Er is een kabouter langs gekomen. Op een heel klein fietsje. Hij las het nummer op mijn brievenbus en belde aan.
"Ik kom jou eens goed waarschuwen," zei hij met zo'n typisch kabouterstemmetje.
"Hoezo, waarschuwen?" wilde ik weten.
"Een officiële waarschuwing," vervolgde hij plechtig, "sommigen zijn het nu grondig beu."
"Wat officiële waarschuwing?" antwoordde ik opnieuw, mij echt van geen kwaad bewust.
"Dat besef jij heel goed," deed hij mysterieus, terwijl hij steels van links naar rechts spiedde.
"Neen, dat besef ik niet," sprak ik vanuit de hoogte (dat was het makkelijkst in mijn positie, dacht ik).
"Een zeer ernstige en besliste waarschuwing!"
"Jaja, dat zal wel," zei ik ongeduldig en maakte aanstalten om de deur te sluiten. Ik heb een tochtig huis.
Pinnemuts slaagde er echter in zijn piepklein voetje tussen de deur te steken (ja, in een laarske met een piepklein belletje op de tip genaaid) en het alsnog te zeggen:
"Je moet klein blijven! Knoop dat goed in je horen: KLEIN!!!"
Natuurlijk. Duidelijker kan niet.
4 opmerkingen:
;p
(na een lange reactie een korte enzovoort... maar het blijft gewoon heerlijk lezen hier, goed tegengewicht voor mijn ahum... wat donkerder gedachten.)
en waartoe geeft het de persoon moed? (on previous topic!)
Niet te klein blijven, hoor!
driedubbele blinkende ogen smile
.
Il nous fallut bien du talent
Pour être vieux sans être adultes
Brel
.
voor "sodade":
de persoon schept stilaan moed om er mee door te gaan.
voor "uvi"
Die kabouter meent het nochtans letterlijk!
Een reactie posten