In antwoordende zin (5)

...

Om alvast één misverstand uit de weg te ruimen: ik ben meestal wel heel gelukkig hoor. Kijk, of andere mensen gelukkig zijn, dat is iets waar ik in het algemeen gesproken zelden bij stil sta, maar voor een heel beperkt aantal goede vrienden daarentegen sta ik daar misschien wel veel te veel bij stil. Er zijn zo van die dingen die ik telkens weer moet opzoeken omdat ik ze daarna ook weer snel vergeet: het verschil tussen mos en korstmos bijvoorbeeld, of technische gebruiksaanwijzingen van spiegelreflexcamera’s. Ik heb nog nooit sportieve dieren gezien, laat staan een sportieve rode vos. Passioneel als ik ben kan ik voor passionele misdaden wel enig begrip opbrengen, tot ik er dan even over langer over nadenk, want het zal best ook wel zo zijn dat iemand, 'gedreven door passie’ een moord tot in de puntjes voorbereid. Gelukkig hoef ik over dat soort dingen geen oordeel te vellen, laat staan daar dan een straf voor te bepalen. Desalniettemin hoop ik dat een rechter rekening houdt met het 'waarom' van een misdaad en het menselijke in het 'passionele' een ruime plaats geeft in zijn overwegingen. Dit gezegd zijnde hoop ik niet dat iemand nu gaat denken dat ik plannen heb. Met het ouder worden krijg ik naast andere inzichten ook meer aandacht voor het qua kleur - en ja zelfs de textuur van de stof- bij elkaar passen van de kleren die ik aandoe. Vooral met sokken is het niet altijd eenvoudig. Vaak merk ik dat ik er één binnenstebuiten aan heb. Sorry, misschien was ik wat in de war ove die kousen en textuur. U zou zich natuurlijk kunnen afvragen waarom ik het hier 'van uit de heup' over van alles en nog wat heb? Of u bent hier al zo veel gewoon dat u hier zelfs helemaal niet bij stil staat. Met ouder worden merk ik dat ik over veel meer, veel minder zeker wordt. Dat heel wat zaken veel minder vanzelfsprekend zijn dan ik vroeger dacht en/of mij is voorgespiegeld. Anderzijds zijn er dan ook weer tal van dingen waarvan ik meer en meer de waarde van ga inzien en zelfs bereid voor zou zijn te vechten, letterlijk. Eigenlijk vertrouw ik veelal op mijn intuitie, al valt daar wetenschappelijk of anderszins uiteraard een en ander over te zeggen. Maar omdat het doorgaans meevalt blijf ik het volhouden. Natuurlijk is het niet zo dat ik door mijn ervaringen ben gaan denken dat ik helderziend ben. Intuitie zou wel eens een moeilijk woord voor 'tegenwoordigheid van geest' kunnen zijn, bedacht ik gisteren nog. Ik zit nu werkelijk in zo'n rhytme dat ik nog heel lang kan volhouden en ik ga er dus ook volop mee door. Echt helemaal voor mezelf alleen. Hulp is welkom, maar beslist niet onmisbaar.



.../...