Iemand wilde mij tegemoetkomen.
"Ik zal voortaan echt héél goed luisteren naar wat je zegt, om alles ook te begrijpen!"
en aldus vouwde zij haar ongeveer twee vierkante meter oorschelpen open voor mijn voeten.
"Zo belangrijk is het nu ook weer niet,"
weerde ik af.
"O jawel, in het verleden heb ik maar al te vaak niet naar geluisterd en het is mij slecht bekomen."
"U dicht mij te veel autoriteit toe."
"Niets is minder waar."
"Maar u kent mij helemaal niet goed,"
deed ik nog een poging.
"U hebt een reputatie."
Dat vreesde ik al.
En wat ik altijd al heb vermeden kon ik nu niet meer uit de weg gaan.
"Neen, u mag ècht niet zoveel geloof aan mijn praatjes hechten, kijk, ik zal het u bewijzen."
En ik toonde haar mijn gespleten tong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten