"U komt hier geregeld heb ik de indruk?"
"Och, dat valt wel mee."
Ik had haar al een paar keer opgemerkt aan de rand van het bos, de oude Roodkap.
"Nu we toch in gesprek zijn wil ik u één ding duidelijk maken: ik ben niet inschikkelijk en zal zeker tegenstribbelen," zei ze.
"Wat raar, ik wilde net hetzelfde zeggen."
"Ja, maar ik ben niet inschikkelijk en ik stribbel tegen omdat ik een trauma met mij meedraag, en dat lijkt mij bij u geen motief te zijn."
"Neen, daar zou u wel eens gelijk kunnen hebben," bedacht ik.
Toen gingen wij elk onze eigen weg. Ik vond wel dat zij nogal vlot over haar trauma sprak.
13 opmerkingen:
Welcome in the real life, Blogbaas.
Hoe zou zij haar naam handtekenen ?
Ach ja, die oude Roodkap. Gaar wijf, schijnt. Had ze in deze tijd geleefd, men zou graag een real life soap met haar hebben gemaakt.
Roodkap en Houtkap.
En tr-oma.
En hoe teleurgesteld ze wel zou kunnen zijn. Ze vrààgt er toch gewoon om.
voor Jevski:
'The real life' lokt mij inderdaad meer en meer.
voor Jevski:
Zij handtekend nog eigenhandig, dat blijkt toch uit haar manier van spreken?
Handteken"t". Al stond in haar tijd de spelling nog niet zo vast.
voor meneer walki en ik:
Ja, en zij zou haar verhaal aan menig "boekske" hebben verkocht ook!
voor sodade:
Vraagt zij er om? Kijk, hieruit blijkt nu hoe weinig IK van vrouwen begrijp.
Ik stelde mij de vraag, Blogbaas, welke naam de oude vrouw zèlf hanteert.
Zou ook zij het verkleinend achtervoegsel geschrapt hebben ?
voor jevski:
Mijn zesde zintuig zegt mij dat zij zich Irène laat noemen. Zij wil heel die geschiedenis achter zich laten. En zeker de diminutief.
Insinueert uw zesde zintuig hiermee dat zij 'de mens' (al dan niet in zich) laat spreken en bovenal in staat is om ook mooi neen te zeggen ?
voor Jevski:
Zover is zij inderdaad nog niet.
Een reactie posten