Hoofdstuk 3: Over een nieuw madrigaal en Alma die verlichting aanbrengen wil
Verschrikkelijk lang hoefde Alma Zichtopzee niet in afwachtende houding te wachten. Haar instructies waren even voor de hand liggend als geniaal: componeer een nieuwe strofe bij de hymne In the Year 2525… op een dusdanige manier dat de akoestische golven de hersenen van de aardse mensheid in totale harmonie doen trillen als de nog warme puddinkjes op een keukentrolley onderweg naar een eetzaal. Een mooier geschenk in ruil voor de openbaring van de waarheden van Zager and Evans op de planeet Zsjfnfureod vdp, in het 6² kwadrant in de vierde dimensie van het heelal is er niet.
De opdracht was niet alleen geniaal (dat is uiteindelijk toch maar een wezenskenmerk van het Histirisch Thiiligisch Priticil), Alma kreeg er bovendien ook nog eens ampel de tijd voor. Tot het volgende aardse feest van Driekoningen! Terwijl de aarde nog maar pas de maand april met menige gril had verwerkt!
De gezant die met de instructies was komen aanzetten had zijn overtocht naar de aarde blijkbaar niet helemaal naar behoren doorsparteld. Zijn lichaam stond vol rode vlekjes die verschrikkelijk jeukten. Voor een aardbewoner (gelukkig waren er bij deze bijeenkomst geen aanwezig) zou het een afzichtelijk schouwspel zijn geweest: een zich constant overal krabbende man die tegelijkertijd een interstellair theologisch discours ontwikkelt (nog nooit op televisie vertoont!), maar voor Alma, gepokt en gemazeld door het efficiënte Zsjfnfureodeaanse hoger onderwijs, viel het allemaal nog wel mee.
"Gelukkig stinkt hij niet,” was haar enige bedenking.
“Wij van het “Histirisch Thiiligisch Priticil,” sprak de gezant met jeukende tong, “hebben ineens ook maar besloten dat iemand zoals u, Iizpitchiz Imli,” hij gebruikte haar Zsjfnfureodeaanse naam (waarom ook niet?), die over zoveel talenten beschikt, ook muzikale, dat u het maar op u moest nemen om onze hymne In the Year 2525…, uit te breiden en te herwerken tot een interstellair madrigaal. Neem hiervoor rustig de tijd, laat ons zeggen tot Driekoningen. Dat lijkt ons ruimschoots voldoende.”
"Wat een eer. Heel erg bedankt!” antwoordde Alma onzichtbaar ontroerd, "zoveel vertrouwen zal ik niet beschamen. Integendeel, Ik mag sterven als mij dat niet lukt tegen Kerstmis.”
Zoveel opofferingsgeest hoeft nu ook weer niet,” antwoordde de gezant, “Wij vertrouwen u volkomen. Maar let wel, tussen nu en Driekoningen kan er geen contact meer zijn. Zeker niet via de overkomst van een gezant. Dat is veel te gevaarlijk en energieverslindend.”
“Oh! U hebt jeuk! Zal ik een verlichtend zalfje aanbrengen?” onderbrak Alma hem. Door het woord “energieverslindend” had zij plots door dat zijn contorsies niets te maken hadden met interstellaire aanpassingsproblemen maar alles met een mislukte rematerialisatie na zijn lange (in afstand) reis.
“Neen, dank u wel. Ik keer zo dadelijk toch terug.”
Het waren profetische woorden, want 10 seconden later bleek hij totaal verzwonden.
2 opmerkingen:
jippie! Alma is werkelijk superieur. Kijk maar, zo'n speciale gezant kan niet eens goed materialiseren (toch bijna het meest elementaire als je van de ene planeet naar de andere gaat - btw zou dat ook een probleem zijn tussen Vl. en W. - zouden de gezanten daar ook problematische grensperikelen ervaren? En Joälmalquet... bekijkt hen dan wat van boven uit - of zo).
Alma krijgt in ieder geval meer dan 100 dagen.
Ik ben er van overtuigd dat het haar zal lukken. Ze is per slot van rekening, ondanks haar buitenaardse roots, een rasechte en gedreven supervrouw.
aan sodade
Dat materialiseren moet men zien als een vorm van faxen. Een kleine interferentie, zelfs van klimatologische aard, kan rampzalige gevolgen hebben.
Over dit interstellaire aspect werd in de film van Al Gore echter niets gezegd.
Spijtig.
Een reactie posten