Het geheim van een goede podcast

Het geheim van een goede podcast zit hem voor een heel stuk in de hardnekkigheid en de openheid waarmee de hosts hun standpunten verdedigen.

"...te Gussinklo, zeg ik je!"

Ter zake (50)

Ik ken de Grote Markt in Brussel vrij goed en als ik me niet vergis kan je daar soms ozon ruiken. Een dier castreren zie ik me daar niet doen. Ook elders niet. Wiskundeleraressen vind ik niet noodzakelijk verleidelijke wezens. Maar om eerlijk te zijn: ik ken er ook geen. Bij een pakje met een rood lint erom heb ik andere verwachtingen dan bij een met een blauw lint. Het lijkt me toch intiemer. Ik geef toe dat ik ook polyester hemden heb. Vragen zijn er om te beantwoorden. Ik ga dus nog maanden door. Ik vermaak me wel hiermee. Nee, een lied over 'helden die over bergen en door dalen trekken' ken ik niet, ik zal het moeten googelen.

 

Over Karel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Karel, wat een geluk dat je altijd in jezelf geïnteresseerd bent gebleven. Je treft het maar.'

'Ach, zo evident is dat nu ook weer niet.'

Vannacht kreeg ik een bijzondere opdracht

vannacht kreeg ik de opdracht een tepel te bemachtigen

bemachtig de mooiste tepel van een prinses klonk het

ik reed met mijn fiets tot aan de oever van een slotgracht

en roeide in een rubberbootje tot bij de buitenmuur van een slot toen ik rechts boven mij in de sterren alweer een boodschap las

 

VOUS AVEZ EU LE PRIVILÈGE DE CONNAÎTRE L'AMOUR LE PLUS PROFOND

 

ik glipte ongezien naar binnen en toen

ik had het kunnen weten

stond ik voor een trap naar beneden en de toegangsdeur sloeg dicht

ik kreeg een flauw vermoeden wat mij beneden nog te wachten stond en besloot om voor de eerste keer in mijn leven de waarheid te confronteren

drie dagen later bereikte ik de diepste kerker waar...

mijn god hoe was het mogelijk

ik te maken kreeg met de gevolgen van de daden die ik had gepleegd tijdens mijn jaren van verstand

ik was liever blind geworden

maar die straf werd mij niet gegund

toen ik bij bewustzijn kwam zat ik weer in het rubberbootje en bleek ik aangespoeld op een koud strand onder een andere sterrenconstellatie

 

MAIS VOUS NE VOUS EN ÊTES PAS MONTRÉ DIGNE

 

 

 

Therapie

'Ik was ooit verloofd met het leven.'
'Ja, maar je was te bang om te trouwen.'

 

 

De wacht aan den IJzer (Oorlog 1914-1918)

Even vreesde men dat de IJzer de slachtingen niet kon aanzien en dat hij de plaat zou poetsen. Om dat te vermijden werd hij aan beide oevers stevig bewaakt en hij moest worden neergeschoten bij de eerste poging tot verzet. Achteraf beschouwd heeft men zich nodeloos zorgen gemaakt natuurlijk. De IJzer bleef liggen waar hij ligt en weerspiegelt als weleer.

 

 

Astrologische wagens

Ja, er wordt religieus op afgedongen.
Het zijn geen parels van techniek.
Altijd wat met slang of hond.
Maar hun grote pluspunt is:
je kan zelf de dierenriem vervangen! 

 

 

Hier zit ik dan

de verveel is vaak erger

dan de sterf zo denk ik soms

ik weet niet wie mij zal

vervangen maar als die dag

de zon schijnt weet ik zeker

dat de dingen niet volgens 

plan verlopen zijn

in welk opzicht dat kan ik

u echt waar niet zeggen

maar de liefheb was veel leuker

in een haven dan bij regenweer

De hond

 

Ach, was je maar een koude steen

en ik een oude hond met vlooien.

Dan hadden we andere problemen

en ik zou elders schooien.

 

 

 

Musicus

Eigenlijk wil ik fluiten

maar waar zijn jouw lippen

 

bovendien mis ik de akoestiek

(voor jouw hoge tonen)

 

Ja, al bij al ben ik een 

musicus van niets

Lectuur en interpretatie (oefeningen voor thuis en elders)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze reden in chique grijze auto's door de straten, ze gingen alle huizen binnen, ze zaten in alle restaurants.
Vaak schreven ze iets op in hun kleine notitieboekjes. Het waren heren die van top tot teen in spinnenwebkleurig grijs gekleed gingen. Zelfs hun gezichten zagen er asgrauw uit. Ze droegen ronde bolhoeden en rookten kleine askleurige sigaren. Ieder had steeds een loodgrijze aktentas bij zich.

 

• Waarom las je it boek eigenlijk?
• Voor wie het niet heet gelezen: wat zijn de moeilijke woorden in de volgende vragen?
• Wat vond je van het concept van de tijdspaarders en hoe ze tijd beïnvloeden? Denk je dat dit een goede metafoor is voor onze moderne samenleving
• Hoe interpreteer je de rol van Momo als protagonist? Wat maakt haar zo uniek en krachtig, ondanks haar eenvoud?
• Hoe zie jij de relatie tussen tijd en geluk zoals het in het boek wordt uitgebeeld? Denk je dat de boodschap van Ende vandaag nog relevant is?
• De schildpad Cassiopeia speelt een belangrijke rol in het verhaal. Wat denk je dat ze symboliseert en hoe draagt ze bij aan de reis van Momo?
• Welk effect hadden de Grijze Mannen op de samenleving in het boek? Zie je parallellen met moderne fenomenen, zoals werkdruk of technologie?
• Wat betekent de 'tijdbloemen' metafoor voor jou? Hoe zou je dit beeld toepassen in je eigen leven?
• Hoe vond je het einde van het boek? Denk je dat het een bevredigende conclusie gaf? Waarom wel of niet?
• Gelooft u werkelijk dat een boek de wereld kan veranderen? En is het met dit boek dan gelukt?
  
  
  
  
  
  
   
  
  

 

Mijn pijnpunten

Trouwe lezers hebben het vast al gemerkt: ik heb veel pijnpunten. Laat ik daar dan niet langer geheimzinnig over doen. Ziehier een overzichtje van de minst belangrijke! 

 

Een nieuw initiatief!

Ik speel met de gedachte om een brievenbus te maken waarin u brieven kan versturen naar een onbekende. Het principe – vanuit uw standpunt bekeken – is eenvoudig. U schrijft een brief – dat kan op zich wel moeilijk zijn –, steekt hem in een lege omslag die u daarna dichtplakt, en u post hem in de 'Brieven naar een onbekende' bus. Ik haal hem eruit, schrijf een willekeurig adres op de omslag en stuur hem naar die onbekende geadresseerde. Ik ga ervan uit dat weinig mensen de moed hebben of de tijd willen vrijmaken om aan dit initiatief deel te nemen, dus maakt u zich geen zorgen, de kans is klein dat u zo'n breif ontvangt. Het zou wel een goedkope hobby voor me zijn.

 

 

 

Retrospectieve

 

Ook deze meisjes droegen later

hoogstwaarschijnlijk wel heel waardig

het lot van hun man en kregen daar

weinig voor terug 

behalve dan misschien

met wat geluk 

een retrospectieve

in een provinciaal cc

want zeg nu zelf, 

zijn ze niet fotogeniek?

 

 

Mietje Brood

 

Kijk,

hier zien wij Mietje Brood

of geef haar een andere naam

zo u wil

altijd omkijkend

alsof er alleen maar daar gevaar loert

 

al weten wij toch beter

 

 

 

 

Ter zake (49)

 

Het lijkt aanlokkelijk, maar uiteindelijk denk ik niet dat ik aard op een woonboot. Met mensen die mij vertellen dat ze de ene helft van het jaar in het zuiden van Frankrijk (of gelijkaardige streken) verblijven en de andere helft hier heb ik het altijd wat moeilijk. Zij verbergen iets, denk ik dan, volkomen zonder reden waarschijnlijk. Maar ik denk het toch maar. Wat is er, per slot van rekening, zo verschillend aan de mensen daar en de mensen hier? Als ik op kleine kinderen pas, dan behandel ik hen als volwassenen. Dat vinden zij het leukst. Als ik een strootje mag trekken, dan maakt het mij niet uit welke kleur dat strootje heeft. Ook bij mensen met een overdreven liefde voor bomen houd ik mij op de vlakte, al ben ik geen boom van een kerel. Als ik echt moet kiezen tussen een lang verblijf in een ziekenhuis (mét de kans dat ik het niet overleef) en een lang verblijf in de gevangenis (met de zekerheid dat ik vrij kom) dan hangt mijn keuze af van de afdeling waar ik terecht kom. Ik doe bijzonder weinig om gezond te blijven, en ik ben zeker geen lid van verenigingen of clubs die een gezond leven als doel hebben. Ik heb nog nooit taartjes gebakken die naar vis smaken, maar ik heb er al wel gegeten die zo smaken. Zoals de dingen nu lopen denk ik dat ik zal sterven zonder alles af, of goed te kunnen maken waar ik bij betrokken ben of was. Ik hoop dat mijn leven zin heeft gehad. Mij lijkt soms van niet. Ik denk dat veel mensen zich deze vragen niet stellen. En als ze zich die vraag stellen, dan denk ik dat het antwoord dikwijls niet helemaal eerlijk is. 

 

 

Jan en Ingrid

 

'Waarom kan jij niet gewoon gelukkig zijn met wat je hebt Ingrid. We hebben toch geen kanker!'

'Nee Jan, maar dat kan nog altijd komen.' 

 

 

Jan en Ingrid

 

'Toe Jan, leg je arm over mijn schouder, dan zien ze dat je van me houdt. En trek je buik in'

Verenigingen waarvan u misschien lid bent:

De vereniging: 'Allemaal zakkenvullers, daar in de politiek.'

De vereniging: 'Dat is mijn schuld toch niet?'

De vereniging: 'Ik moet wat meer onder de mensen komen.'

De vereniging: 'Ik kan wel met de fiets, maar het is zo koud vandaag.'

De vereniging: 'Moet ik daar nu ook nog voor betalen?'

De vereniging: 'Ik bepaal de regels niet.'

De vereniging: 'Ieder betaalt het zijne.'

 

 

 

(met dank aan Frank Koenegracht)

Morgen ben ik thuis

 

Morgen ben ik thuis.

Komt U mij dan maar feliciteren.

Dat hebt u nog niet eerder gedaan,

maar dat geeft niet hoor.

 

Al hou ik het wel bij.

Ik ben namelijk ondankbaar

en haatdragend

 

 

 

De gevolgen

 

Zodra de heren Y. en Z. snapten dat zij niet zelf moesten werken om rijk te worden, besloten zij om in de plannen van X. te investeren. De gevolgen kennen wij inmiddels.

 

 

 

Een volstrekt normale nacht

 

Op zekere nacht

 

het was nog stikdonker

hoorde ik drie gongslagen in de achtertuin

ik kroop op het dak

en zag drie kerels die voorlazen uit de heibelbijbel

die kende ik van mijn lange verblijf in het verre westen

waar men er ook uit voorleest in achtertuinen in het donker

hun stemmen klonken gemeen maar droegen ver

ik richtte mijn laserstraler en pfwiet pfwiet pfwiet...

ik schoot hun heibelbijbel tot as en stof waarmee ik dacht dat ik het gevaar wel had bezworen

maar toen ik van het dak afklom werd ik

overspoeld door een golf van verdriet en pijn omdat ik wist dat mijn problemen hiermee nog niet voorbij waren

en inderdaad toen zag ik de fles boordevol goede bedoelingen. Ja, nu zou ik ervan drinken en ik zette ze aan mijn lippen, net toen de zon opkwam en de bedoeling zich mengden met de ochtendgeuren.

Ik probeerde de kurk weer op de fles te duwen, maar vergeefs.

Dit is wat er op deze overigens volstrekt normale nacht gebeurde, behalve dat ik liever niet alleen was geweest.

 

 

Woensdag!

Moeder kwam altijd weer naar huis op dinsdag.

Dan was vader altijd even weg.

 

Zij kwam dan even kijken

of we wel genoeg aten en nog wisten wie zij was,

 

Als vader weer naar huis kwam

was moeder lang weer weg

 

We roken haar nog wel,

maar dat lieten we niet merken

 

Woensdag stonden alle ramen open!

 

 

 

Kolonisatie van Belgisch Congo in weerwil van de voorstanders der slavernij (XIXe eeuw)

 Ja! Deze belangrijke episode in de geschiedenis van de allerlaagsten werd ook vaak "Kerstening" genoemd. Wat de vraag doet rijzen hoe Kerstmis er voor de gekoloniseerden doorgaans verliep. Vragen waar zelfs nu slechts met mondjesmaat een antwoord op komt.

Hier zien we twee bwana's in vol ornaat kerstenend actief.

Volgens het boekje

Misschien moet je haar gewoon weer in de ogen

kijken, al kan dat gevaarlijk zijn. Bovendien is er

niets om je aan vast te grijpen als je erin valt.

Dat kan altijd gebeuren!

 

Ja, maar de kans is klein, en

misschien kom ik wel goed terecht.

 

Nou, je doet maar. Op hoop van zegen.

 

 

Grafschrift

 

Als onderdaan buig ik diep

voor al mijn koningen en ik

koop alles wat zij van mij verlangen

 

straks, als ik moe word, zal ik

ook de rekening vereffenen met

hij/zij die mij naar de uitgang begeleidt

 

ik hoef hem/haar ook niets te

vragen en ik kan gerust zijn: over

mij wordt daarna niet meer gesproken

 

 

 

Likken

 

zoals een hond

zijn ballen likt

zo lik ik

mijn wonden