Men staat daar doorgaans niet zo bij stil, maar als men dat wel zou doen dan zou men beslist denken dat Janneke Maan de scherpste ogen van het zonnestelsel heeft.
En toch is dat niet zo.
Daardoor komt het dat hij zo af en toe neerdaalt.
Gewoon om de dingen van dichterbij te bekijken.
Eens zien waarom een licht nog brandt?
Of waarom een kind zo blij is!
Als hij dan van dichtbij gezien heeft wat hij wilde zien en begrepen wat er te begrijpen valt, wat een heel karwei is, dan stijgt hij gewoon weer op naar zijn plekje in het heelal. Blij en voldaan. Zonder overbodige commentaar, want ja, hij kent zijn plaats.
Wij zouden natuurlijk met zijn allen kunnen sparen voor een bril.
Een bril voor Janneke Maan.
Maar zie ik dat goed? Janneke Maan heeft geen oren!
Oh! Daarom dat hij nooit ...
4 opmerkingen:
Dit verdient een kwaliteitslabel -
telkens weer.
Ik kan niet passeren zonder opnieuw en opnieuw en.. uiting te geven aan mijn diepe appreciatie voor wat u hier dagelijks weet toe te voegen.
En in gewone taal: op glimlachschaal: zeer diep !
Heb (iedereen heeft zo wel eens zijn momenten van twijfel) nooit angst dat u voor des keizers baard schrijft: uw Vliegend Eiland wordt hier regelmatig met graagte gesavoureerd!
Aan bert bevers:
Bedankt! De twijfel zit hem vooral in het besef dat het moeilijker wordt om mezelf nog eens te verrassen.
Anderzijds, ZES leuke blogs!, U pakt de zaken ook niet half aan.
http://znaneosebe.blogspot.com/
Een reactie posten