Vastgebonden op een boomstronk dreef ik stroomafwaarts. Aangezien ik mij schaamde voor de bijzondere situatie waarin ik mij bevond deed ik of het gejoel van de kinderen langs de oevers mij niet deerde. Vanzelfsprekend negeerde ik ook de verwensingen van de volwassenen want het was mij hoe dan ook een raadsel in welke metafoor ik mij uiteindelijk bevond. Wat had ik kunnen zeggen? Dat een en ander ergens zou in uitmonden evenwel, dat was een zekerheid!
________________________________________
Geen opmerkingen:
Een reactie posten