- Hallo Jan?- Ja Ingrid, wat leuk dat je mij eens belt op mijn werk.
- Ik ga weg.
- Maar Ingrid toch, je hoeft mij toch niet te bellen om dat te zeggen.
- Ik verlaat je, vandaag nog.
- M..m..maar Ingrid... dat valt op een erg slecht moment voor mij. Kunnen wij er niet over praten?
- Ja Jan, zoiets valt altijd op een slecht moment.
- Oef! Ik ben blij dat je mij begrijpt!
8 opmerkingen:
Mars en Venus
Pijnlijke humor.
Bestaat dat?
Zeer 'mooi ' gevonden!
(hoewel mooi hier ook niet echt past)
aan sodade:
Het klinkt misschien raar, maar ik kan mij voorstellen dat zulke mannen echt bestaan
En zulke vrouwen ook..?
aan dartel:
Ja, maar in het geval van Jan en Ingrid kan ik Ingrid heel goed begrijpen.
Ja.. mijn inlevingsvermogen laat me ietwat in de steek. Kan het me niet voorstellen.
Het is van een humor en een triestheid.
Telkens.. stilstaan..
aan dartel:
"Jan en Ingrid" zijn een soort van "running gag" hier op 't Vliegend Eiland en op een of andere manier is Jan meestal de sul of de naïeve.
Oh, ik dacht dat hij de 'slechterik' was, de arrogante, de egoïst.. Maar nu je het zegt/schrijft..
Zal ik jouw eiland ooit helemaal kunnen ronddartelen, om hen nog tegen te komen.. ik weet het niet ;o)
aan dartel:
Ik denk dat "Jan en Ingrid" nog wel zullen opduiken zo nu en dan, maar anderzijds is het niet helemaal correct van mij om Jan voor te stellen als de naïeve of de sul. In het begin heb ik dit koppel zo opgevat, maar de laatste tijd wordt het scherper en cynischer.
Dat heeft te maken met mijn "humeurcycli". Ik heb een zeer gelijkmatig humeur, zeggen mijn vrienden. Dat is waar. Maar toch evolueert het (gelukkig maar!) met perioden.
De laatste weken zit ik in een transitieperiode. Dat merk ik bijvoorbeeld aan het feit dat ik veel en lang naar Klara luister.
Een reactie posten