"U beweert dat u meedogenloos bent."
"Ja hoor."
"Goed."
"Al loop ik er niet mee te koop."
"Maar u bent het wel, innerlijk toch?."
"Ja, ik pak er niet mee uit."
"U pakt er niet mee uit."
"Neen."
"Toch bent u het, innerlijk dan, meedogenloos."
"Zeker wel."
"Hoe uit u dat dan, dat meedogenloze, als het nòdig is."
"Tja, er zijn allerlei manieren."
"Met vleeshaken?"
"Dat is een extreme methode, ja."
"U pakt het gewoonlijk anders aan?"
"Jazeker."
"Kan u niet wat explicieter zijn? Voor onze lezers?"
"De lezers kunnen de pot op."
"O, op die manier. Ja, ik begrijp het al. U bent inderdaad meedogenloos."
"Ach, u mag dat toch ook niet overdrijven."
"Zeer geraffineerd."
"Dank u."
"U hoort nog van ons."
1 opmerking:
Zo! Een beetje meedogenloosheid was hier wel op z'n plaats, nietwaar?
Wat niet wegneemt... dat het 'gesmaakt' werd. Maar kom, ook de lezer moet niet overdrijven.
(Eigenlijk dacht ik: het is jammer dat je niet kan reageren met een beeld, want er kwam vooral beeld en weinig woord toen ik dit las.)
(En als reactie is het uiteraard... nonsens, wat ik schrijf. Meedogenloze nonsens dan maar?)
Een reactie posten