Het geheim van de Karpaten

Het is niet altijd gemakkelijk om een geheim te onthullen, neem nu dat van de Karpaten. Reeds geruime tijd tracht ik het te verraden en eergisteren dacht ik mijn kans schoon te zien. Ik bevond mij op een strand bij Dover met een Britse vriend, een spion van de Engelsen.

“Wat het geheim van de Karpaten betref...”
“Precies! Ik wilde het net hebben over het Geheim verdrag van Dover, ook wel het Traktaat van Dover genoemd, door reeds ingewijden.”
“Het geheim van de Karpaten is...”
“Dat Traktaat van Dover was een geheim verdrag dat in 1670 tussen Karel II van Engeland en Lodewijk XIV van Frankrijk werd afgesloten.”
“In de Karpaten...”
“Karel II beloofde in dit verdrag zichzelf en Engeland te bekeren tot het katholicisme en de Triple Alliance, het bondgenootschap met Zweden en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, te verlaten...”
“In de Karpaten heerste in 19...”
“Waarna Engeland bondgenoot van Frankrijk zou worden in zijn oorlog met de Nederlandse republiek.”
“Ja maar, wat het geheim van de Karpaten betreft, dat is wèrkelijk...”
“Luister toch, Lodewijk, van zijn kant, beloofde Karel voldoende financiële middelen om minder afhankelijk te worden van het Engelse parlement, en militaire steun in de vorm van een legermacht van 6000 man, mocht het tot een intern verzet komen.”
“Maar voor de Karpaten...”
“Het gevolg was dat Engeland door dit verdrag dus betrokken raakte in de Hollandse Oorlog en op 28 maart 1672 de oorlog aan de Nederlandse republiek verklaarde. Op 19 februari 1674 trok Engeland zich, omwille van binnenlandse politieke problemen, toch uit de strijd terug. De Fransen wisten, zonder Engelse steun, nog de Slag bij Kassel te winnen.
“Maar luister dan toch eens naar mij: in de Karpaten...”
“Later kwam Engeland definitief terug op zijn beloftes en steunde de Nederlanders opnieuw in hun strijd tegen Frankrijk. Nu jij!”
“Wel, ik kan je zeggen dat het geheim van de Karpate...”
“Good heavens! Is het al zo lààt? Sorry, ik moet ervandoor. Dit blijft toch onder ons hè? Top secret!”

Met weinig tevreden

"Maar als we vroeger met zo weinig tevreden waren, hoe komt het dan dat we nu zo véél hebben?"
"Vraag dat ook maar aan de Sint."

Jan en Ingrid kunnen dat ook!

“Wat heb je nu weer mee Ingrid, de Flair?”
“Ssshhht... kijk hier, over twee die al een jaar geen seks meer hebben.”
“Och, alsof wij dat ook niet zouden kunnen.”

Jan en Ingrid nodigen hun ouders uit

"Kijk Jan, de onderbroeken die ik van 't jaar van je moeder kreeg komen toch nog van pas, zij zal opkijken straks!"

Het geheim van de kurkentrekkers ontraadseld

Kurkentrekkers worden gemaakt door héél kleine mannetjes.

Editoriaal

Uit de drie vorige posts mag de trouwe lezer opmaken dat ik "Verzamelen geblazen!" van Hugo Matthyssen onder onze kerstboom heb gevonden èn dat de migraine die mij een week lang martelde eindelijk voorbij is.

Blogbaas

Met een zaklamp naar de toekomst

Ik was nergens op voorbereid toen gisterochtend werd aangebeld. Het was een in alle opzichten doodgewone vrouw die mij vrolijk aankeek.
"Wat ziet u er goed uit!" verwelkomde ik haar naar waarheid.
"Dat komt omdat ik volmaakt gelukkig ben," antwoordde zij monter en ze liep op eigen initiatief onze living in.
"Ik niet. Ik ben niet volmaakt gelukkig, maar al bij al toch ook niet volmaakt ongelukkig."
"Ik ben volmaakt gelukkig en heb bovendien ook een heel leuke job die ik nog perfect weet te combineren met mijn privéleven ook."
"'t Is niet waar! Dat is toch onmogelijk?" riep ik bewonderend.
"Waarom zou het?"
"Omdat ik toevallig weet dat vrouwen die hun werk met hun privéleven combineren nooit volmaakt gelukkig zijn. Zij kweken zichzelf schuldgevoelens aan, daar is al veel onderzoek naar gedaan."
"Ach zo," zei ze bedachtzaam, "en vind je dat dan normaal?"
"Nee, maar het is de werkelijkheid."
"En toch ben ik gelukkig," herhaalde zij, "wanneer je mij wat beter leert kennen dan zal je dat moeten toegeven."
"En hoe ziet u dat dan gebeuren?" vroeg ik afgemeten.
"Wanneer je mij beter leert kennen zal je zien hoe rustig ik adem als ik met mijn hoofd in je schoot in slaap val. Of hoe ik je in vertrouwen neem om een jurk te kiezen om aan te trekken als we naar de film gaan. En natuurlijk beleven we samen ook tal van bijzondere momenten."
"O, op die manier," begreep ik en ik bekeek haar nog eens goed nu het winterzonlicht op haar haren glansde."
"Zie je wel dat ik perfect gelukkig ben! Zeker als jij nu een beetje meewerkt."
"Meewerken?"
"Natuurlijk," en ze strekte uitnodigend haar armen naar me uit, "je misgunt me mij mijn geluk toch niet?"
"Neen, zo hardvochtig ben ik nu ook weer niet," moest ik mezelf toegeven.
"Kom met mij mee naar onze verblindend mooie toekomst en je zal eens wat beleven."
"Gaat dat zomaar?"
"Natuurlijk, als je niet te nauw kijkt! Kom maar met me mee."

Voor alle zekerheid heb ik toch maar mijn zaklamp mee naar de toekomst genomen.

Les van de rijmende bioloog

Wie wil paren
te land of in zee
komt al snel tot de bevinding:
't gaat beter met twee!

Een aforisme van Oom Floris

"Het leven is moeilijker voor een vrouw zonder borsten dan voor een man zonder verstand!"

Het Reti gambiet

Vanochtend een spannend potje geschaakt met magere Hein, die overigens niet zo mager is. Wie won moest mee met de ander.

En raad eens? Ik heb gewonnen. Hij tuinde dan ook regelrecht in mijn geliefde Reti gambiet en na zesendertig zetten legde hij zijn koning neer. Hij staat nu mijn tuin, die ik veel te groot heb overgenomen van de buren, om te spitten.

“Goed oefenen,” heb ik hem aangeraden, “Ooit win jij nog wel eens.”

Neus

Uiteindelijk werd het volk een neus gezet, en ziet: dat ging veel gemakkelijker dan gedacht!

Straks volgt het been uitvijzen.

Bedankt Kielzog, Geen woorden maar daden!

Jan en Ingrid zijn uniek

"Zeg Jan, zijn wij wel voor elkaar geboren?"
"Maar natuurlijk Ingrid, voor wie anders? Wat wij hebben is toch uniek?"

Bartje vindt een liniaal

"Hé, een liniaal!"

Niets ontziende

Vervuld van niets ontziende liefde, wellust en de in dit verband nuttige ondernemingslust kwam ik iets vroeger thuis.
Daar lag mijn vrouw in het halfduister op de sofa.
"Ik maak vandaag geen eten. Ik heb weer van die stekende hoofdpijn en ook mijn rug speelt weer op. Je vindt wel een pizza in de diepvries."
In de diepvries lag geen pizza meer, maar ik vond wel nog een ingevroren brood en spinazie.
Ik vergat ook waarom ik iets vroeger naar huis was gegaan.

Een geschenk!

Ik stond vanmiddag in de Colruyt (ja, u kan mij daar regelmatig ontmoeten indien u er ook klant bent) verlekkerd te kijken naar een prachtdoos met koekjes van Jules Destrooper, het was een blikken doos in de vorm van een "camionette". Aangezien ik al voor de frangipanes en de Luikse wafels was bezweken heb ik de aanschaf van deze doos uitgesteld tot maandag (met de vrees dat ze dan misschien al uitverkocht zijn) en troost mij met dit "bouwpakket":



Dus, indien u niet weet wat doen in de kerstvakantie...

P.S.: Klik op de prent en exporteer ze om ze groot genoeg af te printen!

Kruidenierman

De minst bekende, voor de meeste mensen zelfs totaal onbekende, superheld uit de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw moet wel Kruidenierman zijn. Over hem is inderdaad niet één beklijvend avontuur, niet de minst opzienbarende heldendaad bekend. Nergens in een krant, in geen enkel magazine en al in het geheel niet op een verknipt stuk nagelaten pelicule wordt over hem gewag gemaakt.


Ook het verhaal dat hij, aangezien hij niet aan bod kwam in de populaire comics, de kost verdiende als aanvuller in een filiaal van een sociaal slecht aangeschreven staande warenhuisketen is waarschijnlijk apocrief (in beide betekenissen van het woord.)

Roodkap

"U komt hier geregeld heb ik de indruk?"
"Och, dat valt wel mee."
Ik had haar al een paar keer opgemerkt aan de rand van het bos, de oude Roodkap.
"Nu we toch in gesprek zijn wil ik u één ding duidelijk maken: ik ben niet inschikkelijk en zal zeker tegenstribbelen," zei ze.
"Wat raar, ik wilde net hetzelfde zeggen."
"Ja, maar ik ben niet inschikkelijk en ik stribbel tegen omdat ik een trauma met mij meedraag, en dat lijkt mij bij u geen motief te zijn."
"Neen, daar zou u wel eens gelijk kunnen hebben," bedacht ik.
Toen gingen wij elk onze eigen weg. Ik vond wel dat zij nogal vlot over haar trauma sprak.

Olleke bolleke...

De afspraak is dat alles mooi is en goed.
Laten we ons daar aan houden
en verder doen waar we mee bezig waren:
Olleke bolleke rebisolleke...

De man zonder begeerte

Ja mama

"En? Al wat kalmer? Kom er maar uit, je eten staat in de keuken. Ga het maar onmiddellijk opeten."
"Ja."
"Ja wie?"
"Ja mama."

Nieuwe faze

“Sorry, ik heb een windje gelaten, ik zet even het raam open.”
“Ach, dat is toch niet erg. Gewoon een nieuwe faze in onze relatie.”

Zomaar

Zouden ze zomaar van elkaar houden?
Kan dat ècht?
Ik ben benieuwd.

Interessant

“Eigenlijk ben ik niemand. Dat is al lang zo.”
“Wat interessant!”

U hebt het van mij (maar niet voortvertellen)

Zij is jarenlang weggeweest, maar nu is zij weer terug. Zij woont ook weer in haar ouderlijk huis.
Niemand weet wat zij precies heeft uitgericht in den vreemde, maar naar verluidt heeft zij zich vaak laten strelen. Een mens vraagt zich dan af waarom zij eigenlijk is teruggekomen, want wij zijn niet zo'n strelers. Dat ligt niet in onze aard.
Daar komt bij dat zij ons ook wat op afstand lijkt te houden.
Op een dag zagen wij dat zij bezoek had. Althans, wij zagen haar voor haar deur druk in gesprek met een man.
Terwijl hij sprak gesticuleerde hij hevig op de wijze van de zuiderling. Al wil ik niet beweren dat wij zuiderlingen goed kennen.
Zij liet zich ook niet onbetuigd. Zij wees op haar hals, op haar buik en dijen, en greep ook één keer met haar beide handen haar onderrug beet. Hij moest ook zijn handen tonen.
Toen zei hij blijkbaar iets wat haar niet beviel, want zij knikte van neen.
Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op en maakte rechtsomkeer. Zij keek hem nog even na, maar riep hem niet terug.
Dat is wat wij hebben gezien. Meer niet.

Jan is een echte schat

"Jan, wrijf je mijn rug nog eens in?"
"Natuurlijk Ingrid, graag."
"Een beetje lager."
"Zo goed?"
"Ja, dank je, je bent een echte schat."

Dè vraag!

“En Misschientje, wat weet je nu al over de grote liefde?”
“Over de grote liefde Muizeman? Nog niet zo heel veel. Naar het schijnt kan ze door een heel klein gaatje!”
“Door een heel klein gaatje? Wie zegt dat?”
“De prins natuurlijk, en die kan het toch weten?”
“Prins Ongelooflijk? Wat weet die ervan?”
“Ik weet het niet Muizeman, het blijft Ongelooflijk. Maar hij wil het mij bewijzen.”
“Bewijzen? Let dan maar goed op en kom het dan vertellen.”
“Dat is het nu net, hij wil dat ik het geheim houd, anders vertelt hij het niet...”
“Typisch Ongelooflijk.”
“...en ik vraag mij ook af hoe groot de grote liefde wel kan zijn als zij tegelijkertijd door een heel klein gaatje kan.”
“Ja Misschientje, dat is dè vraag!”

Geruchten?

Er gaan geruchten dat de Kerstman dit jaar niet zou komen. Of toch?

Gemakkelijk

"Word jij ook zo gemakkelijk verliefd?"

Op een verre planeet waar aardlingen worden gemaakt...

“Zwog, ik heb je nog zo gezegd: géén twee hoofden!”
“Maar Orgo, gisteren had je geen probleem met twee borsten!?”

Pluk de dag

Vandaag een boekje met gedichten van Cees Buddingh' teruggevonden,
wat mij op het idee bracht iets te controleren:

en ja hoor het klopte,

het dekseltje van het margarinekuipje paste precies op dat van de vleessla,
en omgekeerd!

Zo heb ik vandaag wat geëxperimenteerd.

Het verdwijnen van de schoorvoeters

“Kijk, zie je dat, die voetsporen houden ineens op. Zomaar!”
“Potvolkoffie, je hebt jandorie gelijk!”
“Hoe kan dat nu?”
“Ik ken maar één wezen dat tot zoiets in staat is zonder mechanische hulp.”
“Ja?”
“Een schoorvoeter.”
“Een schoorvoeter?”
“Ja, zij die het hier op aarde voor bekeken houden en in alle eenzaamheid, schoorvoetend naar het hiernamaals trekken. Niemand kon tot voor kort verklaren hoe ze het deden, of in welke richting het hiernamaals moet gezocht worden, maar deze hier zal door de sneeuw verrast zijn geweest.”
“En hoe doen ze het dan?”
“Tja, dat weet ik ook niet, maar hier zijn er nu in elk geval duidelijke sporen van. Heb jij een fototoestel bij? Of kan het met je GSM?”

Angstig kijken

De cursus “Angstig kijken in dertig lessen” bleek gemakkelijker dan zij aanvankelijk vreesde.

Jan lost het op

"Wat scheelt er, je bent zo stil?"

"Het is zover, denk ik, ik ben over tijd."

"Maar Ingrid, dat is toch geen ramp, met deze wagen, ik zal wat sneller rijden, dat halen we zò in."

Versie 1.0

“Wat scheelt er? Je bent zo stil?”
“Het is zover, denk ik. Ik ben over tijd.”
“Maar Ingrid, dat is toch geen ramp, met deze wagen, ik zal wat sneller rijden.”

De vrije liefde

"Wat denk je van de vrije liefde, Ingrid?"
"De vrije liefde Jan? Hier? Kan dat niet wachten tot in het hotel?"

Een begripvolle baas

"Maar meisje toch, je luistert niet. Zit je vriend nog altijd in de gevangenis?"

Ongerept strand

"Kijk schat, onze beloning voor al dat klauteren: een ongerept strand! Geen toerist te bekennen."

De pronte vrouwenvanger

In die tijd was ik er nog van overtuigd dat ik in staat was pronte vrouwen te vangen.

"Komt u? Er is er weer een in de buurt,"
placht mijn tipgever mij te wekken.
"Ben je daar zeker van?"
"Ja heer."

Ik kleedde mij dan voor de gelegenheid en ging op pad.
Vaak beviel mij de prooi niet.
Of nog vaker kwam ik te laat.
Ook kende ik niet altijd de lokale gewoonten.

Ik heb het talloze malen geprobeerd, met verschillende tipgevers ook . Mijn nachtrust ging er onder lijden.

Uiteindelijk veranderde ik van beroep.

Ja, een man leert zichzelve kennen!

De zaak van de ware liefde

"Hier heeft-ie de ware liefde net gemist.""
"Zou hij daar nu zijn hele verdere leven aan terugdenken, commissaris?"
"Dat moet het verdere onderzoek uitwijzen, inspecteur, maar vaak is dat wel zo."
"Wat gruwelijk."

De volgende (Au Bon Marché)

Hij zei dat hij mijn brief had ontvangen.
(Héél snel was dat, want ik had hem pas die ochtend geschreven.)
Dat het een héél mooie brief was en dat ik vast ook goed mijn best deed op school.
Ik glunderde.
Ik mocht niet vergeten mijn schoentje te zetten en mocht ook Piet en het paard niet vergeten.
(Hij moest zich niet ongerust maken want dat had ik de avond tevoren al gedaan, behalve voor het paard...)
Of ik een mooi liedje voor hem wilde zingen.
Dat wilde ik niet.
Hij vond dat niet erg, knipoogde vriendelijk en riep toen luid:

"DE VOLGENDE."

Kleine Jan

Kleine Jan verwarmt zijn oksels.

Versie 1.0: Kareltje

(Afbeelding)

Kareltje verwarmt zijn oksels.

TyB

Dank zij de door de drie nationale vakbonden gehomologeerde TyB -test (1) verzekert deze werkgever zich van een stabiel bedrijfsklimaat, zonder wilde stakingen. Op technisch vlak is de test nog vrij omslachtig, maar de eraan inherente lobotomie is (indien uitgevoerd door een geoefend vakbondssecretaris) naar verluidt pijnloos. De Franse directie van een niet nader genoemde warenhuisketen zou belangstelling hebben voor deze test.

1. TyB: Test your Benevolence

Jan koopt een Peugeot

"Jan...?"
"Ja!"
"Wat doen we nu voor nieuwe auto?"
"Wat denk jij?"
"Ik denk, ofwel een Passat, ofwel die Peugeot 607."
"De Peugeot dan."
"We moeten natuurlijk niet nù beslissen. Eens gekozen hangen we er per slot van rekening toch tien, twaalf jaar aan vast."
"Een Passat dan."
"Maar 'n Opel, een Signum, lijkt mij anders ook heel betrouwbaar."
"Dat is waar."

Klaar

"Zijn we er klaar voor?"
"Ja hoor, helemaal."
"Oh Ingrid!"

Haves and Have-Nots

"Kijk, ze gaan alweer beer eten."
"Doe of je het niet ziet. Het zijn snobs."
"Maar als we nu eens vriendelijk zwaaien?"

Goede raad voor kale mannen

ja hoor
u kan gerust de winter in

maar zorg voor vrolijke gedachten
en draag een hoed

dat helpt
om de lente weer te halen

daarna zien we wel

Redactioneel bericht van uw blogbaas

Een overdosis van dit reinigende water over het toetsenbord van mijn notebook PC maakt dat ik een weekje (de tijd die ik moet wachten op de levering van een nieuw toestel) niet zal bloggen.

Ik zal die tijd besteden aan mijn niet-virtuele vrienden.

De opkomst van de televisie

"Ja mevrouwtje, en in die houding kan u, terwijl uw man de afwas doet, 's avonds rustig naar uw lievelingsprogramma kijken!"
"Denkt u?"

In de stationstraat

“Totaal onverwacht viel er een steen uit de lucht op mijn hoofd en ik was op slag dood, je kan je mijn verbazing wel inbeelden.”
“Ongelooflijk! En dat in de Stationstraat?”

Over mannen die terugkomen uit het niets.

Een zwierige man die terugkomt uit het niets en niets te vertellen heeft. Het komt meer voor dan je denkt, je moet daar niets achter zoeken. Al is het niet leuk, dat geef ik toe. Vooral als je van een goed gesprek houdt.

Jan vreest de aftakeling

"Ik ben vergeten de bril op te heffen."
"De bril?"
"Ja, van de WC."
"O, de bril."
"Glad vergeten."
"Tja..."
"Er zijn een paar druppeltjes op gevallen."
"Aha, op die manier, maar da's toch niet erg, als je hem maar weer schoon hebt gemaakt."
"Ja."
"Dat heb je toch gedaan?"
"Ja, met toiletpapier."
"Goed."
"Misschien begin ik wel af te takelen."
"Neen hoor, dat heb je al heel lang."

Meedogenloos

"U beweert dat u meedogenloos bent."
"Ja hoor."
"Goed."
"Al loop ik er niet mee te koop."
"Maar u bent het wel, innerlijk toch?."
"Ja, ik pak er niet mee uit."
"U pakt er niet mee uit."
"Neen."
"Toch bent u het, innerlijk dan, meedogenloos."
"Zeker wel."
"Hoe uit u dat dan, dat meedogenloze, als het nòdig is."
"Tja, er zijn allerlei manieren."
"Met vleeshaken?"
"Dat is een extreme methode, ja."
"U pakt het gewoonlijk anders aan?"
"Jazeker."
"Kan u niet wat explicieter zijn? Voor onze lezers?"
"De lezers kunnen de pot op."
"O, op die manier. Ja, ik begrijp het al. U bent inderdaad meedogenloos."
"Ach, u mag dat toch ook niet overdrijven."
"Zeer geraffineerd."
"Dank u."
"U hoort nog van ons."