10.1.08

Extase op de 4de verdieping


Ik kon er weer niet aan weerstaan vanmorgen. Het weer is dan ook te weldadig de laatste tijd en ik ben te rijk en sta te fatsoenlijk aangeschreven opdat men er mij (in mijn gezicht) op aanspreekt: ik ben weer eens naar interessante vrouwen gaan kijken!

"Wat valt daar dan aan te zien?" of, "Hoe zie jij nu aan het uiterlijk dat het om een interessante vrouw gaat?"

Er zijn achter mijn rug altijd wel kijvers die dat soort vragen stellen.

Welnu, het gaat hen niet aan. Bovendien hebben zij er geen flauw idee van met hoeveel gepaste schroomvalligheid ik mij aan deze passie wijd. Laat ik u in alle algemeenheid vertellen dat het mij om het beschouwen gaat. Het inzicht, de verzekering dat de schepping, ondanks alle slechte nieuws, moedig voortploetert en dat alles en elkeen, dus ook, of neen, in het bijzonder de vrouw, steeds interessanter wordt.

Het lot is mij natuurlijk niet altijd even gunstig gezind wanneer ik uitruk, maar vandaag trof ik het toch weer bijzonder mooi.

Zij werkt ergens op de vierde verdieping in een kantoor en ik was op slag in opperste extase! Haar zo naarstig te zien werken met haar fijne vingers die toch gemaakt zijn om zoveel anders te doen, ontroerden mij tot in het diepste van mijn ziel. U had er bij moeten zijn om het ècht te kunnen begrijpen!

Ik dacht: "Wat een interessante vrouw ben jij! Wat ben je ernstig! Ik hoop dat dit werk goed betaalt, want dat verdien je. Ik denk van wel, als ik je zo bezig zie."

Natuurlijk dacht ik ook aan een aantal meer voor de hand liggende dingen, maar daar komt u waarschijnlijk zelf wel op. Mijn gedachtengang werd na een minuut of twintig onderbroken toen zij met een dossier onder de arm de kamer verliet.

Ik heb nog even gewacht, maar zij kwam niet terug.

"Het ga je goed," dacht ik nog ten afscheid.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Blogbaas, extase is toevallig iets waar ik nogal mee bezig ben. Het moet me dan ook van het hart dat ik in een hangende ex-stase dan ook een nieuwe dimensie zie voor dit soort van opperste genot. U - sorry - je brengt me waarachtig op ideeën!

Én natuurlijk heeft u - heb je (hè, dat is wennen!) overschot van gelijk als je zegt dat de vrouw (wat is dat eigenlijk voor een wezen...? La femme n'existe pas... Je ne vois pas la (?) cachée dans la forêt... goed, daar had ik het dan onlangs weer over), dat de vrouw dus steeds interessanter wordt.
(hier zouden bomen over opgezet kunnen worden, maar dan is het geen reactie meer, hè...)

't vliegend eiland zei

voor sodade:
Voor een wezen dat niet bestaat slaagt de vrouw er dan toch maar in volledige industrieën te doen draaien!

Anoniem zei

Het gaat er, denk ik, juist om dat men iets maakt, het object... waarbij de vraag is: waar is de vrouw?
Het andere heeft te maken met het surrealisme en een werk van Magritte, waarop ik onlangs werd geattendeerd. Een hele interessante denkpiste van daaruit...

't vliegend eiland zei

voor sodade:
Je zet mij echt aan het denken over waar ik eigenlijk mee bezig ben hier. En ik raak nog niet uitgedacht...

Mijn vertrekpunt is dat het allemaal tekst is en tekst blijft. Al lijkt het nog zo "biografisch".

Mensen die mijn blog lezen moeten beseffen dat wat zij zien niet meer is dan (hun eigen) computerscherm... ... en dat wat zij ervan "begrijpen" hùn interpretatie is...

Het enige wat ik over mezelf (in deze context) kan zeggen is dat ik mijn blog volhoud omdat ik gewoon graag schrijf, maar ook wel graag input krijg, niet meer dan dat.

Over dat schrijven zelf zie ik (achteraf) dat het weinig baanbrekend is, maar dat dat voor mij ook niet per cé hoeft. Ik denk dat ik in tegenstelling met echte schrijvers of bij uitbreiding kunstenaars liever werk binnen concepten dan met concepten. Dat laatste vind ik enorm boeiend maar het vergt een intellectuele bagage en capaciteit die ik niet heb.

(Wat een ernstig antwoord hè! Maar af en toe nadenken over waar ik mee bezig ben doe ik wel graag.)