18.1.12

De niet van angst gestorven man

Ik kruiste eens de man van wie iedereen dacht dat hij van angst was gestorven.
Ineens stond hij voor mij en deed zijn relaas.
Hij had een vrouw zijn liefde bekend en was afgewezen.
Dat was nu verwerkt.
Hij zou het weldra nog eens proberen.
Bij een andere vrouw uiteraard.

Ik heb hem een tijdje vergezeld en kwam zo te weten hoe zuiver en puur,
maar ook ordelijk en zorgzaam zijn nieuwe vlam was.
"En… denk je dat het wat wordt?" vroeg ik
nadat onze gesprekken na verloop van tijd dreigende stil te vallen,
"Dat weet je nooit op voorhand," antwoordde hij als de eerste de beste visser.
"Neen, maar ik ben wel benieuwd en wens je alle succes!"

Hoe het verder is gegaan weet ik niet, maar als ik het te weten kom laat ik niet na het te zeggen.
Maar ja, hoe gaan die dingen in het leven?

Geen opmerkingen: