We zouden op één been kunnen gaan staan, dat zal wat wiebelen, maar dat gaat voorbij. Het andere been plooien wij dan in een hoek van 90°, waarbij onze voet, de tenen loodrecht naar beneden, op zijn beurt ook in een hoek van 90° naar de vloer wijst.
Dat zou dan het begin zijn.
O ja, voor ik het vergeet: onze armen houden wij op schouderhoogte zijwaarts gestrekt.
Dàt is dan onze uitgangspositie!
Van daaruit wordt vrijwel alles mogelijk en ogenschijnlijk zelfs haalbaar!
U vindt dit ver gezocht?
Neem van mij aan, er zijn buitenissiger uitgangsposities in onze cultuur en samenleving. Deze uitgangspositie is een van de meer voor de hand liggende eigenlijk.
Wat van daaruit allemaal mogelijk is valt amper op te sommen:
springen door hoepels,
aandrijven van tredmolens,
vergaren van geld,
bestijgen van de sociale ladder,
collectief en schaamteloos ontkennen wat we zien!
...
U merkt het, lichamelijk gewichtsverlies is in dit kader voorwaar een nietig bijverschijnsel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten