Wij keken elkaar aan, maar zwegen, zoals wildvreemde mannen en vrouwen dat doen wanneer zij samen op een treinperron staan. Tot ons stilzwijgen zo belachelijk sprekend werd dat zij mij een vraag stelde.
'Hebt u wel eens last van geslachtsdrift?"
"Last?"
"Ja. Een vorm van... dadendrang?"
"Mmmm... Het woord last zou ik niet gebruiken, maar een zekere drang, eerder een stuwing, ja, dat heb ik soms wel. Zo af en toe toch.
Toen vroeg zij verder niks meer. Helemaal niks. Zij deed zelfs wat ontwijkend.
Zij zal toch niet gedacht hebben...?
4 opmerkingen:
;)
hei, persoon achter het 't Vliegend Eiland. je doet me lachen, soms zelfs schaterlachen. Dat doet deugd. Ik kijk uit naar volgende stukjes.
Voor "residence fortunia":
Bedankt om te reageren. Het geeft de persoon moed!
Voor "sodade":
Het is de Monal Lisa nog niet, maar met een Kermit de Kikker kom je al aardig weg!
Een reactie posten