Ja, laat ze maar vallen.
Ho! Ze liggen goed. Knap werk.
Dààr, die gele ligt vrij!
Héla, ik heb het wel gezien, nu is het aan mij!
Mikado (*), bij voorkeur te spelen op een stevige tafel.
* Bij mijn weten ben ik de eerste blogger in ons taalgebied met aandacht voor dit edele spel!
4 opmerkingen:
Een stevige tafel, mét tafellaken. Dan kon je met de punt in het tafellaken zinken en onder een quasi onbereikbare, onneembare mikado-stok gaan en die toch nemen. En de tegenstander dom houden natuurlijk. Bij voorkeur een jongere zus of een klein neefje.
Jaja, Mikado... Uren spelplezier... Enfin voor de gedoodverfde winnaar toch, hè, het plezier...
Pure nostalgie! Ik liet er speciaal de nagel van mijn wijsvinger voor groeien.
Schitterend. Ik herinner mij hoe mijn broer altijd tegen de tafel duwde telkens ik aan de beurt was.
Nou,nou... aandacht voor iets wat niet op het olympisch programma staat?
Een reactie posten