Drie of vier keer per jaar, meestal in kille periodes, word ik getroffen door een oude, maar desalniettemin mysterieuze aandoening. Het gloeien, zo noem ik het als ik mijn dokter contacteer.
“Dokter, het gloeien is weer begonnen!”
Het gloeien begint steevast rond mijn scrotum en breidt zich langzaam uit over heel mijn lichaam. Na twee uur gloei ik dan van kop tot teen.
“Jan, je gloeit weer,” zegt mijn vrouw dan meestal eenvoudig en gaat in de logeerkamer slapen, met medeneming van de deken die voor mij op die momenten toch te warm is. “Ik kan de hitte niet aan,” zegt zij achteraf steeds alsof zij zich hoort te verontschuldigen.
De volgende ochtend is alles weer normaal en gloei ik weer een hele poos niet meer.
Het komt en gaat dus, het gloeien.
7 opmerkingen:
Wat zegt die dokter dan?
voor zapnimf:
Niks, ook voor hem blijf ik een mysterieus geval.
@blogbaas,
dat het rond uw scrotum begint dat kan ik wel verklaren, het betreft hier het zogenaamde voorgloeien. het lijkt mij dan ook dat u last heeft van een slechte ontbranding. inplaats van die slappe excuses zou u vrouw er beter aan doen u bij te staan in uw startpogingen, zij zou uw verstuiver eens grondig kunnen controleren, en u anders misschien eens goed kunnen aanduwen...
(over de naverbranding een volgende keer meer)
Het gloeiende scrotum van Blogbaas, ik lach me hier een kriek!
Beter een gloeiende dan een loeiende dacht ik zo bij mijn eigen, mij zelven.
voor gewebkijk:
U laat hier een totaal nieuw licht schijnen op mijn geval!
voor leen:
Zo visueel heb ik het allemaal niet bedoeld!
Puik, Geweb !
Puik !
Amai-amai-amai, zeggen ze hier.
(exasel)
Een reactie posten