In mijn Viewmaster: The Nespresso Way!

Wij waren het beu, grondig beu. De drab die op kantoor doorgaat voor koffie. De bekers waarin nog afwasmiddel lijkt te plakken. De afstand naar de koffiehoek (drie verdiepingen lager!), enz.

Daar moest en zou een einde aan komen. En zo gebeurde: na kort en onrijp beraad besloten Pebo en ik verleden woensdag om een Nespressoapparaat met alle toebehoren en koffiereserve toe (achter slot en grendel) aan te schaffen. Héél egoïstisch, alleen voor ons twee, op ons eigen kantoor!

En zie…! Plots kent men ons weer.
Wanneer de geur van ultraverse Arpeggio, Ristretto of Roma door de gang kringelt, dan staan ze daar, onze collega’s, in het deurgat.

“Hebben jullie dat ècht gekocht?”

“Is dat niet overdreven?”

“Dat is toch duur?”

“Jullie moeten toch altijd speciaal doen.”

Op zulke vragen en opmerkingen kan je niet zinnig antwoorden, we laten hen maar kakelen en nippen voortaan zielsgelukkig van een uitgelezen keuze aan koffies.

(Pebo, als je morgen – zoals gewoonlijk - voor mij op kantoor bent, doe mij dan alvast een Volluto! Dank je wel.)