24.9.13

Toen de maat ineens vol was

Ik kreeg toen vaak bezoek van ruimtewezens. Dat laat ik nu uiteraard niet meer toe.
Zij waren, aanvankelijk, altijd heel beleefd, maar steeds vergleed zo'n treffen snel in de meest extreme vulgariteiten en ja zelfs verwijten. Vooral ten koste van mij, omdat ik nu eenmaal de mensheid en al de rest hier vertegenwoordigde in hun ogen of wat daarvoor ook mocht dienen. Dus heb ik er uiteindelijk een einde aan gemaakt. Eerst probeerde ik hen nog tot rede te brengen door er op te wijzen dat men bij ons niet zomaar zijn gevoeg doet in alle kamers van het huis van de gastheer (volgens hen een grote eer die heel wat voorbereiding vergt!) of door hen te vragen in de ogen te kijken van de persoon tegen wie men spreekt, vooral als het tegen een mens is.
Nadat ze beloofden mijn vrouw en kinderen min of meer met rust te laten wanneer ze het tegelijkertijd met mij over aspecten van de aardse cultuur hadden (ik hoorde hen kermen vanuit de belendende vertrekken) maar zich niet aan hun woord hielden was voor mij de maat echter vol.
Met de vliegenmepper heb ik ze stuk voor stuk plat geslagen en de stoffelijke overschotten heb ik tot stof vermalen en opgerookt.


_____

Geen opmerkingen: