Ik sta altijd vroeg op om een mogelijk lief ontmoeten.
Een beetje als een brocanteur die optrekt naar een voddenmarkt. Ineens stond ik
voor een mogelijk lief dat ik niet kende. (Er zijn er tientallen die ik wel
ken.) Een stevig mens met gelijkmatige ledematen. Hé, wie was dat? Hoe kon ik
haar niet kennen? Het was geen vergissing, ik kende haar niet. Ik had haar nog
nooit eerder gezien. Ik liep even langs haar heen en weer terug. Zij zag eruit
zoals dat hoort. Zij bestond echt zoals ik haar zag. Zij maakte een gunstigere
indruk dan de andere vrouwen die in de buurt rondhingen. In die mate dat de
ontmoeting mij ongelofelijk toescheen.
Een dag later was
ik weer vroeg opgestaan om een mogelijk lief te ontmoeten. Willekeurig
verlangde ik het mogelijke lief van gisteren weer te ontmoeten. Het was toch
ginds? Of iets verder? Achter de hoek op het plein? Nee, hier was het. Zij was
er niet. Het mogelijk lief. Was zij ontvoerd? Weggeroepen? Verlokt? Dan moesten
er sporen zijn. Maar niets van dat al. Het leven was zijn gang gegaan.
Berustend liep ik
verder. Misschien ben ik wel aan iets ontsnapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten