zaterdag 10 december 2005

Mijn leven door de ViewMaster




Ik ben vandaag naar kapper Candel geweest.

Kapper Candel: reeds drie generaties tot uw dienst.

Ook van mijn kant respecteer ik de traditie: ik ben de derde generatie die er klant is. Mijn grootvader en vader gingen er ook.

Ik vraag mij af waarover die drie generaties het zoal hadden? De oorlog, de bouw van de Muur, expo 58, de Beatles, de olie-crisissen, de devaluatie van de frank, de val van de Muur, de vakbonden,...

Al ben ik er zeker van dat ik de zwijgzaamste telg ben. Voor mij is een kappersbezoek een moment van introspectie. Spijtig voor de actuele kapper Candel, een polyglot die in een multinational behoorlijk zijn streng zou strekken.
De kappersstiel lijkt mij echter fundamenteel een eerlijker job te zijn dan werken voor een multinational. Zeker in vergelijking met wie in zulk een omgeving een hogere bedienden- of kaderfunctie bekleedt.

Vandaag was echter geen bezoek als anders. Ik heb een facet van kapper Candel leren kennen, waarvoor ik hem pre-postuum in mijn lijst belangrijke Belgen opneem.

Het is mij namelijk opgevallen dat hij consequent buitenlandse meisjes, allochtone meisjes, een kans geeft zich te bekwamen in zijn stiel. Of hij hiernu beter van wordt weet ik niet. Misschien buit hij hen wel uit, maar dat betwijfel ik.
Wat ik echter zo positief vind is niet alleen zijn consequentie in het aannemen van die meisjes, maar ook het feit dat op die manier zijn klanten, zeg maar Jan Modaal van blank Vlaanderen, willens nillens zich zeer letterlijk onder handen moeten laten nemen door deze stagiaires. Zoiets haalt vooroordelen weg en bouwt vertrouwen en respect. Allochtone vrouwenvingers zijn even zacht en handig met een schaar dan autochtone en als de taalkloof niet te diep is is de kapperspraat van hetzelfdfe niveau.

Tot nu toe ging ik bij kapper Candel omdat het een mooie familietraditie is (langs beide kanten), maar van nu af aan zullen mijn bezoeken veel bewuster zijn. Een echt
statement

1 opmerking:

Anoniem zei

waarvoor dank en een weggepinkte traan,

Hans Candel