Natuurlijk heb ik een ware aard, waarom zou ik geen ware aard hebben? Woehahahaha…
29.2.24
28.2.24
De plundering van België door de Noormannen.
Het is hen inmiddels al wel vergeven. Tenzij een of andere populist er weer een punt van gaat maken natuurlijk.
Onbesliste kiezers
De heren Vandenput junior en senior, onbesliste kiezers van vader op zoon, besloten zich niet meer te schamen.
27.2.24
Onzedelijken
Vroeger, toen kijken naar voorbijkomende fietsers nog onzedelijk was, zag je al wel eens onzedelijken die zich verdekt opstelden langs de kant van de weg.
26.2.24
Waardering
25.2.24
Ter zake (22)
24.2.24
Horak op de planeet van de gevaarlijke kinderen
23.2.24
22.2.24
Giraf
21.2.24
20.2.24
Zonder woorden
In het retrovisorium van Professor T. en zijn equipe is men er in geslaagd terug te kijken in het verleden. Een van de voordelen van de nieuw ontworpen techniek is dat we nu een beter zicht hebben op hoe vroeger, zonder woorden, oude wonden werden opengereten. Het kan nog even duren voor deze technologie ook voor de consument beschikbaar zal zijn.
19.2.24
Rond het jaar 800!
18.2.24
Fascynating Rhythm!
Aangezien Fascinating Rhythm nog niet was gecomponeerd beschikte de heer Hiedler niet over alle tools om precies te beschrijven of uit te beelden hoe hij zich voelde bij de geboorte van zijn zoon.
17.2.24
Wel?
Met het ouder worden werd het er niet makkelijker op. Mocht je nu nog groeten of net niet. Of toch weer wel? En wie zei wat daarna?
15.2.24
Ter zake (21)
14.2.24
13.2.24
Oude gebruiken in het leenroerig tijdperk
Om leenroerige redenen was privacy van een beschuldigde in die dagen geen punt van discussie. Alleen wie pal achter hem stond kon zijn gezicht niet zien. Wie de touwtjes in handen had tijdens een rechtszaak dat was wel altijd duidelijk. Ook zag men er blijkbaar geen graten in dat aanwezigen in de rechtszaal een tulband of een hoofddoek droegen. Dat is een aloude traditie die we blijkbaar hebben opgegeven. Zulk een teloorgang van oude gebruiken en openheid qua gezindheid valt wel te betreuren.
12.2.24
Een gewisse dood.
'Hugo, stopt met lezen. Ik smeek het je!' riep zij smekend. Precies zo redde zij mij van een gewisse dood.
11.2.24
10.2.24
Ter zake (20)
Ik denk nooit in die termen over mezelf, maar neen, ik geloof niet dat ik ooit een conquistador had willen zijn. Zelfs geen welwillende. Ook geen ontdekkingsreiziger, ook in de verwaterde vorm van een documentairemaker à la Tom Waes. Dat heb ik niet in me. Wat niet belet dat ik graag in het buitenland vertoef. Heel graag zelfs. Langere verblijven in mij vreemde culturen doen me goed. Maar denken dat ik hen 'ontdek' en dan uitleggen hoe 'origineel', 'anders' of 'interessant' een ander volk is, dat vind ik getuigen van geringschatting. Ook als uitvinder zou ik niet deugen. Nu ik erover nadenk heb ik de indruk dat de meeste activiteiten die een westers mens ontplooit, niets te maken hebben met 'leven.' Integendeel. Ik hoop dat het u inmiddels ook is opgevallen dat ik voor het schrijven van een 'Ter zake' met opzet geen gebruik maak van tertiaire protocollen. Laat het maar uit mezelf komen, is mijn uitgangspunt. Ik geef toe dat ik heb opgezocht wat tertiaire protocollen zijn. Dat zou u ook kunnen doen.
9.2.24
De vaas van Soissons
'Wil de heer of mevrouw Soissons nu eindelijk zijn of haar scherven komen ophalen? Wij achten het niet correct dat u ervan uitgaat dat wij die voor u blijven bewaren.'
8.2.24
Schande en overlast!
Toen het congres over eenzaamheid ruw werd verstoord door zij die beweerden echt eenzaam te zijn sprak men natuurlijk van schande en overlast.
7.2.24
De geheimerd
6.2.24
Andere en verschillende
Horen we er ons niet van bewust te zijn dat we ons tot andere personen richten wanneer we 'U' of 'Je' zeggen? Of op z'n minst tot verschillende? Ik hoop dat u aanvoelt wat ik bedoel met 'andere' en 'verschillende.' Anderzijds, waarom zou ik hopen?
5.2.24
Ter zake (19)
Ik hoop dat ik nog tijd krijg. Ik hoef niet te zeggen waarvoor. U zit waarschijnlijk in hetzelfde schuitje. Ik vrees echter dat het te laat is. Maar ik kan mij vergissen. Ik weet ook wel dat ik veel tijd heb verspild. Niet alles wat ik doe of deed is van wezenlijk belang. Een aantal dingen die ik niet doe of deed zijn misschien wel veel belangrijker. Het leven is veel trivialer dan ik dacht, dat heb ik wel geleerd inmiddels, maar toch zijn er ook wezenlijke dingen. Wezenlijk voor mezelf dan. Ik worstel nog met me los te maken van de idee dat ik voor 'anderen' iets moet betekenen, in plaats van voor iemand. Terwijl dit laatste mij waardevoller lijkt.
4.2.24
De dag van het nooit vergeten lief.
3.2.24
De weg was recht, de weg was krom.
'Dat moet Berend Botje zijn!'
'Wat een kerel.'
'Ja. Driemaal in de rondte van je hopsasa.'