donderdag 11 mei 2006
Leve de videofonie!
De videofoon is waarlijk een schitterende uitvinding. Het is spijtig dat hij niet echt ingang vind bij het brede publiek.
Het is bij mijn weten het enige communicatiemiddel waarmee mensen elkaar stilzwijgend kunnen aankijken en toch op een veelzeggende manier betekenis over dragen.
Als mijn vrouw mij belt en mij dan een minuut of twee nors voor zich uitstarend aankijkt zonder ook maar één woord te zeggen, dan weet ik onmiddellijk wat er scheelt: ik ben weer eens vergeten door te trekken óf de lunchpaketten van de kinderen liggen nog op de keukentafel in plaats van dat ik ze in hun rugzakjes stak. Dat overkomt mij telkens weer. Soms alles tegelijk.
Maar dank zij dit wonder van techniek hoef ik dan slechts mijn autosleutels te nemen, die even voor het scherm te houden, en mijn vrouw weet dan dat ik linea recta huiswaarts keer om de fout te herstellen.
Sprakeloos. Zonder een kik te geven. Geen last meer van meeluisterende collega's!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten