Ik was door God uitgenodigd.
Met mijn uitnodiging op zak stond ik voor Zijn Huis. Het was er doodstil. Het voelde loodzwaar en leeg aan. Terwijl uit de huizen ernaast vrolijk gelach en het gerinkel van bestekken weerklonk.
Ik voelde de bui al hangen maar belde toch aan. Je bent uitgenodigd of je bent het niet.
Niets.
Het bleef stil en donker in het Huis van God.
Ik belde nog eens.
Niets.
Ik ben een kwartiertje blijven staan en herlas voor de zekerheid nog eens de uitnodiging. Neen, ik had mij niet vergist. Het wàs vandaag!
Alles bleef stil.
Ik besloot maar weer terug te gaan. Ik kreeg honger van de geur van lekker eten bij Zijn buren.
Toen, net wanneer ik mij omdraaide, zag ik Zijn gordijn eventjes bewegen. Heel eventjes maar, maar precies genoeg om door achterdochtige mensen zoals ik opgemerkt te worden.
Hij was dus toch thuis!
Wat erg dacht ik, Hij is bang van mij.
5 opmerkingen:
Reactie:
Bang van u?
Aha, die leest uwe blog zeker niet?
Alternatieve reactie:
Beste Kardinaal Danneels,
Zopas vond ik een tekst die u desgevallend in en sermoen zoudt kunnen verwerken.
Concentreer u enkel op deze tekst.
Scroll niet verder door.Beware for Ingrid.
(en leidt ons niet in bekoring...)
enz....
corr.: leid
"het Huis van God"?
Volgens mij zat je verkeerd. Veel ken ik er ook niet van, maar dit lijkt mij een typisch Scientology Huis.
Ben het nu ook helemaal kwijt welke Huizen met Hoofdletter geschreven worden.
aan maizenaman
Huizen van bewaring!
aan sodade
Ik weet niet of dit verhaaltje de theologische toets zou doorstaan.
Aanvankelijk ging dit verhaaltje over een uitnodiging bij de koning, maar daarmee riskeerde ik te veel in politieke interpretaties terecht te komen. Dus opteerde ik maar voor the next best thing! (In mijn soort verhalen althans.
Een reactie posten