Hoe kan dat nu allemaal?
Wel, ik zou haar dus "onverwachts" ontmoeten in de Exki in de Nieuwstraat, maar ik merkte al van ver dat er iets aan de hand was. De zijstraten die uitgeven op de Finistère-kerk waren afgezet door politie en agenten van privé-bewakingsdiensten.
Dank zij mijn bijzondere pas van inspecteur der vleeswaren werd ik toch doorgelaten en kon ik een Broodje Gezond eten in de Exki.
Ja hoor, daar zat Julia bij het raam. Maar zij was niet alleen!?
Nooit eerder zag ik haar zo stralen, zo gelukkig kijken.
"Hoi, Jules" riep zij, "Ik stel je voor aan Jesus Janeiro Bazán, de Spaanse stierenvechter. Hij heeft mij uitgenodigd op zijn haciënda in Spanje."
"Ola!"
"Ola!"
En daarmee was mijn Spaans uitgeput, maar ik begreep onmiddellijk wat er aan de hand was. Dat valse, gladde Latino machismo droop ervan af. De kerel voerde iets in zijn schild, dat was duidelijk.
"Stierenvechter? Dat is ook geen alledaagse stiel."
probeerde ik het imago van mijn concurrent te kraken.
"Neen, maar Jesus is ook niet de eerste de beste: Jij die altijd naar Spanje gaat, ken je Jesulín de Ubrique dan niet? Van Cádiz! De Tom Boonen van het stierenvechten. Een matador van formaat!
Daar had ik niet van terug en toch, bij nader toekijken, bleek dat zij gelijk had! Het was Jesus Janeiro Bazán oftewel Jesulín de Ubrique!
Julia was duidelijk smoorverliefd. Zij had Jesus leren kennen in een discotheek in Brussel, waar de matador optrad in de opname van een video van een van zijn vele Spaanse dellen. Daar had Julia op een of andere manier indruk op hem gemaakt.
Ja, dansen kan zij als geen ander.
Indruk gemaakt? Ik ben er eerder van overtuigd dat hij haar misbruikt om wraak te nemen op zijn ex die hem een forse alimentatie lichter maakte en nu hokt met een kerel van zevenenzestig, een kunstenaar, met een zoon. Jesus zou haar nu overtreffen, uiteraard, met een buitenlandse, met twéé zonen. Zo doen die Spaanse jetsetters dat.
Los famosos!
"Julia, denk zeven keer na en gebruik dan je verstand." probeerde ik nog met een kwinkslag, maar het mocht niet helpen. Met een ijskoude blik keek de matador mij meewarig aan en glimlachte vals.
In geen vier jaar heb ik Julia de waarheid durven zeggen en nu moet ik beleven dat een laffe Spaanse stierenkiller in minder dan vier dagen, met een hoop valse liefdesverklaringen, Julia het hoofd op hol heeft gebracht.
Tot ik ineens, schuin achter de tortelduiven, een bekend gezicht zag: Jezus! (de échte).
Hij glimlachte naar mij en zei:
"Begrijp je het nu? Julia is prima gezelschap, maar ook een dwaas wicht! Zij zou je op elk moment hebben laten zitten. Dat wilde ik je besparen. Reken jij af?"
En ik rekende af.
Mijn Broodje Gezond, Zijn Verse Dagsoep en met alle dwaze verliefde gedachten die ik over Julia heb gekoesterd.
Ja, Jesus heeft mij gered. Dat besef ik nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten