"Maar Maantje, dat is toch onzin." zei Misschientje, die zulke dingen kon weten, "Hij is daar nooit geweest, in de Vallei van de Moeilijk te Bevredigen Vrouwen."
"Hoezo? Hij is daar nooit geweest?"
"Natuurlijk niet. Naarmate ze de vallei naderden en steeds meer vroeg oud geworden mannen op hun pad tegen kwamen werd hij steeds onzekerder. Banger."
"Kom nou? Hij? Bang?"
"Zo waar als ik hier sta. Ik heb het van de Prins zelf!"
"Van de Prins zelf?"
"Ja hoor, na hun terugkeer zijn wij het steeds beter gaan vinden samen, de Prins en ik. Hij vond het te eng, er was geen overtuigen aan. Dat het een unieke ervaring zou zijn, goed voor het latere zelfvertrouwen en zo. Niets hielp. Dus zijn ze maar teruggekomen zonder naar de Vallei te zijn geweest."
"Wat zielig. Al die verhalen zijn dus..."
"Sprookjes, precies!"
5 opmerkingen:
In de vallei van de moeilijk te bevredigen vrouwen kijken ze nochtans iedere avond verwachtingsvol op naar de berg van de voor geen stok te porren mannen.
voor zapnimf:
Ik leer hier dingen bij! Misschien gebruik ik dat idee later nog weel eens. Tenzij u het doet natuurlijk: "De Berg van de met geen stok te porren Mannen!" Prachtig. En dat die zo dicht bij elkaar liggen. Die berg en die vallei. Dat heb ik nooit beseft.
zonder berg geen dal...
voor gewebkijk:
Inderdaad. Ik ga ook even uitzoeken wat, landschappelijk beschouwd, het verschil is tussen een vallei en een dal.
Blogbaas : Poëet jij maar lekker verder, ik blijf wel bij de banaliteiten van het leven.
Een reactie posten