Op mijn leeftijd ben ik achter twee dingen gekomen in mijn leven:
1) God bestaat niet
2) De mens in zijn concrete abstractie is goed en zoekt naar het goede.
Ik ga niet in op de premissen die mij tot mijn eerste vaststelling hebben geleid, maar het heeft te maken met de constatering dat het feit of God niet bestaat de mens geen vrijbrief geeft om alle normbesef en daaraan gekoppeld gedrag en denken te laten varen.
Vaststelling 2) trok ik (eenvoudig gezegd) op basis van Darwinistische principes. Om als soort te overleven heeft de mens er geen baat bij collectief naar het kwade te streven. Om te overleven (later haast zeker ook interplanetair) is hij genetisch geprogrammeerd om het goede na te streven. Elk individu dient zoveel mogelijk kans te krijgen bij te dragen tot de voortgang van de soort (niet alleen voortplantingsmatig). Door genocide te tolereren, bijvoorbeeld, riskeert de mensheid net die ene persoon of zijn ouders te elimineren die onze soort op een hoger niveau kan tillen.
Zonder solidariteit overleeft de mensheid niet.
Het is voor mij een absolute zekerheid dat dit twee positieve vaststellingen zijn die binnen afzienbare tijd gemeengoed zullen worden.
Misschien krijg ik ooit nog een medaille van de Verenigde Naties.
PS. Ik kan u verzekeren dat al mijn interventies en reacties op lezersbrieven steeds zorgvuldig afgetoetst worden aan de lessen die ik uit het leven trok!
Oom Floris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten