'Dus u bent de vleesdenker?'
'Nou,' antwoordde ik, 'dat is maar hoe u het bekijkt. Eigenlijk ben ik helemaal geen vleesdenker van nature, maar het is me een keer overkomen en precies op dat moment vroeg die journalist "Waaraan denkt u?". Zo is het een eigen leven gaan leiden. Men vraagt het me keer op keer, zoals u nu en onwillekeurig denk je dan toch weer aan vlees.'
'U probeert er dus niet aan te denken.'
'Zo is dat.'
'En denkt u er dan nu weer aan.'
'Ja, door uw toedoen.'
'Aan welk vlees denkt u dan nu?'
'Aan één welbepaald stukje.'
'Kan u er niet iets meer over zeggen?'
'Liever niet.
'Of het lekker is bijvoorbeeld?'
'Dat gaat u niets aan.'
'Hebt u het nu in huis?'
'Neen, dat is niet mogelijk.'
'Maar waaraan denkt u dan wanneer u eraan denkt?'
'Dat het heerlijk smaakte.'
'En als ik u nu eens vertel dat ik het u bezorgen kan?'
'Dan zou ik u niet geloven... En nu wil ik dat u erover zwijgt, u doet mij veel verdriet.'
'Zo, dames en heren, dit was ons gesprek met de vleesdenker des vaderlands.'
