Commissaris Börner en rechercheur Clerckx lieten er geen gras over groeien. Met loeiende sirene reden zij naar Hotel Ustel, het adres waar volgens het ontplofte dossier McPherson verbleef.
Er was weinig open parkingruimte te vinden voor het hotel, dus deden zij wat in die wijk blijkbaar normaal is: zij lieten hun auto achter, dwars over het trottoir.
Aan de balie zat een meisje met betraande ogen allerlei tickets te paraferen.
"Ik ben commissaris Börner en dit is rechercheur Clerckx, is de heer McPherson aanwezig?"
"Komt u voor de dood van mevrouw Lodijzen?" vroeg het meisje.
"Neen, die wordt onderzocht door een van onze andere diensten," antwoordde Börner, maar onmiddellijk gaf hij Clerckx een bevel:
"Dit is geen toeval, zorg dat beide onderzoeken als één dossier worden onderzocht: door ONS!"
"Komt in orde," gehoorzaamde Clerckx.
"Is de heer McPherson aanwezig?" herhaalde commissaris Börner aan het meisje.
Zij checkte de sleutels in het kastje dat net buiten het zicht van de politiemannen hing en en zei,
"Het spijt me, maar de heer McPherson is niet aanwezig. Toch denk ik dat hij elk ogenblik kan toekomen, want hij nuttigt zijn avondmaal altijd hier in ons restaurant. Als u wil kan u hier wachten."
Clerckx keek de commissaris vragend aan maar die schudde het hoofd.
"Laten wij morgen terugkomen. Mijn vrouw staat er op dat ik eindelijk eens een avond op een normaal uur thuis kom. Ik ben nu al te laat.
Hij gaf zijn visitekaartje aan het meisje:
"Zeg aan meneer McPherson dat hij met ons contact opneemt. Wij willen hem enkele vragen stellen."
"U kan op mij rekenen," beleefd nam zij het kaartje aan en legde het voorzichtig op het keyboard van haar PC.
"Ik hoop dat deze zaak niet te lang gaat duren, net nu het stralend lenteweer wordt".
Clerckx mocht hopen wat hij wilde, maar daar zou niets van in huis komen. Dit zou een zaak worden die commissaris Börner zwaar op de proef zou stellen.
ELKE OVEREENKOMST MET ECHT BESTAANDE PERSONEN, INSTANTIES, BEDRIJVEN, ENZ. BERUSTEN OP TOEVAL!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten