Het lot

Zei die dame die naast me zat ineens:
"Wilt u mij even krabben?"
"Of ik u even wil krabben?"
"Ja, zou u dat kunnen?"
"Of ik dat zou kunnen?"
"Ja, asjeblieft, want het is niet te harden?"
"En waar moet ik u dan krabben?"
"Hier precies tussen mijn schouderbladen."
"Nu ja, waarom niet."
"Maar krabt u niet te hard als het kan. Soms zit ik dan met van die rode strepen en dan stelt mijn man vragen."
"Ja, dat begrijp ik. Is het zo zacht genoeg?"
"Ja hoor. U hebt er blijkbaar veel ervaring mee."
"Dat klopt. Ik heb ook vaak jeuk."
“Wat een geluk dat uitgerekend u dan hier naast mij zit.”
“Dat kan u wel zeggen. Het zal het lot wel zijn.”
“Ja, het lot… al geloof ik daar niet in.”