De hond

Niemand begreep waar hij was gebleven en uiteindelijk, omdat hij maar bleef zwijgen, vroegen wij om uitleg.
"Ik heb geblaft voor mijn leven,"
jankte hij haast onhoorbaar.
"Wat zocht je dan?"
"Een waardig alternatief."
Niemand van ons wilde zich zulks inbeelden.
"En dit alles hier dan?"
"Ik heb gebeten als een hond. In de strot."
Wij wisten genoeg en maakten hem af.