11.8.08

Andere tijden



Vroeger, toen de bomen alles wat in hun buurt kwam nog wild vertrappelden, was een boswandeling nog een avontuur. Nu zijn zij veel comtemplatiever. Of aangepast, zoals sommigen zeggen.

Ja, ik spreek hier wel over andere tijden.

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Aangepast ja, daar zegt U het Blogbaas. Allemaal hetzelfde postuur op het prentje. De houtgeworden eenheidsworst.
Of zijn het gewoon mensen die een keurslijf dragen en al dan niet zichtbaar in rijtje lopen?
Ach, aangepast... als je het niet bent krijg je een dwangbuis. Dat zal met de bomen gebeurd zijn.
Dat knelt zo een ding.

(in eerste instantie moest ik aan de Enten denken)

zapnimf zei

Gelukkig hebben we in deze tijden aanraaksters!

't vliegend eiland zei

voor sodade:
Ja, ik heb ook even aan de Enten gedacht. Maar het eigenlijke idee kwam van wandelende takken, waarvan ik ineens bedacht dat zij misschien de laatste nog beweeglijke afstammelingen zijn van een oud en trots ras, dat stilaan, in de loop der tijden verstramde en bewegingsloos werd.

't vliegend eiland zei

voor zapnimf:
Het is toch niet meer hetzelfde als vroeger, nu de overheid dat aanraken zo georganiseerd aanpakt.

Anoniem zei

Ai, Blogbaas... Een leuk idee, daar niet van, maar heeft U ooit wandelende takken gehad? Ze hebben niets van wandelende bomen maar eerder iets van kwekende konijnen, eenmaal ze aan het procreëren
slaan. Ik begon met zes exemplaren en eindigde met ontelbaar veel. (Ze hebben trouwens geen mannetje nodig, de vrouwtjes doen het helemaal zelf.)
Ik zal niet de keer vergeten toen er tijdens de wekelijkse vergadering die altijd in mijn lokaal doorging, plots een wandelende tak over tafel kroop en enige collegae bijna gillend wegrenden. Onnozelaars. Ik had namelijk de avond tevoren het terrarium zuiver gemaakt en tja... van die kwekende konijnen was er dus een ontsnapt.

Wat aanraken betreft... het is best wel voelbaar interessant maar zeer gedesorganiseerd om een volwassen wandelende tak over je heen te laten kruipen.
De overheid heeft daar tot nog toe niets mee te maken.

't vliegend eiland zei

voor sodade:
Ja, zelf heb ik nooit wandelende takken gehad (geen affiniteit veronderstel ik), maar een vriend van mij wel. Ik ben beschaamd om het te zeggen (maar we leefden wel in andere tijden toen), maar de Auswitsch methoden die we toen hebben ingezet om ervan af te geraken worden tegenwoordig met gevangenisstraffen gepenaliseerd meen ik.