donderdag 11 mei 2006

Jan en An


- An, kan jij mij straks even helpen?
- Natuurlijk, met plezier. Wat kan ik doen?
- Onze hond is dood. Ik heb hem gisteren per ongeluk doodgereden. Hij ligt in de koffer van mijn auto. Ik zou even naar Het Witte Bos rijden om hem in stilte te begraven. Zonder dat Ingrid het hoeft te weten.
- Bah Jan, wat hypocriet.
- Ja An, maar je weet hoe ze is. Zij zou er het hart van in zijn en mij jarenlang voor hondenmoordenaar uitmaken. Terwijl ik haar nu heb gezegd dat hij vermist is. Zo kan zij een buurtzoekactie opstarten die uiteraard niks zal opleveren, maar inmiddels went zij dan wel aan de idee dat hij er niet meer is. Over een maand kopen we dan wel weer een andere.
- Toch vind ik het hypocriet.
- Hypocriet? Als ik haar de waarheid vertel wordt zij dubbel ongelukkig! Terwijl als ik ijverig meezoek met haar én over een paar weken een andere hond voor haar koop, dan kan ik haar twee keer steunen in haar verdriet. Het is te merken dat jij niet getrouwd bent hoor An!

Geen opmerkingen: