De resten van wat eens een monsterachtig grote glazen salontafel was geweest knerpten onder de molières van commissaris Börner, toen hij omzichtig de plaats delict binnenwandelde. Het tafereel zag er uit als een van die getroffen gebieden in Bagdad, na een precisiebombardement onder auspiciën van president Bush.
Waar eens een groot raam had gezeten gaapte nu een groot gat dat een fraai uitzicht bood op de ambassade van Libië aan de overkant van de straat.
Er hing ook een lichte, maar toch manifest aanwezige geur van parfum, zoals dames die van hun lichaam leven die vaak gebruiken.
De wetsdokter had de flarden en hompen vlees die eerder een mens waren geweest mooi afgedekt en de technische recherche was druk in de weer met de eerste fase van het onderzoek. Vanuit de slaapkamer weerklonk iets tussen snikken en zuchten in.
Het leek op het eerste zicht een wonder dat het gebouw nog rechtop stond! Wat een ravage!
Rechercheur Clerckx was er al.
"En, wat is er gebeurd?" vroeg de commissaris.
"Een gifmoord," grapte Clerckx, "wat had u gedacht?"
Commissaris Börner keek hem wat schaapachtig aan. Soms was de humor van Fred Clerckx moeilijk te doorgronden.
"Neen, alles wijst op een krachtige, maar zeer precieze explosie met één slachtoffer, de heer Martin De Prikker, gedelegeerd bestuurder van de firma Barco. Er moet nog een officiële autopsie worden uitgevoerd, maar een getuige heeft hem al geïdentificeerd."
"Een getuige?"
"Ja, Valerie mBeke, studente annex escortmeisje. Zij had hier een afspraak vandaag en zit in de slaapkamer hiernaast."
"Waaraan heeft zij hem herkend?"
"Aan de tatoeage op zijn billen! Zowat het enige lichaamsdeel dat nog min of meer aan elkaar hangt."
"O!"
"En alles wijst op moord?"
"Daar lijkt het toch op. Er zijn even efficiënte en minder opvallende methoden voor wie zich van kant wil maken. En waarom zou je je van kant maken als je net op een prostituee zit te wachten?"
"Oké, dan zal ik die Valerie even spreken."
"In orde baas, dan praat ik even met de buren en omwonenden om te polsen of zij iets hebben gezien."
Commissaris Börner was op het gebied van vrouwen heel wat gewend, maar de aanblik van Valerie mBeke deed zijn adem stokken!
Waaw!!! Wat een lady!
Een jonge Afrikaanse tussen de twintig en de vijfentwintig jaar, een niet te donkere huid en zeker twee meter groot! Maar in tegenstelling tot wat grote vrouwen meestal iets minder aantrekkelijk maakt was Valerie echt prefect geproportioneerd. Hij vroeg zich onwillekeurig af waarom zij in de escortbusiness zat en niet als internationaal model in Parijs of New York verbleef.
Valerie keek hem aan met ogen die de kijkers van Bambi op die van een psychopaat deden lijken.
"Ik ben commissaris Börner, ik zou u een paar vraagjes willen stellen."
Zij knikte en vroeg of ze intussen mocht roken.
Hij bood haar een sigaret aan die zij met trillende vingers aannam. Zij beheerste zich goed, maar hij merkte dat zij totaal van de wijs was. Het duurde drie pogingen voor zij de sigaret aangestoken had aan de aansteker die hij haar voorhield. Daarbij boog zij voorover zodat hij een mooi inzicht kreeg in haar mooie, gladde, ronde decolleté.
Zij was zich bewust van zijn korte blik en richtte zich onmiddellijk weer op.
"U heet dus Valerie mBeke. Een mooie naam," ving de commissaris mogelijke verwijten op.
"Dank u," glimlachte zij. Voor die glimlach zouden veel mannen goud geven. Commissaris Börner was zich niet bewust dat een aantal van zijn soortgenoten dat ook al hadden gedaan.
"Kan u een paar vragen beantwoorden? U bent voor zover wij weten de enige getuige die ook banden had met het slachtoffer. Had u een afspraak met meneer De Prikker?"
"Neen commissaris, vandaag niet. Er was een afspraak voor mij geregeld met een zekere Charles McPherson, een zakenrelatie van Martin. Ik zal niet proberen u om de tuin te leiden. Ik werk als escortemeisje voor het agentschap Smiling Angels dat geleid wordt door mevrouw Chantal Caffmeyer en het is zij die mij contacteerde."
De commissaris noteerde deze informatie voor verder onderzoek en ging verder met zijn vragen:
"Hebt u de explosie gezien?"
"Neen, ik was net uit de lift gestapt toen de knal zich voordeed. Ik dacht dat het hele gebouw zou instorten. Toen ik weer moed had gevat kwam ik hiernaartoe. De deur hing uit haar hengsels en het hele salonnetje was aan diggelen. Met daartussenin stukken van het lichaam van Martin."
"Had meneer De Prikker vijanden?" wilde commissaris Börner weten.
"Dat weet ik niet, maar het zou mij niet verbazen. Hij was toch verkoper van wapensystemen? Dat heeft een van de klanten die hij naar mij doorverwees zich toch eens laten ontvallen."
Dat was nu eens iets nieuws voor de commissaris, maar het kon kloppen. De naam Barco valt geregeld in de context van wapenhandel.
"Misschien zat hij wat te spelen met een bom en liep het verkeerd af?"
"Neen," antwoordde Valerie, "zo was Martin niet. Ik heb hem nooit gewapend gezien en hij was altijd héél voorzichtig. Omdat hij vroeger in zijn bedrijf eens een ongeluk heeft meegemaakt, vertelde hij me."
"De technische recherche moet haar werk nog afmaken, maar we kunnen er toch van uitgaan dat het een bom was. Die McPherson, is die nog komen opdagen?"
"Na de explosie? Ik heb in elk geval niemand gezien. Met zoveel politie in het gebouw zal hij waarschijnlijk rechtsomkeer gemaakt hebben."
"Is er u voor de rest nog iets bijzonder opgevallen? Voor de explosie?"
"Neen, helemaal niet."
"Wat was meneer De Prikker eigenlijk voor man?" vroeg de commissaris en hij hield zijn aantsteker bij voor haar tweede sigaret.
"Ach, niet kwaad. Nogal bezorgd eigenlijk. Hij hield er niet van om voor verrassingen te komen te staan en in die zin was hij ook attent voor zijn medewerkers. Ik kreeg steevast een profiel van de klanten die hij doorverwees en hij accepteerde dat ik zo nu en dan weigerde."
"Hoezo weigerde?"
"Soms zijn de wensen nogal extreem, en daar doe ik niet aan mee."
"O, op die manier." Börner vroeg zich af hoe ver zij dan wél ging, "Hebt u soms ook een profiel van die McPherson?"
"Natuurlijk, thuis, ik kan het u wel geven."
"Ik zal er vanavond een medewerker voor sturen."
Op dat ogenblik kwam Clerckx binnen.
"Sorry commissaris, ik denk dat ik iets heb."
"Ja, McPherson, Barco en wapenhandel. Stuur jij iemand naar de flat van mevrouw Mbeke voor haar dossier over die McPherson."
"Wel, het ging nu net over McPherson, tussen de flarden overschot in de kamer hiernaast liggen een aantal documenten die verwijzen naar ene McPherson. Onder andere de naam van een hotel hier in Brussel."
"Oké, dan brengen wij hem zo vlug mogelijk een bezoekje en morgen gaan we naar Barco. Eens polsen of zij hun gedelegeerd bestuurder niet missen."
ELKE OVEREENKOMST MET ECHT BESTAANDE PERSONEN, INSTANTIES, BEDRIJVEN, ENZ. BERUSTEN OP TOEVAL!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten