Het is een ouwe grap, maar ik borduur er graag op voort, telkens als men bij mij aanklopt.
Toktoktok!
"Ben je daar?"
"Neen!"
"Grapjas, mag ik binnen?"
"Neen, ik ben er niet."
De duur van deze korte conversatie geeft mij dan de tijd - ik heb daarop geoefend - om in de kast te kruipen, terwijl mijn bezoeker/bezoekster binnenkomt.
Ik kan hun gezicht van daarbinnen niet zien, maar het duurt altijd wel even voor zij de kast openmaken. Dat blijkt, ook in die situatie telkens toch weer niet zo evident.
Slechts één keer ben ik op eigen terrein geklopt: door de poetsvrouw die de kast op slot deed!
Later kon ik daar mee lachen.
3 opmerkingen:
Ha, daar zat u, gisteren.
Goed om weten voor een volgende keer.
(btw. toch ietwat vreemd... uit de kast komen ken ik ondertussen zeer goed, in de kast kruipen... een nieuwe variant...?)
aan sodade:
Ik werd gevangen gehouden door 60 vakbondsmilitanten.
(U mag dit bijna letterlijk nemen.)
Oei, dat klinkt plots ernstig.
Wil u geloven dat ik nu onwillekeurig dat pak slaag van het oude wijf een beetje verderop hier virtueel aan vastkoppel.
Enfin, ik hoop dat het één niet echt iets met het ander te maken heeft en dat Mr. BLogbaas, in of uit de kast, met al dan niet bewegende kaken, kan blijven schrijven.
Het Vliegend Eiland, als boei in de
lucht.
het ga u goed, Blogbaas!
Een reactie posten