De zussen hadden hun eigen ingebeelde dans waarvan zij de choreografie, elk voor zich, noteerden in hun ingebeelde dagboeken.
‘Wat wij doen is fictie, dat zal jij nooit begrijpen,’ zei de jongste, toen ik haar vroeg wat hen bezielde. Maar begrip is wel het laatste wat men verwachten mag van mij. Ik doe alleen wat mij wordt opgedragen: ik stel vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten