Inderdaad, het is een bedenking die ik me soms maak: ‘Een vreemde wordt een bekende, de bekende wordt een vriend(in), de vriend(in) wordt een geliefde. Aanvankelijk gedraag je je gereserveerd, maar naarmate je intiemer wordt ga je minder op je gedrag letten en begin je fouten te maken. Dat veroorzaakt irritatie waardoor de intimiteit gaat afnemen tot er een verwijdering ontstaat die niet eens bestond voor je de vriend(in) kende. Iets dergelijks sleep ik met me mee. Of gabonadders werkelijk een koe kunnen uitschakelen weet ik niet, maar ik vind het wel verstandig om uit hun buurt te blijven, want ze zijn toch wel giftig. Het volgende heb ik even opgezocht: Een zwartwaterrivier is een rivier met een diepe, langzaam bewegende watermassa, die stroomt door bebost moeras of drasland. Wanneer plantenresten ontbinden in het water, sijpelen er looistoffen uit, resulterend in doorzichtig zuur water dat donkergetint is, gelijkend op thee of koffie. Wat ik wel spijtig vind is dat ik geen verstand heb van wiskunde en niet veel kennis heb van plantkunde. Ik wijt het aan mijn weinig geïnspireerde leraren in die tijd. Iemand zei ooit dat architectuur ‘bevroren muziek’ is. Dit is zo’n epitheton dat je doet denken dat architecten allemaal formidabele componisten zijn. Dat is natuurlijk niet zo. Je mag de uitdrukking ‘vroeger was het beter’ uiteraard niet zomaar geloven of voor feitelijk aannemen. Het geldt slechts voor enkele dagen van je leven, zoals jij je ze herinnert. Het volstaat voor mij dat je de domesticatie van vele dieren kan verklaren met Darwinistische inzichten. Ik denk niet dat het een kwestie van spiritualiteit is. Verder moet je alles in zijn context zien. De mensen die het weven uitvonden, of voor het eerst oesters gingen eten hebben evenveel bijgedragen tot onze ontwikkeling dan zij die zich nu bezig houden met het ontwikkelen van steeds betere microchips of AI.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten