Vroeger, toen onze zeden ruwer waren, ging men zich in onze contreien en elders wel eens te buiten aan het "plokken", een oud gezelschapsspel dat niet veel uitrusting of verstand vergde.
Het werd gespeeld met een goed in de hand passend hard voorwerp (een kei, een revolver, een pan, een lat, ...) en dat zowel in de binnen- als in de buitenlucht.
Het doel was eenvoudig, maar niet simpel: de tegenstrever hard op zijn kruin treffen en hierbij een mooi droog geluid veroorzaken.
De "plok", d.w.z. een treffer pal op de fontanel, veroorzaakte doorgaans het beste resultaat: een subiete knock-out die een overwinning op punten overbodig maakte.
Naast de plok waren er ook nog de pok en de tok, die beiden akoestisch van magere waarde waren, maar die het spelplezier (vooral voor de toeschouwers) beduidend konden opdrijven.
Werd er geen plok geplaatst, dan was degene die het eerst meer dan 19 punten scoorde de winnaar.
Vandaar de rudimentaire puntentelling:
Een plok leverde 5 punten op
(en vaak, mits knock-out, ook de onmiddellijke overwinning).
Een pok 2,
en een tok 1.
Plokken kende veel regionale varianten, met meer ingewikkelde puntentellingen.
De interessantste daarvan is wel de "Pajotsen troemel" of de "plokketok" (zoals hij in Drenthe en omgeving werd genoemd). Een speler die erin slaagde om binnen de seconde nà het incasseren van een plok een tok of een pok te retourneren, kon daarmee vier punten terugwinnen.
Het spel wordt voor zover wij weten tegenwoordig niet meer gespeeld, maar mocht u lezer, weet hebben van een tornooi, laat het ons dan weten. Wij zullen dan zeker, als toeschouwer, aanwezig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten