30.6.07

Liefde



- Mevrouw, mag ik verliefd zijn op u?
- Jazeker, dat lijkt mij een warme gedachte.
- Om helemaal eerlijk te zijn met u: ik ben het al.
- O?!
- Kunnen wij tweeën dan nu...
- Neen. U loopt te hard van stapel.
- Dat is jammer. Het blijft bij een warme gedachte dus?
- Ja, dat moet volstaan.

29.6.07

Vaarwel



Ja hoor! Eindelijk zijn we er van af, van onze kinderen.

Gierend van de pret stapten zij in de kabellift om op te stijgen naar hogere sferen. Lachend zwaaiden zij naar ons, tot wij uit het zicht waren.

Een leuker afscheid wisten wij niet te bedenken.

28.6.07

Mededogen



Maar al te vaak werden de Amerikaanse indianen afgeschilderd als wilden die zonder onderscheid des persoons doodsloegen en scalpeerden. Niets is echter minder waar: kinderen en pubers zonder okselhaar werd het leven gespaard. Agiele krijgers belast met de delicate taak der okselcontrole selecteerden op objectieve manier wie gespaard werd.

27.6.07

Witse



De dag dat Witse bij u aanbelt is het gedaan met uw normale leventje, dat staat vast.

Ofwel is hij daar om te melden dat het lijk van uw partner (vader, moeder, kind, compagnon, geestelijk raadgever, enz...) is gevonden. Ofwel is het om u mee te nemen voor verhoor. Dan zijn we onmiddellijk een stap verder in het verhaal.

U kan dan wat tijd winnen wanneer u, voor het allereerste verhoor, inspecteur Van deun toegewezen krijgt. Een nurks die niet verder kijkt dan de te voor de hand liggende sporen die in de buurt van het lijk werden gevonden.

Afhankelijk van het script blijft het daar misschien zelfs bij. Het enige wat u dan verweten wordt is een teveel aan motieven om het slachtoffer om zeep te helpen.

Als Witse het echter plots in zijn hoofd krijgt om u een tweede maal, ditmaal zelf, aan de tand te voelen, dan ziet het er akelig anders uit.

Dan hebt ù de moord gepleegd.

Zo is Witse.

26.6.07

Vakantiepret

Goed, officieel mag de vakantie dan nog niet begonnen zijn, maar met dit weer kan u er beter nu al de kinderen mee zoet houden:



(Klik op de prent om ze te vergroten!)

Goud is haalbaar



Werkt telepathie? Het is zeker het onderzoeken waard!

Afgelopen sportseizoen, weze het voetbal, wielrennen, tennis of snooker, maar ik vermoed dat het voor alle sporten geldt, heb ik gemerkt dat alle cruciale momenten van een wedstrijd zich afspelen in precies die tijdsintervallen dat ik

- een biertje ga halen uit de koelkast,
- om dwingende redenen op toilet zit,
- mijn vrouw ga ophalen aan de bushalte (omdat het regent),
- enz.

Dat dit geen toeval is blijkt uit het relaas van mijn vrienden, die mutatis mutandis, krek hetzelfde meemaken.

Als wij met zijn allen hieruit de juiste conclusies trekken, dan kunnen 24 gouden medailles in Beijing ons niet meer ontsnappen!

25.6.07

Hoe gaat het met uw lievelingsboek?



Er is iets mis met het mijne.

Bladzijde vierentwintig en vijfentwintig hebben een meningsverschil.
Om niet te zeggen slaande ruzie.
Vierentwintig vindt zich belangrijker dan vijfentwintig.
Vijfentwintig vindt zich dan weer poëtischer.

- Dat is van geen belang in een roman.
- Juist wel, en waarom zou jij zo speciaal zijn, er volgen nog 234 pagina's nà mij, die jij niet eens kent.
- Pfff... opschepper.


Vierentwintig werd op een dag zo kwaad dat haar inkt is uitgelopen.

En nu plakken ze aan elkaar, vierentwintig en vijfentwintig.

Wat nu?

24.6.07

Vieren



- Wat zullen we vandaag vieren?
- Vandaag? Geen idee. Het is wachten op instructies.
- Het is elke dag weer wat anders.
- Ja, je vraagt je soms af hoe ze er op komen.
- Wat je zegt, ze zijn heel creatief doorgaans.
- Alhoewel, soms snap ik het toch niet.
- Ja, toen we de folder van de SPAR moesten vieren bedoel je?
- Ja, daar waren wij niet op voorbereid.
- Helemaal niet.
- Wacht, hier komt de e-mail net binnen.
- WAAAT? Daarvoor zijn wij toch niet aangeworven?
- Neen, deze keer moet ik je gelijk geven, dit kan niet.
- Er is vieren en vieren.
- Als het nu nog haar ringvinger was!

23.6.07

Kijk mee in de Viewmaster: The Blogbaas Prize for Blogliterature



Beste Bloggers, eindelijk lacht het geluk ons toe! Hieronder krijgt u verslag en bewijsmateriaal van welk een geluk mij beschoren is en wat ik er mee doe.

Hou moed, erkenning is nakende!

----- Original Message ----
From: "mail_information@nc.rr.com"
Sent: Saturday, June 23, 2007 1:33:30 AM
Subject: WILL AND TESTAMENT


WILL AND TESTAMENT

Dear beneficiary ,

On behalf of the Trustees and Executor of the estate of Late Engr.John Ferguson ; I once again try to notify you as my earlier letter was returned undelivered. I hereby attempt to reach you again by this same email address stated on the WILL. I wish to notify you that late Engr.John Ferguson made you a beneficiary to his WILL. He left the sum of Seven Million One Hundred Thousand Dollars (USD$7,100.000.00 ) to you in the codicil and last testament to his WILL.

Being a widely travelled man, he must have been in contact with you in the past or simply you were recommended to him by one of his numerous friends abroad who wished you good. Engr.John Ferguson until his death was a member of the Helicopter Society and the Institute of Electronic & Electrical Engineers. He was a very dedicated Christian who loved to be involved in charitable projects. His great philanthropy earned him numerous awards during his life time.

Late Engr.John Ferguson died on the 13th day of December, 2004 at the age of 80 years, and his WILL is now ready for execution. According to him this money is to support your humanitarian activities and to help the poor and the needy in our society.

Please if I reach you this time as I am hopeful, endeavour to get back to me as soon as possible to enable me conclude my job. I hope to hear from you in no distant time.

Yours in Service,
Barrister Christopher Motley ESQ

EMAIL:barr_beneficiary2@yahoo.gr

Dear Sir,

You have no idea as how happy I am to inherit (USD$7,100.000.00 ), however, in order not to disturb my happy life as a husband and father of 17 children, I herewith allow you to distribute the money among people who need and deserve it much more than I do, meaning, all Dutch and Flemish bloggers!

Please create a fund (something like the Nobel Prize) with my name: The Blogbaas Prize for Blog Literature.

You will make many people very happy.

As far as the Late Engr.John Ferguson is concerned, I do not clearly remember where I had the priviliege to meet him. It may have been in the Sagrada Familia in Barcelona, or on Dead Row in Florida, but that does not matter anymore now because he is dead if I may believe you.

Yours in Service,
Blogbaas

Bistroze



Bistroze of sociale dronkenschap is een ziektebeeld dat zich vooral manifesteert bij mannen die na stevig pintelieren weer onder nuchtere mensen komen. Collega's of klanten. De ziekte wordt vandaag de dag ook vaak gediagnosticeerd bij sociale partners in perioden van onderhandelingen, gestereotypeerd overheidspersoneel of idem werklozen.

De symptomen werden voor het eerst beschreven door de Franse artsen Pernod en Calvados, bij mensen die boven hun theewater raakten in populaire bistro's, na te hebben gepoogd zorgen ofwel te vergeten ofwel complexloos, met een goed gesprek uit te praten onder gelijkgestemden. Precies tijdens die gesprekken wordt het fundament voor de oorzaak van de klachten in feite gelegd: het praten gaat namelijk gepaard met het in steeds toenemende mate tot zich nemen van geestrijke drank, in die mate dat het niet meer verwerkbaar is binnen sociaal aanvaardbare termijnen. Meestal bedoelt men hiermee de daarna volgende werkuren.

De daaruit voortvloeiende dronkenschap valt doorgaans goed te verbergen, tenzij men na het nuttigen van de overdosis opnieuw economisch of sociaal rendabele prestaties moet leveren. Bistrozepatiënten verkeren haast allen in dit laatste geval. Er rijzen dan doorgaans problemen waarvan de patiënt op het moment zelf de reikwijdte niet helemaal correct inschat. In het ergste geval meent hij de situatie recht te kunnen zetten met nog meer alcoholverbruik ("om het vliegend varken te verjagen!"). Rampen zijn dan niet te overzien. Een bistrozepatiënt kan zijn ziekte eigenlijk alleen voorkomen door niet te veel en niet te diep in het glas te kijken (er komt dan weinig alcohol in het bloed terecht) en door tijdig weer onder de mensen te komen (het lichaam behoudt dan het vermogen de mindere hoeveelheid alcohol uit het bloed te "wassen" of via de adem af te voeren). Een echtgenote of een beperkt bedrag aan zakgeld helpen bij het plannen van de hoeveelheid alcoholopname om (over)verzadiging te voorkomen.

Veel en/of zwaar drinken verergert het probleem alleen maar: in tegenstelling tot het maatschappelijk geloof is gewenning geen garantie voor aanvaardbaar voorwenden van nuchterheid. Zelfs niet als men zich, zelfs waggelend, aan alle voorschriften houdt.

Om al die redenen wordt bistrozepatiënten aangeraden, als een duik in een café onweerstaanbaar of onvermijdelijk is, om de laatste 2 uur voor het verlaten van het etablissement, er geen alcohol meer te drinken. Dit vergt een bovennormale aanleg voor kwaliteitsvolle tijdsindeling en is slechts zeer weinigen gegeven. In ons land is slechts één geval bekend. Een zekere heer R. De Ridder.

De verschijnselen van bistroze zijn hoofdpijn, duizeligheid, pijn in de spieren en gewrichten (anders dan spierpijn door inspanning!), drang tot steeds gelijk willen krijgen en mensen niet laten uitspreken. Bij ernstige gevallen kan het slachtoffer buiten bewustzijn raken en/of dingen doen die hij zich later niet meer herinnerd. Vaak zulke erge dingen dat zijn vrienden zich schamen om hem er aan te herinneren.

Waar bistroze door de eeuwen heen doorgaans een mannenaangelegenheid was en is, is thuisdrinken of Aperitivus Domicilium de eigentijdse vrouwelijke variant. Met precies dezelfde spijtige consequenties.

22.6.07

Liefde



"Liefde is een kaartspel," zei iemand ooit.
"Dat zijn wijze woorden."
"Vind je?"
"Neen."

21.6.07

Boeken kopen




- En wat mag het zijn?
- Doe mij maar drie boeken met lettertype Arial en twee Book Antiqua. Liefst vers van de pers.
- Dikke of dunne?
- Dat heeft zij eigenlijk niet gezegd, doe maar tussen de twee- en de driehonderd bladzijden elk.
- Mag het iets meer zijn?
- Zeker, … en die Clarendon Condensed, doe die er ook maar bij.
- Alsjeblieft, nog een prettige zondag.
- Dank je wel, we houden het kalm dit weekend.

Surprise



ik heb nuttige dingen bemachtigd, zoals

een tramticket
een paraplu
een foto
en natuurlijk een machete

die laatste heb ik nodig om de hand
van een zakkenroller af te hakken
de andere voorwerpen om

hem achterna te gaan,
zelfs door de regen,
en om hem te herkennen

ik denk niet dat hij mij verwacht

20.6.07

Kijkje in de Viewmaster: Carrefour



Carrefour heeft de intentie om negenhonderd werknemers te ontslaan bekend gemaakt.

Ik vraag mij af wat die zeven huisvrouwen die advies zouden geven over allerlei producten daarvan denken? Of was dit een van hun adviezen?

Ons monument



Eigenlijk had ik gerekend op een uitnodiging van ons gemeentebestuur voor de onthulling van een monument ter ere van alle blogbazen en bazinnen van ons land, waarvan ik mij in zekere zin de woordvoerder voel. Dat is er echter niet van gekomen.

Misschien is – behalve er helemaal mee op te houden – een nationale staking wel aangewezen om te protesteren.

Let op, dit is geen oproep! Wel een uitnodiging tot reflectie.

Hoe dan ook betreur ik de houding van de overheid. Een gebrek aan maatschappelijke dankbaarheid zou zich wel eens kunnen uiten in een daling van de kwaliteit, zoals ook is gebeurd met de smaak van de radijzen. Dit laatste ter herinnering.

Dansles

Ik betreur ten zeerste de achterstelling van het nijlpaard als sociaal en mensvriendelijk dier. Daarom dat ik enige emanciperende activiteiten organiseer voor deze zwakkere diersoort.

Vanaf volgende week zal u in alle bussen en trams van de hoofdstad volgende wervende affiche zien hangen (scheur ze a.u.b. niet af):



Ben je een jong nijlpaard? Schrijf je dan in voor één van de introweekends voor salondansen in bungalows of gelijkvloerse ruimten : 22-24 juni, 19-21 oktober en 16-17 december. Elk jong nijlpaard dat zich sociaal wil integreren kan één keer gratis genieten van een dansweekend onder gelijkgestemden. Zo leer je andere jonge nijlpaarden kennen op een losse en gezellige manier. Ook als je je niet inschrijft kan u het boek “Dansen met mensen” bestellen op het bekende adres.

Dat ik mijn taak niet licht neem wordt zeer geapprecieerd in nijlpaardmiddens en inmiddels hebben ook enkele witte neushoorns mij aangesproken.

19.6.07

Controle



Gisteren kerstkaartencontrole gekregen.

Het Comité tegen zinloze feesten is eindelijk in actie geschoten. Ik had er al veel over gelezen, maar nog niemand in mijn omgeving is er mee in aanraking geweest.

Al bij al is het meegevallen. Zij waren met twee, en zij legitimeerden zich zoals het hoort: beleefd, maar toch met een houding die autoriteit en kennis van zaken uitstraalde. Zo hoort het.

Het was ook vlug voorbij. Of ik de kerstkaarten die ik de afgelopen drie jaar heb ontvangen kon tonen. Dat was geen probleem uiteraard. Ik bewaar die namelijk in een speciale doos. Mijn “Kerstkaartendoos.”

“Gerard,” zei de kleine magere tegen de grote kale, “hij heeft er meer dan jij, laten we maar niet aandringen.”

Ik hoefde alleen nog drie namen van personen te geven aan wie ik een kaart had gestuurd, opdat zij verder konden met hun enquête.

Een makkie.

“I wish you a Merry Christmas,” monkelde ik net stil genoeg, opdat zij het niet zouden horen bij het buitengaan. Je weet maar nooit, stel dat zij naar de kaartjes van mijn Vaderdagen zouden vragen.

18.6.07

Goed bestuur



Ook aan de behoeften van de lange afstandzwemmers wordt tegenwoordig gedacht.

Zo kreeg ik onlangs bezoek van een wel zéér lange afstandzwemmer. Hij wou een kopje koffie. Wie ben ik om zulks te weigeren onder het huidig bewind? Ik zuip trouwens zelf liters koffie en heb altijd een vers kannetje staan.

"Komt u maar binnen," zei ik nadat hij had aangeklopt, "met melk en suiker?"
"Neen, zwart volstaat."
"U houdt van pittig. Mag ik u ook een wederdienst vragen?"
"Uiteraard, dat spreekt vanzelf, al wat maar in mijn macht ligt," sprak de zwemmer.
"Gewoon mijn bed opdekken en mijn vrouw wassen."
"Met veel plezier."
"Goed, zwemt u maar naar boven, het is links achter in de gang."

Met forse slagen zwom hij de trap op en na een half uurtje dook hij weer sierlijk over de balustrade naar beneden, mijn keukentje in.

"Uw vrouw is nog heel appetijtelijk voor haar leeftijd, als u mij toestaat dat te zeggen. Voor een nijlpaardachtige is haar huid echt ook heel zacht."

"Dank u wel voor het compliment, wenst u nog een kopje?"

Ja, sinds de aquariumwetten is de verstandhouding tussen werkende mensen en lange afstandzwemmers er heel wat op vooruit gegaan. Goed bestuur werpt zo stilaan zijn vruchten af.

17.6.07

Zijn bijnaam!



De nieuwe kapper in het dorp, waanzinnig belust op weetjes over de mensen die bij hem over de vloer komen, kwam deze keer van een kale kermis thuis: den dorstige gaf zijn bijnaam niet prijs!

16.6.07

Over bloepers en muilperen

Bloeper bloeper bloeper bloeper bloeper
bloeper bloeper Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper
Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper
Bloeper bloeper Bloeper Bloeper Bloeper
Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper bloeper Bloeper
Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper Bloeper
Bloeper Bloeper Bloeper bloeper

Een echte bloeperdag was het vandaag, vooral zwarte.

O ja, indien u een muilpeer wil, dan kan u zich aanbieden volgende week woensdag op het Muntplein in Brussel, voor de deur van De Standaard Boekhandel (om 12u30). Ik zal ze u persoonlijk toedienen. Maakt u zich dan a.u.b. bekend met een bordje om de hals:

"Ik ben hier voor de muilpeer!"

Ik zal er zijn!

Opgelet: onnodig te komen indien niet ernstig en minderjarigen zal ik negeren.

15.6.07

De bomen



Zij lachen heel wat af, de bomen.
Maar hebben zij daar wel reden toe?

Zie ze daar staan, met hun gebladerte suizelend in de wind.
En maar lachen!

Zoveel vrolijkheid, je houdt het niet voor mogelijk.
Zo zonder zin voor humor.

Quality Time?



Quality time is een schaars goed. Om meer van dat sociale goud te krijgen in onze samenleving, zowel op het werk als in de thuisomgeving, stel ik voor dat wij massaal overschakelen op hondenvoer!

Een boud voorstel denkt u? Denk dan even mee!

Hondenvoer leent zich uitstekend tot het opschrokken binnen enkele luttele seconden. Tel uit wat een tijdwinst. Een gemiddelde mensenmaaltijd duurt al snel een half uur. Er van uitgaande dat een doorsnee werkende mens slechts twee keer per dag eet, betekent dit reeds een winst van minstens een uur. En dan heb ik het nog niet over de afwas!

Het volle uur winst per dag kan naar keuze gebruikt worden om de files te vermijden en op tijd thuis te zijn bij vrouw, man, vriend, vriendin of kinderen. Om op tijd te gaan slapen, enz. Voor eender wat men als kwaliteitsvolle tijdsbesteding wil in aanmerking nemen in feite! Voorzichtigheidshalve raad ik wel enig wetgevend werk aan om te vermijden dat de gemaakte tijdwinst voor andere doeleinden wordt ingeschakeld of ingepikt door tijddieven.

Ik begrijp het wel, mijn nieuwe dieetconcept is nog nieuw en moet waarschijnlijk op een geëigende manier in de markt worden geplaatst, maar ik ben alvast beschikbaar voor lezingen.

14.6.07

Jan en Ingrid



- Ingrid? Mag ik eens iets vragen?
- 'tuurlijk Jan. Je klinkt zo aarzelend, wat scheelt er, ik ben je vrouw, wij kennen elkaar toch?
- Ja,precies... maar ik vind het toch wat delicaat eigenlijk.
- Ach, malle man.
- Wel... het zit zo... je weet wel... dat boek van jou... mannen hebben een "penseel der liefde"...
- Ja Jan, wat is daarmee?
- Wel... heu... de vraag is...: wat vind jij van mij, ben ik een Rembrandt?

13.6.07

Verkiezingen



In hechte gezinnen leest men gezamenlijk de verkiezingsresultaten en zijn het vader, omwille van zijn natuurlijke authoriteit, samen met de oudste zoon, omwille van zijn toekomstige status, die de krant vasthouden. Als dan de kandidaat waarvoor vader stemde ook nog gewonnen heeft mag de stemming feestelijk genoemd worden. Zingend trekt moeder zich dan terug in de keuken om een lekkere cake te bakken.

Doughnuts

Het zal weldra twee jaar geleden zijn dat mijn vriendin doughnutificeerde.

Zoals het geval is met de meerderheid van gedoughnutificeerden gelooft zij dat haar innerlijke, diepe kern leeg is. Aldus zegt zij telkens ik haar opbel: "Jij ziet alleen maar mijn buitenkant. Mijn eigenlijke innerlijke is leeg. Ik wil je niet zien.” Om religieuze redenen mogen gedoughnutificeerden namelijk alleen maar met andere gedoughnutificeerden omgang hebben. Dit is de reden waarom ik haar dus al bijna twee jaar niet meer gezien heb.

Gedoughnutificeerden eten geen paling en dragen geen kleding met ritssluitingen. Zij roken geen sigaretten met filter en fellatio is hen ten strengste verboden. Ook het lezen van romans van nog levende schrijvers is hen niet toegestaan.

Ik begrijp echter totaal niet waarom zij zo bekrompen moeten zijn. Welk oorzakelijk verband is er nu in hemelsnaam tussen het niet eten van paling en het besef van de leegte van hun eigenlijke innerlijke?

Onlangs leerde ik op café een jong meisje kennen dat zich tot de gestrikte doughnuts heeft bekend.

"Het eigenlijke innerlijke van de mens zit hem in de richtingloosheid," zei zij toen wij in bed lagen, "daarom dat wij nooit een vliegtuig nemen."

"Oh, vandaar," zei ik. De maatschappij lijkt wel met de dag ingewikkelder te worden heb ik zo de indruk.

(losse vertaling van een kortverhaal van Murakami Haruki)

12.6.07

An en Jan


- Dag Jan. Hoe gaat het ?
- Goed.
- En met je vrouw?
- Ach, je kent haar toch, de laatste tijd klaagt zij weer dat niemand haar begrijpt, dat al het werk op haar hoofd valt, gebrek aan respect, enzovoort. Zij weent ook veel, maar ja…
- Je vindt dus dat het goed met je gaat?
- Maar natuurlijk An!

Kijk mee in mijn viewmaster!



Zijn het de resultaten van de verkiezingen die onverhoopt gunstig voor hem uitvielen? Ik weet het niet, maar als preuts man voel ik mij niet zo goed meer bij Pebo.

Vanochtend zag ik hoe hij zijn Prince Albert toonde aan de secretaresse van de baas, die zeer geïnteresseerd toekeek!

Ik vraag mij af of dit wel kan in een organisatie van maatschappelijk diensbetoon? Misschien moet ik wel mijn overplaatsing aanvragen en opnieuw veldwerk gaan doen.

Achtkoeken



Haast dagelijks vergaap ik mij aan het ruim en vers assortiment aan koeken van onze bakker:

appelbollen, bolus, botercroissants, chocoladebroodjes, chocoladekoeken, kokoskoeken, confituurkoeken, croissants, frangipanes, grove suikerkoeken, hoorntjes, kammetjes, kriekenkoeken, lange appelkoeken, lange rozijnenkoeken, marsepeinkoeken, ronde appelkoeken, rozijnenkoeken, spiegels, sterkoeken, worstenbrood, boules de berlin, …

Toch grijp ik telkens weer naar die enige vaste waarde in mijn bestaan: achtkoeken.
Een van de meest raadselachtige versnaperingen waarmee de mensheid de zin van haar bestaan weet te verantwoorden.

Volgens de wetenschap heeft de achtkoek de vorm van het traject dat de buitenaardse wezens volgden die ons, aardlingen, het recept kwamen brengen. Het enige tastbare aandenken dat overblijft aan een nu in een zwart gat verdwenen buitenaardse beschaving. Wie zulke geschenken meebrengt is beschaafd, dat staat buiten kijf.

Zelf ben ik niet zo lichtgelovig, maar dat Jezus op de bruiloft van Kanaän alleen de wijn en het brood vermenigvuldigde en niet de achtkoeken, doet mij eerder een duivelse oorsprong vermoeden.

11.6.07

Kamperen




Wij waren allebei nog oude mannen en bedachten ineens dat wij nog nooit in een tent geslapen hadden. Alleen luxe en geluk hadden wij gekend in ons lang en gezond leven.

Onze laatste "tour de force" werd dus: slapen in een tent.

Eén met de natuur.
Een confrontatie met onszelf.
Bewijzen dat wij onze kinderen waard waren.
Dat wij niet voor niets onze dode vrouwen trouw gebleven zijn.

Het aanvraagformulier om onze motivatie aan te tonen bleek een makkie!

(*)

1. Waarom wilt u op hoge leeftijd nog kamperen?
a) Om gezondheidsredenen
b) Om één te zijn met de natuur

2. Wat lokt u zo bijzonder aan onze staatscampings?
a) de confrontatie aan te kunnen gaan met mezelf
b) Vers gevangen vis te mogen roosteren

3. Hebt u bepaalde vermeldenswaardige drijfveren?
a) Ja, ik wens contact met de mythische boshoer.
b) Ja, ik wil bewijzen dat ik mijn kinderen waard ben.

4.Schiftingsvraag:
a) Ik wil in een tent slapen om te bewijzen dat ik niet voor niets mijn dode vrouw trouw ben gebleven.
b) Ik doe dit om geld uit te sparen.

(*) 'schrappen wat niet past'

Vier op vier! Wij kregen het beste plekje op de camping. Uit de wind van de latrines.

10.6.07

Het circus



- Hé, waar snel jij zo vrolijk heen?
- Naar het circus.
- Naar het circus? Wat is daar te zien?
- Onvoorstelbare dingen: de achterkant van de wereld, een gelukkig boerendorp, de uitroeiing van het bijgeloof, twee boekhouders in actie, de man die altijd de waarheid spreekt en de vrouw die alles weet.
- Wacht even, dan galoppeer ik met je mee.

9.6.07

In mijnViewmaster bekeken



Ik heb de indruk dat ik de laatste tijd heel anders begin aan te kijken tegen een aantal dingen. Al ben ik er nog niet uit hoe dat komt. Maar het feit dat ik mij dingen herinner die eigenlijk nooit zijn gebeurd heeft er waarschijnlijk iets mee te maken. Dingen die hadden kunnen zijn, of hadden moeten zijn blijk ik mij beter te herinneren dan gewone feiten.

Benieuwd hoe dit gaat aflopen, al ben ik niet ongerust.

Het lijkt doodsimpel

Na een grassig leven vol van spijsverteren en onbestemde angsten werden de sprekende koeien op transport gezet naar het slachthuis.

- Ben jij niet bang?
- Neen, want de reis is belangrijker dan het doel.
- Dat zijn wijze woorden. Ongetwijfeld Boeddhistisch.
- Ja.

Met veel belangstelling keken zij rustig gedurende heel de rit naar het verstedelijkende landschap.

- Mooi.
- Indrukwekkend.

Zij wisten wat hen te wachten stond. Er bestaat per slot van rekening nog koeiencommunicatie. Berichten van hen die voorgingen (Een orale traditie).

- Wij mogen het de mens niet kwalijk nemen. Hij eet per slot van rekening geen gras.



- Neen, dat doet hij niet.

8.6.07

Afspraakje

Hij vroeg zich af hoe het zou zijn. Hun eerste afspraakje. Wat zou zij willen?

Naar de apen in de dierentuin gaan kijken?
Snookeren in een café?
Een tochtje met de wagen en woordspelletjes spelen?
Onmiddellijk naar bed?
(dat dorst hij zich niet voorstellen)
Een franse film?
Dat hij zijn bril zou dragen of toch maar lenzen?
Moest hij uitpakken met zijn kennis over flandriens?
Of zakdoek leggen met zijn tweeën?
Haar laten praten?
(of was dat sloom?)
Van zijn verre reizen spreken?

En wat als zij niet kwam? Dan zou hij daar mooi staan met zijn rode hoed!

7.6.07

Het koren en het kaf



Om het koren van het kaf te scheiden zijn er in grote lijnen twee soorten apparaten op de markt.

De koren- en de kafscheiders.

Het verschil zit hem in wat als restproduct overblijft.

In het ene geval kaf, in het andere koren.

Aan u de keuze!

6.6.07

In mijn Viewmaster

Ik mis iets.
Ik mis iets wezenlijks voor mijn werk.

Wat ik zoek is een mp3 of wav bestand van een minuut of vijf met het geluid van een ratelend toetsenbord. Dat zou ik als achtergrondgeluid willen gebruiken, automatisch op te starten wanneer ik langer dan tien minuten mijn PC niet gebruik.

Kan iemand mij helpen? Het is voor een goed doel.

Opruimbaar



Veel voorwerpen zijn opruimbaar. Dat ligt als het ware in hun aard. Zij schreeuwen om opgeruimd te worden.

• losse paperclips
• post-its
• jouw BH
• eetgerei
• gedragen onderbroeken en sokken op en onder het bed
• lege bierflesjes
• uitgegooide schoenen (de mijne?)
• ...

Ook mensen.

Er zijn er een paar die ik zelfs eigenhandig wil opruimen!

5.6.07

Getuigen



"Zag u het ook?"
"Wat?"
"Wat die man daar deed."
"Neen. Ik heb niets gezien. Ik keek net de andere kant op."
"Ja. Dan hebt u wat gemist."
"Oh ja? Echt, ik keek net de andere kant op. Ik meende wèl iets te horen."
"Ach daarom. Ik heb niks gehoord. Maar ik zag het wel, wat die man daar deed. Anders had ik het misschien ook niet gezien, indien ik iets gehoord meende te hebben, bedoel ik."
"Ja. Dat is best mogelijk."

4.6.07

Vingerwandelen, getuigenis van een ex-kampioen



Wat vreemd toch hoe een mens dingen kan vergeten en zich diezelfde dingen later, soms jàààren later, weer herinnert.

Het feit bijvoorbeeld dat ik in mijn jeugd een fervent vingerwandelaar was. Hoe ik dat ooit heb kunnen verdringen begrijp ik niet, want ik heb werkelijk kilometers gevingerwandeld.

K-I-L-O-M-E-T-E-R-S!

Het begon met het traject van school naar huis, maar al vlug kreeg ik de smaak te pakken en trok ik er een keer of drie per week op uit om langere afstanden af te kunnen leggen. De Stationstraat, de Rooseveltlaan, De Leuvensestraat, De Vilvoordelaan (met de zijstraten inbegrepen uiteraard).

In de paasvakantie van mijn laatste jaar hoger middelbaar leverde ik echter mijn belangrijkste prestatie: een heuse "Dodentocht van Bornem" van het vingerwandelen:

Zaventem-Brussel!

Gezwind met de vingers over gevels, vensterbanken, muurtjes, schuttingen, poorten, enz.
U kan zich dat niet voorstellen!

Ziehier het onvergetelijke traject.
10 km puur vingerwandelgenot!

Startpunt: Kapper Candel in de stationstraat te Zaventem - Parklaan richting Leuvensesteenweg - Aan de Leuvensesteenweg rechtsaf
richting en dwars door Sint-Stevens-Woluwe - dwars door Evere - dwars door Schaarbeek (Thomas Vinçottestraat, Verbiststraat, Eeckelaersstraat, Rouen Boviestraat) - dwars door Sint-Joost-ten-Noode via de Armand Steurssquare, de Oogststraat, het Houwaertplein, de Gemeentestraat, de Chaletstraat, de Warmoesstraat, de Uniestraat, de Grensstraat, het Queteletplein - aankomst in Brussel - langs de Bischoffsheimlaan - de Kruidtuinlaan - de Asstraat - de Blekerijstraat en dan uiteindelijk de Nieuwstraat!

(Alwaar ik mijzelf beloonde met een overheerlijke Brusselse wafel.)

Zou de jeugd van tegenwoordig dit nog kunnen opbrengen? Of is een SMS-duim zowat de limiet van hun lichamelijk uithoudingsvermogen?

Ik sta in elk geval ter beschikking om mijn ervaring door te geven.

3.6.07

In mijn Viewmaster: The Nespresso Way!

Wij waren het beu, grondig beu. De drab die op kantoor doorgaat voor koffie. De bekers waarin nog afwasmiddel lijkt te plakken. De afstand naar de koffiehoek (drie verdiepingen lager!), enz.

Daar moest en zou een einde aan komen. En zo gebeurde: na kort en onrijp beraad besloten Pebo en ik verleden woensdag om een Nespressoapparaat met alle toebehoren en koffiereserve toe (achter slot en grendel) aan te schaffen. Héél egoïstisch, alleen voor ons twee, op ons eigen kantoor!

En zie…! Plots kent men ons weer.
Wanneer de geur van ultraverse Arpeggio, Ristretto of Roma door de gang kringelt, dan staan ze daar, onze collega’s, in het deurgat.

“Hebben jullie dat ècht gekocht?”

“Is dat niet overdreven?”

“Dat is toch duur?”

“Jullie moeten toch altijd speciaal doen.”

Op zulke vragen en opmerkingen kan je niet zinnig antwoorden, we laten hen maar kakelen en nippen voortaan zielsgelukkig van een uitgelezen keuze aan koffies.

(Pebo, als je morgen – zoals gewoonlijk - voor mij op kantoor bent, doe mij dan alvast een Volluto! Dank je wel.)

2.6.07

Reisverhaal



Tijdens mijn veelbeschreven voettocht doorheen Europa kwam ik ook in de streek van het Italiaanse Dentifrigia terecht. Uiteraard heb ik daar de kans niet laten liggen om de beroemde lokale tandpastarupsenkwekerijen te bezoeken. De artisanale tandpasta's uit Dentifrigia zijn wereldvermaard en worden gegeerd door de groten der aarde.

De ambachtelijke tandpastateeltwijze van Dentifrigia stamt nog uit de tijd van het oude Atlantis, waar men al zeer vroeg ontdekte hoe men de tandpastarups (zie illustratie) op de onderkant van rabarberbladeren kon kweken. De Atlantiërs ontdekten ook hoe, en - cruciaal - op welk moment (!) men de ontlasting van de tandpastarups moet oogsten om die als halffabricaat voor gebruiksklare tandpasta aan te kunnen wenden.

Tandpasta was het belangrijkste exportproduct van Atlantis en via de legendarische Tandpastaroute kwam het product, de rups zelf èn de formule van de productie van tandpasta als eindproduct, in de streek van het huidige Dentifrigia terecht. Alwaar zij van generatie op generatie zou worden overgedragen door enkele op matriarchale leest geschoeide familieclans.

Met mijn eigen ogen heb ik mogen aanschouwen dat het oogsten van de tandpastarupsendrek een duivels pietepeuterig karwei is waarvoor om louter traditionele redenen, massaal, alleen jonge meisjes worden ingezet die nog geen maandstonden hebben gekregen. De reden daarvoor is, zo werd mij verteld door een lokale bron, dat de tandpastarups, op het moment dat zij haar ontlasting afscheidt, geen winden van oude vrouwen verdraagt. Niet zozeer omwille van het pijnlijke geluid, als wel wegens de combinatie van de scherpe, penetrante geur èn de subtiele sonoriteit. In deze context vernam ik, en dit kan een primeur zijn voor de lezers, dat iedere clan niet alleen over een eigen ("de enige ware") geheime formule voor de maak van tandpasta beschikt, maar ook over een zo mogelijk nog geheimer onfeilbaar recept voor een stamppot die winderigheid bevordert.

De naast de tandpastakweek al haast even bekende, of beter gezegd beruchte, bloedvetes van Dentifrigia vinden allemaal hun oorsprong in dit recept. Het blijft namelijk een onhebbelijke traditie dat, om de oogst van de buren te doen mislukken, de oudste Mama van de ene clan geruisloos de tandpastarupsengaard van de buren insluipt om daar, precies op het cruciale oogstmoment, twee seconden vòòr dat alle jonge maagden gelijktijdig de kostbare rupsendrek gaan oogsten, een krakende wind te ontkurken (Ja, dit is de letterlijke vertaling van de uitdrukking die de Dentifrigianen gebruiken, wanneer zij het hebben over het laten van deze bijzondere winden).

De laatste vete met dodelijke afloop dateert inmiddels van de jaren zeventig van vorige eeuw, toen de Colgata-clan gruwelijk werd uitgemoord door de Prodento's, na het mislukken van de oogst van deze laatsten. De glazen pot gevuld met dode rupsen midden op tafel in de kamer waar de kadavers van de Colgata waren neergesmeten liet geen twijfel bestaan over de oorzaak van het drama.

Lang heeft mijn bezoek aan Dentifrigia niet geduurd aangezien de lokale wijn spijtig genoeg niet van dezelfde hoge kwaliteit is als de tandpasta. In de tweede nacht van mijn verblijf ben ik, gebruik makende van de duisternis (het was een maanloze nacht) de bergpas overgestoken richting Rome, er voor zorgende dat mijn gehavende darmen geen windje lieten ontsnappen.

Dat had mij zeker het leven gekost.

1.6.07

De vijf geheimen van blogbaas (stokje)

Voila, ik ben eruit! Dit is mijn antwoord op het stokje waarop Maai mijn aandacht trok. Vijf dingen die niemand van mij weet! Erg dapper zijn mijn antwoorden niet, maar kom, het is een begin. Misschien peutert u wel méér los door intelligente vragen te stellen!

- Vanuit mijn kantoor heb ik zicht op de koepel van het justitiepaleis in Brussel!

- Het wilde beest in mij is getemd, maar het is er nog en soms laat ik het nog eens een kunstje opvoeren.

- Ik ben nogal op mijn anonimiteit als blogger gesteld, maar toch heb ik in de loop van 2007 een foto geplaatst van een persoon die als twee druppels water op mij lijkt. Ik ben echter zeer formeel: ik ben het niet.



- De meeste van mijn tekstjes schrijf ik vooraf met de hand in een notaboekje van het merk Aurora, met zo'n grijs kaft van vilt of stof, liefst met vulpen! Je vindt ze niet overal meer en binnenkort zal ik dus een voorraadje moeten aanleggen.

- Eigenlijk ben ik een verlegen mens. Bang om anderen tegen de haren in te strijken. Dat resulteert echter vaak in het omgekeerde: doordat ik te omfloerst ben in het zeggen waar het op staat ontstaan er misverstanden of verzeil ik in situaties die ik nooit gewild heb.