De ware aard

 

Natuurlijk heb ik een ware aard, waarom zou ik geen ware aard hebben? Woehahahaha…

De plundering van België door de Noormannen.

 

Het is hen inmiddels al wel vergeven. Tenzij een of andere populist er weer een punt van gaat maken natuurlijk.

Onbesliste kiezers

 

De heren Vandenput junior en senior, onbesliste kiezers van vader op zoon, besloten zich niet meer te schamen.

Onzedelijken

Vroeger, toen kijken naar voorbijkomende fietsers nog onzedelijk was, zag je al wel eens onzedelijken die zich verdekt opstelden langs de kant van de weg.

Waardering

Sommige werkjes lieten we wel  volledig over aan de stagiaires. Dan keken we gewoon toe. Als er wat misliep zagen we dat door de vingers. We waardeerden vooral hun inzet.

Ter zake (22)

Jazeker! Ik ga graag op reis met alleen het allernodigste in een degelijke reiskoffer. Vaak denk ik dat ik niet mooi genoeg ben. Soms hoor je nog wel eens de stadslegende over een kledingwinkel voor dames waar vrouwen verdwenen/verdwijnen in een pashokje. Dat verhaal zou veel spannender zijn als het geen legende was. Ik houd niet zo van terriërs, ze lijken me te veel op mensen. De 'sky is the limit' is voor mij meer dan genoeg. Ik denk niet dat ik groene gedachten heb. Zeker geen bruine. Mijn gedachten zijn kleurloos. Bij het zien van een kogellager, of kogellagers ben ik er mij altijd van bewust hoe weinig ik bij belangrijke zaken betrokken wordt. Koningen zouden beter wat vaker hun hermelijnen gewaden dragen. Ze opbergen – de gewaden bedoel ik –  omdat ze dragen niet politiek correct zou zijn lijkt me een slechte boodschap. Nu we tegenwoordig alles duurzaam doen lijkt me het dragen van bont en dergelijke juist heel respectvol. Terwijl ik dit schrijf is het laat in de ochtend. Ik dacht dat u dat wilde weten. Ik voel me emphatisch terwijl ik dit schrijf.

Horak op de planeet van de gevaarlijke kinderen

 

Horak de ruimtereiziger zag hen scharrelen tussen het gebladerte en het mos. Wat deden ze toch. Wat later begreep hij dat ze hem opwachtten.  Natuurlijk. Wat doen stadskinderen op een vreemde planeet anders alleen in een bos? Hij dacht vrij spel te hebben en dat hij veel geluk had om hen tegen het lijf te zijn gelopen. In zekere zin was dat ook zo. 

Een ervaren ruimtereiziger moet altijd rekening houden met de mogelijkheid dat er iets mis kan lopen. Horak was ervaren. Dus hebben we camerabeelden. Het liep mis toen hij de jongste aansprak. Wat zette hem daartoe aan? Geen idee. Maar Horak was Horak. Dat verklaart veel.

Geluk

 

Ja, geluk was toen toch heel gewoon hé!

Giraf

 Op de steenweg had ik beter links genomen maar    warempel        ik zag daar rechts iets hoopgevends en      in het donker       liep ik er op af en raapte het op         ik stak het onder mijn pet en liep heen         weg van daar      een heel eind verder in het vale licht van een regenboog bekeek ik wat ik had gestolen      schrikken     Het was      Misschien!      geschokt gooide ik het weg zo ver als ik maar kon     waarheen?         in de andere straat       verblinding     in de spiegelwinkel        zag ik je weerspiegeld  in zowat alle spiegels    schaamte          je keek mij aan in alle spiegels     Hoi       Ja?     Rara wie ben ik?          Hoe kon ik je vergeten?      Het is voorbij    Auw    ik kreeg een trap     gerinkel van een kinkel   gelukkig kwam ik bij en stond er een giraf

Het is niet altijd gemakkelijk.

'Het is niet altijd gemakkelijk.'
'Nee, zeker niet.'

Zonder woorden

In het retrovisorium van Professor T. en zijn equipe is men er in geslaagd terug te kijken in het verleden. Een van de voordelen van de nieuw ontworpen techniek is dat we nu een beter zicht hebben op hoe vroeger, zonder woorden, oude wonden werden opengereten. Het kan nog even duren voor deze technologie ook voor de consument beschikbaar zal zijn.

Rond het jaar 800!

 

Waarschijnlijk, omdat het niet in de lagere landen is gebeurd, wist Roeland gewoon niet hoe hij in moeilijke omstandigheden op Olifant, zijn hoorn, moest blazen. In onze contreien was een en ander beslist anders gelopen. Sinds jaar en dag zijn we hier gezegend met uitstekende blazers. Vooral hoog-van-de-toren blazers. In de Pyreneeën hadden die zich kunnen tonen! 

Fascynating Rhythm!

Aangezien Fascinating Rhythm nog niet was gecomponeerd beschikte de heer Hiedler niet over alle tools om precies te beschrijven of uit te beelden hoe hij zich voelde bij de geboorte van zijn zoon.

Wel?

Met het ouder worden werd het er niet makkelijker op. Mocht je nu nog groeten of net niet. Of toch weer wel? En wie zei wat daarna?

Ter zake (21)

Nu steeds meer mensen in mijn omgeving sterven krijg ik een inkijk in hoe mensen omgaan met hun wereldse bezittingen. Ik kan u zeggen: er valt geen pijl op te trekken. Maar de tendens lijkt toch te zijn dat de meesten zich krampachtig vastklampen aan wat ze als het hunne beschouwen en daar tot op het laatst hun zegje over willen. Een seconde later doet het er niet meer toe. Dat geldt voor vrouwen evenzeer als voor mannen. Over de holenuil zal ik niet uitweiden vermits het een uitheemse soort is. Jammer, want het lijkt me een dapper diertje. Havenmeester is ook een beroep dat mij niet boeit, niettegenstaande het uiteraard heel boeiend moet zijn. Ik heb nooit last gehad van geslachtsziekten. Tenzij u genealogie ook als dusdanig beschouwt. Maar daarvan was ik heel erg snel genezen. Ik geloof wel dat 'het goede doen' bij sommige mensen recht uit het hart komt. Maar van iedereen van wie ik weet dat zij 'het goede doen' – en vaak doen zij uitzonderlijk goede dingen – heb ik toch de indruk dat zij hun (goede) daden beschouwen als een kleine aflaat voor wat hen eventueel te wachten staat. Ook de zweem van 'wat geef ik toch het goede voorbeeld' maakt het voor mij moeilijk vriendschap met zulke mensen te sluiten. Jammer, want uiteraard doe ik zelf ook veel goeds.

Bedankt!

 

'HOI!!! JE ZOU OOK EENS BEDANKT KUNNEN ZEGGEN... SCHOFT!!!!

Oude gebruiken in het leenroerig tijdperk

Om leenroerige redenen was privacy van een beschuldigde in die dagen geen punt van discussie. Alleen wie pal achter hem stond kon zijn gezicht niet zien. Wie de touwtjes in handen had tijdens een rechtszaak dat was wel altijd duidelijk. Ook zag men er blijkbaar geen graten in dat aanwezigen in de rechtszaal een tulband of een hoofddoek droegen. Dat is een aloude traditie die we blijkbaar hebben opgegeven. Zulk een teloorgang van oude gebruiken en openheid qua gezindheid valt wel te betreuren.

Een gewisse dood.

Tijdens het lezen van mijn doodvonnis in zijn ogen, greep Nancy mijn arm: 
'Hugo, stopt met lezen. Ik smeek het je!' riep zij smekend. Precies zo redde zij mij van een gewisse dood.

Columbo

 'Goed, het was een vrouw en u kende haar vrij goed. Mag ik de eerste letter van haar voornaam?' 

Ter zake (20)

 

Ik denk nooit in die termen over mezelf, maar neen, ik geloof niet dat ik ooit een conquistador had willen zijn. Zelfs geen welwillende. Ook geen ontdekkingsreiziger, ook in de verwaterde vorm van een documentairemaker à la Tom Waes.  Dat heb ik niet in me. Wat niet belet dat ik graag in het buitenland vertoef. Heel graag zelfs. Langere verblijven in mij vreemde culturen doen me goed. Maar denken dat ik hen 'ontdek' en dan uitleggen hoe 'origineel', 'anders' of 'interessant' een ander volk is, dat vind ik getuigen van geringschatting. Ook als uitvinder zou ik niet deugen. Nu ik erover nadenk heb ik de indruk dat de meeste activiteiten die een westers mens ontplooit, niets te maken hebben met 'leven.' Integendeel. Ik hoop dat het u inmiddels ook is opgevallen dat ik voor het schrijven van een 'Ter zake' met opzet geen gebruik maak van tertiaire protocollen. Laat het maar uit mezelf komen, is mijn uitgangspunt. Ik geef toe dat ik heb opgezocht wat tertiaire protocollen zijn. Dat zou u ook kunnen doen.

De vaas van Soissons

'Wil de heer of mevrouw Soissons nu eindelijk zijn of haar scherven komen ophalen? Wij achten het niet correct dat u ervan uitgaat dat wij die voor u blijven bewaren.'

Schande en overlast!

Toen het congres over eenzaamheid ruw werd verstoord door zij die beweerden echt eenzaam te zijn sprak men natuurlijk van schande en overlast.

De geheimerd

Ik bekeek net wat oude foto's in de hoop een oude stem te horen komen uit een warme winterkraag toen

een plotse gongslag

er buiten een glazen koets kwam aangereden. Zij stopte op het erf en daar kwam mijn geheimerd uitgestapt.

Nou, nou.

Terwijl ik stond te gluren nam zij alles in zich op en liep de weg op richting bos en paardenstallen. Ik ben haar gevolgd op zo'n manier dat ik geen schaduw maakte.

Als de boze wolf?

Zodoende verloor ik haar uit het oog en is mijn geheimerd opgegaan in rook. Ik spitste mijn oren maar ik hoorde niets, ik die de maan kan horen schijnen.

Sshhht. Sshhht.

Toen ik thuiskwam zag ik de glazen koets verdwijnen. Niet in rook maar om de hoek.

Een stofwolkje.

Andere en verschillende

Horen we er ons niet van bewust te zijn dat we ons tot andere personen richten wanneer we 'U' of 'Je' zeggen? Of op z'n minst tot verschillende? Ik hoop dat u aanvoelt wat ik bedoel met 'andere' en 'verschillende.' Anderzijds, waarom zou ik hopen?

Ter zake (19)

Ik hoop dat ik nog tijd krijg. Ik hoef niet te zeggen waarvoor. U zit waarschijnlijk in hetzelfde schuitje. Ik vrees echter dat het te laat is. Maar ik kan mij vergissen. Ik weet ook wel dat ik veel tijd heb verspild. Niet alles wat ik doe of deed is van wezenlijk belang. Een aantal dingen die ik niet doe of deed zijn misschien wel veel belangrijker. Het leven is veel trivialer dan ik dacht, dat heb ik wel geleerd inmiddels, maar toch zijn er ook wezenlijke dingen. Wezenlijk voor mezelf dan. Ik worstel nog met me los te maken van de idee dat ik voor 'anderen' iets moet betekenen, in plaats van voor iemand. Terwijl dit laatste mij waardevoller lijkt.

De dag van het nooit vergeten lief.

Wat doen jullie nu, broeders.'

'Het is een oud gebruik. Ik stuur haar een boodschap,' legde Hij-die-vroeg-kaal-zal-worden uit.

'Maar Gij-die-vroeg-kaal-zal-worden, je weet toch dat als de rook in je gezicht waait er geen antwoord komt?' hoonde Hij-die-voor-de-vissen-spreekt.

'Spreek jij maar voor de vissen Jij-die-voor-de-vissen-spreekt,' wederhoonde Hij-die-vroeg-kaal-zal-worden.

'En voor wie is de boodschap?'

'Dat mag ik niet hardop zeggen,' legde Hij-die-vroeg-kaal-zal-worden verder uit, 'anders komt de boodschap ook niet aan.'

'Dan weet ik al voor wie het is, het is Zij-die-ooit-een-boodschap-zal-ontvangen! Nou, veel geluk ermee!'

 

De weg was recht, de weg was krom.

'Bij de Grote Manitou, wat komt daar nu aangevaren?'
'Dat moet Berend Botje zijn!'
'Wat een kerel.'
'Ja. Driemaal in de rondte van je hopsasa.'

Het peluw

'... en het peluw doe ik zo en zo en zo!'
'Ach zo.'

De omgekeerde berg

Vertelt u alstublieft niemand wat u op dit weblog allemaal leest. Beschouw het als vertrouwelijke materie. Ja, alle personages hier weten hoe ze gelukkig moeten leven en dat terughoudendheid ten opzichte van derden goed is voor de gemoedsrust, maar dat betekent niet dat zij werden gecreëerd opdat u er iets in zou zien of er lering uit zou trekken. Zorgen voor een huisdier biedt in dat opzicht meer kans op succes.