Als het tegen zit, dan zit het tegen!
Vanochtend, toen ik mijn zoon naar school bracht, de jongen zit in de examens en loopt stijf van de stress, was ik zelf ook even verstrooid.
Ik had de tegenligger - die een tegenligster bleek te zijn - totaal niet gezien - waarom is haar autootje toch zo klein - wat perfect aannemelijk uitlegt waarom ik er tegen vlamde.
Behalve materiële schade is er niet veel aan de hand, niet met mijn wagen en niet met de hare.
Mijn trots is uiteraard wèl gekrenkt. Dat mens wou per sé over mijn rijgedrag discuteren, terwijl daar mijn hoofd niet naar stond. Wat moet er gezijkt worden als de schuldige partij zijn ongelijk toegeeft? Niets toch!
Na een strenge blik van mij in haar ogen, legde zij zich bij de feiten neer en samen vulden wij zonder ook maar enige onenigheid of interpretatieverschil het aangifteformulier in.
Nu is het wachten op het telefoontje van mijn verzekeraar die mij zonder verdoving zal stropen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten