Ik bekeek net wat oude foto's in de hoop een oude stem te horen komen uit een warme winterkraag toen
een plotse gongslag
er buiten een glazen koets kwam aangereden. Zij stopte op het erf en daar kwam mijn geheimerd uitgestapt.
Nou, nou.
Terwijl ik stond te gluren nam zij alles in zich op en liep de weg op richting bos en paardenstallen. Ik ben haar gevolgd op zo'n manier dat ik geen schaduw maakte.
Als de boze wolf?
Zodoende verloor ik haar uit het oog en is mijn geheimerd opgegaan in rook. Ik spitste mijn oren maar ik hoorde niets, ik die de maan kan horen schijnen.
Sshhht. Sshhht.
Toen ik thuiskwam zag ik de glazen koets verdwijnen. Niet in rook maar om de hoek.
Een stofwolkje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten