeer belangrijk in deze tijd. Skinheads is geen racistische kwalificatie: voor een ras of geslacht kies je niet zelf, voor een verfoeilijke levenshouding wel.
- O? Wist je dat Elza een omgebouwde man was?
- ?!?!?!
- Wat scheelt er Jan, je wordt zo bleek!

Oom Floris repliceert: Sadistische scouting

De tweede zondag van februari waren de weersomstandigheden beroerd: temperaturen rond het vriespunt en natte sneeuw. In het bosgebied van Kalmthout Heide stuitte ik op een stoet fietsende scouts. De leiders voorop, gevolgd door een lange sliert jonge kinderen van 8 à 9 jaar. De scouting-dresscode omvatte schaarse en te dunnen kleding, gecompleteerd met korte broek. Geen handschoenen. De kinderen waren blauw aangelopen en ernstig onderkoeld. Er werd desperaat gehuild!

Als ik zie aan welke achterlijke en sadistische cultuur ouders hun kinderen toevertrouwen, dan vraag ik mij ersntig af hoe ver men in België kan gaan alvorens men uit de ouderlijke macht wordt ontzet.

Arthur Smid, Kalmthout.
in Humo, 28 februari 2006



Geachte heer Smid,

Mag ik mij verontschuldigen voor het feit dat ik uw schrijven in Humo op 28 februari schaamteloos overneem in mijn eigen forum? Voor die daad heb ik twee redenen.

Ten eerste is er het feit dat mijn collega's van Humo, mensen die ik nochtans heel goed ken en hoog acht, het niet opportuun vonden om in te gaan op de problematiek die u zo treffend schetst.

En ten tweede, ik hoop u niet te grieven, is er het feit dat ik het helemaal niet met u eens ben.

U leest het goed meneer Smid, ik ben het hoegenaamd niet met u eens, al begrijp ik wel dat u slechts gemotiveerd door de zuiverste kindvriendelijkheid uw noodkreet en verontwaardiging in Humo uitte. Met weinig resultaat, maar dat was te verwachten want Humo is niet het juiste adres voor dergelijke standpunten. Een blad dat al decennia lang poogt jong te blijven kan maar moeilijk stelling nemen voor of tegen de maatschappelijke kanttekeningen die u maakt.

Maar terzake nu, laat ik stap voor stap, in de volgorde van uw brief, aantonen waarom u met uw klacht hoe dan ook gedoemd bent om alleen te staan:

1) de barre weersomstandigheden op de tweede zondag van februari!

Wat had u dan verwacht? Februari is putje winter. Een knipogend lentezonnetje en 20° Celsius, dàt was pas abnormaal geweest. U verwacht toch niet in alle ernst dat de scouts invloed uitoefenen op het weer, of wel?

2) een stoet fietsende scouts met de leiding voorop!

Hoort dat dan niet zo te zijn meneer Smid? De leiders op kop en de volgelingen er achter aan. Hoeveel veldslagen kenden geen faliekante afloop omdat de leiding zich niet voorraan, maar in de achterste gelederen bevond? Onkundig van welke kant het opging met het pril kanonnenvlees van hun ondergeschikten.

3) de scouting-dresscode

Ja meneer Smid, dat heb je nu eenmaal met dresscodes. Die kent men meestal ook vóór men lid wordt van een vereniging of zich waagt aan de uitoefening van dit of geen beroep. Of dacht u dat de loonslaven bij MacDonalds, of beroepswielrenners van eerste en tweede garnituur beter gewapend zijn tegen de wrede krachten van Moedertje Natuur? Neen toch!

4) blauw aangelopen en ernstig onderkoelde, desperaat huilende kinderen

Ik ken u niet meneer Smid, maar sta mij toe, tenzij u tot het medisch bevoegde korps hoort, wat niet uit uw schrijven blijkt, te denken dat u er met die diagnose ook naast kunt zitten. Moesten alle kinderen met een snotneus aan onderkoeling lijden, het zou nog veel erger gesteld zijn met de algemene conditie van onze jeugd dan nu al wordt gevreesd!

5) U pleit er voor om de ouders van die kinderen uit de ouderlijke macht te ontzetten

Dat voorstel laat ik geheel voor uw eigen rekening en verantwoordelijkheid, maar ik vertrouw u bij deze mijn mening toe:
Meneer Smid, hoe kan u de bal toch zo verschrikkelijk mis slaan!
U begrijpt m.i. niks van hedendaagse kinderen en hun liefhebbende ouders. Niks, geen sikkepit. Ik vrees dat u maatschappelijk ook weinig draagvlak zult vinden voor uw pedagogisch gedachtegoed.

Hoe vaak horen of lezen wij niet dat het onze jeugd aan lichaamsbeweging ontbreekt. Dat zij niet meer kan afzien. Dat zij niet meer beweegt. Dat zij niet meer in de buitenlucht komt, enz...
Geef toe: vaak, heel vaak!

En wat gebeurt er nu als de Kalmthoutse scouts hieraan iets willen doen? Kijk daar, een meneer Smid die zich geroepen voelt het initiatief in vraag te stellen.

Meneer Smid, denk nu niet dat dàt mijn ultieme argument is: een geïsoleerd initiatief op de heide! Helemaal niet. Neen, wat hier in alle ultimiteit moet worden beschouwd is de kinderziel van onze jeugd, die u klaarblijkelijk toch niet echt begrijpt. Want waar gaat het hier om? Een uurtje of drie hevig en collectief bibberen? Neen, helemaal niet, het gaat hier om de ultieme belevenis, het meedoen met de groep, de ervaring van de eigen kindergrenzen te verleggen.

U zag kinderen die iets beleefden, iets dat hen hun hele leven lang zal bijblijven. Veel langer dan alle overwinningen die zij behalen op hun Play Stations. Denkt u misschien dat zij zich u herinneren als de lieve meneer die hen medelijdend en met ogen vol ongeloof nastaarde? Ik hoop het niet, want wat zagen zij in werkelijkheid? Een drooggestoppeld heertje dat niet kon bevroeden hoe ver zij op dat eigenste ogenblik hun grenzen verlegden. En hoe lekker de warme cacao straks zou smaken, nà de inspanningen, nà het hete bad, bij het kijken naar De Pappenheimers: allemaal beloningen voor hun heldendaad.

Kortom, wat u zag maar niet begreep was de zondagmiddag van een groepje kinderen die zij zich over twintig jaar hun eigen kinderen zullen toewensen! Met plezier zullen zij dan op hun beurt de modder van de fietsen spuiten, precies zoals hun eigen ouders dat op die zondag in februari jongstleden deden.

Op één punt kan ik u echter troosten omdat uw wens is uitgekomen: deze ouders zijn ontzet. Weliswaar niet uit de ouderlijke macht, maar over het feit dat er mensen zijn zoals u. Mensen die over allerlei ditjes en datjes een mening hebben en die menen te moeten ventileren in Humo, zonder ook maar verder te kijken dan de druppel snot die ongetwijfeld ook aan uw neus heeft gehangen in die arctische momenten.

Ik groet u beleefd meneer Smid en ik verontschuldig mij nogmaals voor de boude interventie. Ik wens u nog ontelbare deugddoende wandelingen op de Kalmthoutse Heide, bij goed en bij slecht weer.

Met oprechte achting,


Floris

In Viewmasterperspectief: de Private Coach


DSM van 4 maart lanceert het nieuwe buzzword: private coaching!

U doet er mee wat u wil, maar voor mij is het een zoveelste teken van de gevoelsarmoede waarmee veel mensen in onze maatschappij kampen.

Voor mij lijkt een private coach een surrogaat voor echte vrienden. Ik ga niet zo ver om het een vorm van prostitutie te noemen. Nog niet.

In onze maatschappij wordt het blijkbaar moeilijker en moeilijker om nog echte vriendschappen te sluiten en te onderhouden.

Ik geloof niet in het concept van private coaching: een goede private coach zal nooit meer voor je kunnen doen dan een goede vriend. En er blijven altijd problemen waar je helemaal alleen mee moet omgaan. Keuzes waarin een vriend je raad kan geven, maar nooit zekerheid.

Ikzelf troost mij met de wetenschap dat ik twee goede vrienden heb: een die ik al jaren niet heb gezien maar van wie ik weet dat ik echt, met om het even wat op elk moment bij hem terecht kan, en een die ik heel dikwijls zie.

Geen van beiden val ik echter lastig met dingen waarvan ik weet dat alleen IK de sleutels van de oplossing in de hand heb.

Of denkt U dat een betaalde private coach AL je problemen zal oplossen?

4.3.06

Viewmaster perspectieven: Islamofobie?


Door een ondoorgrondelijke speling van het lot ben ik gisteren "Kurtlar Vadisi-Irak" gaan zien in Kinepolis. Een actiefilm van vermoed ik een Turks regisseur. Het verhaal speelt zich af in bezet noordelijk Irak, na de val van Saddam Hoessein. Het is een prachtfilm!

Oké, het zit vol clichés en karikaturen, maar daar is de Amerikaanse film in dat genre ook niet van gespeend. Interessant is dat je ook eens de moslimgevoeligheden te zien krijgt.

Naast debatten met Vlaamse salonintellectuelen (waarbij ik ook die van allochtone afkomst reken) die net die avond vrij zijn om hun licht te laten schijnen op de problematiek zou de VRT ook eens meer dergelijke films kunnen tonen aan het kijkpubliek. Het is zeer confronterend!

Een schande hoezeer onze visuele media zich verschansen in een overwegend Anglo-Amerikaans aanbod (met de daaraan inherente culturele en morele waarden) en tegelijkertijd hun "geweten sussen" met wat "duiding" via debatprogammaatjes en andere Terzake's.

Viewmasterperspectieven: Er zijn belangrijker zaken!


Echt gebeurd (namen en geografische locaties zijn wel fictief):

- Baas, ik zit hier met onkostennota's maar hoe moet ik die indienen?
- Jozef, je moet onze organisatie kennen. Om die nota's correct in te dienen moet je "foefelen".
- Foefelen?
- Ja, dan zal niemand vragen stellen.
- Maar ik heb niets te verbergen!
- Doet er niet toe. Het gaat hier al jaren zo.
- Dus kan ik beter deze rekening van een verplaatsing met de taxi niet indienen, maar voor hetzelfde bedrag eens met mijn vrouw gaan eten en die rekening inbrengen?
- Je hebt het begrepen Jozef.
- Maar dat is... euh... gefoefel.
- Precies. Maar je steelt niet! Zolang je op die manier je uitgaven met betalingsbewijzen kan dekken is er geen probleem. En als je nu facturen inbrengt voor zaken die je in feite met je privégeld hebt betaalt dan kan je sparen van je werkingsbudget tegen de tijd dat je eens een echte grote uitgave moet doen.

(niet echt gebeurd, maar wel het logische gevolg van het bovenstaande)

- Je bedoelt dus dat ik de wekelijkse restaurantfactuur van mijn schoonouders zou kunnen indienen om in mijn budget een reserve aan te leggen, waarmee ik volgend jaar eventueel een dure PDA kan kopen om mijn werk beter te organiseren.
- Je hebt het helemaal door Jozef.
- Maar baas, is dat geen fraude?
- Fraude? Neen toch. Je koopt benodigdheden voor je werk met geld van de organisatie! Waar zit het probleem?
- Wel, die PDA is dan toch eigendom van de organisatie, niet? Stel dat ik elders werk vind en die PDA wil inleveren, hoe moet dat dan? Officieel heb ik hem gekocht met spaargeld op basis van restaurantfacturen?
- Jozef, je hebt het blijkbaar toch niet helemaal door! Heb je iets gestolen? Neen, je bent eerlijk. Als je het geld van je werkingsbudget zuiver in je zak zou steken, dat zou fraude zijn!
- Baas, ik begrijp er geen fluit van, maar het zal wel aan mij liggen: je zegt dat geld gewoon in mijn zakken steken fraude is, en je impliceert dat het niet inleveren van een PDA bij het beëindigen van mijn loopbaan eerlijk is. Ik vrees dat onze organisatie niet alleen kampt met een zekere mate van normvervaging, maar eveneens geconfronteerd wordt met een probleem van spraakverwarring.Volgens mij is het eerste gewoon stelen en het tweede fraude.
- Jozef, maatschappelijk beschouwd is dat waar, maar in onze organisatie gaat het er anders aan toe. Maak je niet druk, wij hebben belangrijker zaken aan ons hoofd.

3.3.06

Oom Floris adviseert

Geachte oom Floris,

Kan u mij helpen met het volgende probleem:

Mijn vrouw is bevriend met een zekere Genoveva. Genoveva is niet onknap, slechts een paar jaar ouder dan mijn vrouw en ik, en onlangs gescheiden. Onlangs aanvaardde mijn vrouw dat Genoveva twee weken bij ons thuis zou komen logeren.

Zoiets creëert spanningen, dat zal u wel begrijpen! Vooral omdat mijn vrouw blijkbaar niet helemaal gerust is in MIJN eerbare bedoelingen. Alsof IK Genoveva heb gevraagd!

Ik kan mij nu al precaire situaties voorstellen waarin ik mij als een topdiplomaat zal moeten gedragen, zowel ten opzichte van mijn vrouw als van Genoveva. Voorbeelden? Dringend toiletbezoek, toiletpapier dat plots op is, de keuze van de weekendfilm, wat als mijn vrouw gaat slapen en ik en Genoveva samen nog naar Terzake Laat willen kijken, enz.

Geachte oom Floris, help mij.

Met de meeste hoogachting,

Pierre Bonneure, Merchtem

Beste Pierre,

Ik heb je brief aandachtig gelezen, weggelegd en nóg eens gelezen. Ik vrees dat ik hier geen goede oplossing kan aanreiken. Alleen drastische maatregelen kunnen helpen en ik weet uit ervaring dat zulks nooit goed is voor een huwelijk. Bovendien, omdat je er niet over spreekt, ga ik er van uit dat je geen kinderen hebt. Ook dat bemoeilijkt de zaak.

Enerzijds zou ik in jouw plaats, en het is mij ooit overkomen, een dringende zakenreis verzinnen en de tijd dat Genoveva in jouw huis huist, bij een vriend gaan logeren. Het zal de zaak sneller oplossen dan je denkt, want twee niet lesbische vrouwen onder één dak, dat gaat nooit goed. Genoveva zal met slaande deuren vertrekken, nog voor jouw vriend begint te klagen over je familiair gedrag met zijn vrouw.

Anderzijds, zeer drastisch, kan je Genoveva én je vrouw ook doodschieten. Je moet het dan zo ensceneren dat je vrouw als daderes wordt bestempeld. Na vier dagen ben je dan een vrij man, want de pers besteed gewoonlijk niet veel langer tijd en papier aan passionele drama's of uit jalousie gepleegde misdaden.

Aan jouw de keus Pierre, en nog veel geluk in je verdere leven.

Floris

2.3.06

An en Jan (6)

- An?
- Ja Jan?
- Wat heb jij een zware hoest zeg! Het lijkt wel het blaffen van een hond.
- Ja Jan, de dokter heeft mij muco-rhinathiol voorgeschreven. Dat helpt!
- Muco-rhinathiol? Dat is toevallig wat ik ook inneem. Drie soeplepels per dag. Het heeft wel een nare smaak.
- Ja Jan, dat vind ik ook.
- Zeg als wij nu eens gezamenlijk onze medicijn innemen. Zou dat niet leuk zijn?
- Ja Jan, wat origineel!
- Zeg An, de dokter schreef mij ook Panadol zetpillen voor, als we die nu ook eens...
- Zet dat maar uit je hoofd Jan en vraag dat aan je vrouw!

An en Jan (5)


- An?
- Ja Jan?
- Als ik beloof het er niet meer over te hebben, zwijg jij dan tegen mijn vrouw?
- Waarover Jan?
- Over die zetpillen. Dat was een slip of the tongue, een Freudiaanse verspreking, echt waar!
- Ach zo, en dat heb je niet met je vrouw?

In 1927

... was de afscheiding van Erps van Kwerps definitief.

Buitenlandse notabelen die helemaal niks van het conflict begrepen stonden voor een voldongen feit!



Het zou tot de tweede wereldoorlog in 1940 duren voor er opnieuw passage mogelijk werd.

Een man met een aap


Sommigen onder ons herinneren zich nog wel de man met de aap.

EEN MAN MET EEN AAP

Hij kwam langs even voor het vier uur werd.

HET IS VIER UUR

Wel, ik heb slecht nieuws. Die man werd onlangs op humane en legale manier geëuthanaseerd.

Zijn aap is al jaren dood, maar kon ook fietsen!

In het vizier van mijn Viewmaster: Fehrye Erdal!


Ofwel blijkt dat Fehrye Erdal voor alle zekerheid door de Turkse geheime diensten is ontvoerd, ofwel duiken binnenkort in Humo's Uitlaat lezersbrieven op van jonge burgers die signaleren dat Fehrye een frietkot uitbaat in Erps-Kwerps!

1.3.06

Knack dd 1 maart 2006: fautloo's schreiven

Ik ben bereid veel te geloven, veel publicaties als toonaangevend te accepteren: De Standaard, De Morgen, De Tijd, ...

Maar wat moet ik aan met Knack, waar ik deze week op blz. 28 in het artikel "Bedrijven kunnen zo cynisch zijn" het volgende lees: "Voormalig Europees commissaris Karel van Miert zegde in de krant " De Tijd"...

Zegde?

Hoe ernstig moet je journalisten nemen als zij zelfs het instrument van hun stiel niet beheersen!

Foei Knack, dat voor een blad dat ooit Johan Anthierens werk verschafte.