14.10.23

De laatste epiloog (4): Interludium

 

Ondertussen bij de Bruindenkers.

 

De oplettende lezer zal zich al hebben afgevraagd waar Hinderlijke Hinde is gebleven. Die pronte gezellin van Henk. Wel, op een ogenblik dat niemand oplette paste zij een truc toe die al menig Bruindenker van pas is gekomen: zij drukte haar snor en was in zeven haasten terug gerend naar haar volksgenoten. Het verhaal dat zij daar opdiste had bijzonder veel invloed kunnen hebben op de uitkomst van ons eigenlijke verhaal, maar de legendarische achterdocht van haar volk stak hier een gewis stokje voor.

 

“Hinde, gij verdient een reprimande,” onderbrak opperhoofd Borat Weefgetouw haar uitvoerige vertelling (al moet gezegd dat zij de positieve indruk die zij van Henk had opgedaan wel heel vaak onder woorden bracht), “en wel meteen.”

 

Grijnslachend verzonnen Vranke Leeuw en Groene Zwal, twee van zijn vooraanstaande raadgevers, een toepasselijke straf.

 

“Gaat gij maar meteen naar de keuken en brouwt ons vijftig liter speek, nadat gij eerst uw mond gewassen hebt met zuivere binnenlandse grond. En nee… beschouwt dit niet verkeerd, dit is geen straf. Het is een erkenning van uw aangeboren kwaliteiten.”

 

Zij beseften niet hoezeer zij door hun krachtdadig ingrijpen de loop van de geschiedenis hebben beïnvloed. Of misschien niet, al denk ik dat dit laatste een eerder filosofische opmerking is.

 

***

 

 PS: Aangezien wij geen beeldmateriaal hebben waarmee wij de historische waarheid van wat er zoal gebeurt bij de Bruindenkers al dan niet kunnen staven, dienen wij de lezer die voor de prentjes komt in deze aflevering teleur te stellen. Uiteraard aanvaarden wij hiervoor de gevolgen)  

 

 

Geen opmerkingen: