Lachen is volgens Wikipedia een biologische reactie van mensen op humor. Daar ben ik het niet volmondig mee eens omdat het begrip humor in mijn ogen niet zo heel duidelijk is. Ik ben het er wel mee eens dat men zich met lachen aangenaam bezig kan houden. Actief (zelf lachen) èn passief (ernaar luisteren).
Door aandachtig te luisteren ben ik er achter gekomen dat er verschillende soorten van lachen zijn:
vals lachen,
schamper lachen,
lachen van opluchting,
schuddenbuikend lachen,
slap lachen,
...
Lachen zou iets typisch menselijk zijn. Dat geloof ik gaarne, al moet eraan toe gevoegd worden dat sommige manieren van lachen niets menselijks hebben:
Broehoehoewahahahahahoeuwaaaaahiiiihihihihihihhii...sgr-sgr-k
Dat laatste is een soort varkensachtig knorren - en de volledige onomatopee beschrijft bij benadering hoe een collega van mij al in een lach schiet nog voor ik hem de grap heb verteld.
1 opmerking:
(uit: Humor, Simon Critchley)
...
'het lachen onderscheidt zich net als het huilen in hetgeen Helmuth Plessner als 'een verlies van zelfbeheersing als de breuk tussen de persoon en zijn lichaam' omschrijft. In de bulderende lach verlies ik mijn zelfbeheersing op een manier die verwant is aan de momenten waarop het lichamelijke op radicale wijze blootgesteld wordt, zoals na een orgasme, of wanneer het huilen plaatsmaakt voor een onebeheersbaar snikken. Voortbordurend op een woord dat door Descartes voor het eerst in dit verband gebruikt is, om vervolgens door een hele traditie aangewend te worden die zich uitstrekt tot Charles Baudelaire, André Breton en Plessner, is lachen een 'explosie' die met het lichaam uitgedrukt wordt. Enz.'
Een mooiere benadering van het lachen dan die van Wiki.
Maar uw empirisch onderzoek mag er ook wezen.
Uw humor doet me zelden lachen, maar altíjd glimlachen. En ook in de glimlach zitten talloze variaties en dimensies...
bij gebrek aan de nog steeds in opbouw zijnde monalisa-smile:
:-)
Een reactie posten